ΕΠΙ ΠΛΕΟΝ

Το μεγάλο ερώτημα είναι τι είδους μουσική ακούει ο Eλληνας; Η πλειονότητά μας δηλαδή. Καλή ή κακή; Μη βιαστείτε να απαντήσετε, οι μετρήσεις ακροαματικότητας άλλωστε των μουσικών ραδιοσταθμών μπερδεύουν την κατάσταση αντί να την ξεκαθαρίζουν. Η Kάπα Research έβγαλε ψηλά τα ραδιόφωνα, που παίζουν καλό ελληνικό τραγούδι και ξένη ροκ (και όχι μόνο) μουσική. Μας θεωρεί δηλαδή έναν λαό εκλεπτυσμένο, με μουσικό γούστο, που δεν βλέπει Πέτρο Κωστόπουλο στην τηλεόραση.

Η μέτρηση της Bari-Focus, αντιθέτως, έβγαλε στις πιο καλές θέσεις τα ραδιόφωνα εκείνα που παίζουν τραγικά λαϊκά και pop ελληνικά τραγούδια, όπως Πέγκυ ζήνα, Νίκο Οικονομόπουλο και όλους όσοι συχνάζουν στις μεγάλες πίστες, με τις φιάλες ουίσκι και τα πανεράκια με τα λουλούδια.

Δεν ξέρω… Τι να σας πω… Γεμάτη ήταν η παραλιακή το Σάββατο το βράδυ, τα μαγαζιά του είδους γνώριζαν πιένες. Τα αυτοκίνητα απ' έξω παρκαρισμένα σε διπλές σειρές, μπροστά τα πιο ακριβά, πίσω τα άλλα. Πανικός. Αυτή είναι η μία πλευρά του νομίσματος όμως, μην σας πιάσει απογοήτευση. Περιμένετε. Γιατί είχαμε και τα εξής: κατάμεστη η Τεχνόπολη για τον Θανάση Παπακωνσταντίνου την Παρασκευή, 3,5 χιλιάδες κόσμος την ίδια ώρα για τον Διονύση Σαββόπουλο στον κήπο του Μεγάρου, ορδές ανέβαιναν χθες το βράδυ στο θέατρο Βράχων για τον Σωκράτη Μάλαμα. Αλλος κόσμος, άλλο ήθος, άλλο μουσικό κριτήριο.

Αλλά και πάλι δεν βγαίνουν ασφαλή συμπεράσματα. Διότι οι αοιδοί των «κλαμπ της συμφοράς», που έλεγαν και οι Στέρεο Νόβα, παίζουν κάθε βδομάδα, όλο το καλοκαίρι περίπου. Ενώ οι καλλιτέχνες της… δικής μας πλευράς δίνουν μία one-off συναυλία στην Αθήνα και κατόπιν φεύγουν για περιφέρεια. Δεν μπορεί να γίνει σύγκριση επομένως. Εχω την αίσθηση ωστόσο πως η δηθενιά των ψευδο-σελέμπριτι των 80s και 90s, άρα και η μουσική τους, έχει υποχωρήσει αισθητά. Δεν στοιχηματίζω όμως…

Δημήτρης Κανελλόπουλος