Yποσημειώσεις
Του Γιώργου Σταματόπουλου
Βεβαίως η πληροφόρηση είναι δημόσιο αγαθό και βεβαίως η ΕΡΤ θα μπορούσε να το παρέχει αφειδώς. Ναι, με την προϋπόθεση, όμως, ότι την πληροφορία (ψυχαγωγία, τέχνη, επιστήμη κ.λπ.) θα την επεξεργάζονταν δημοσιογράφοι, δηλαδή η κοινωνία, δηλαδή το δημόσιο. Μόνο υπ' αυτήν την έννοια μπορεί κάποιος να ισχυριστεί ότι η ΕΡΤ ήταν δημόσια τηλεόραση. Τα υπόλοιπα δεν έχουν σχέση με την πραγματικότητα, ή δεν μπορούμε να καταλάβουμε τον κρίσιμο διαχωρισμό μεταξύ του κράτους (του πολιτικού συστήματος) και της κοινωνίας (εκτός πολιτικού συστήματος).
Την πολιτική δηλαδή την αφήσαμε να την ιδιοποιηθεί μια δράκα κομματικών και συνδικαλιστικών φερεφώνων. Αλλά η πολιτική είναι αλλού` το λέμε ενίοτε αλλά δεν το υπερασπιζόμαστε. Μόνο στο περιθώριο υπάρχει η πολιτική, σ' ένα περιθώριο, όμως, τεράστιο, μια και σ' αυτό έχει στριμωχτεί άπασα, σχεδόν, η κοινωνία.
Αυτό το περιθώριο δείχνει να ξεσηκώνεται γιατί, παραδόξως πώς, έχει ταυτιστεί με την ΕΡΤ, στο ψυχικό-συμβολικό επίπεδο περισσότερο και όχι στο οικονομικό. Η αυταρχική απόφαση Σαμαρά να κλείσει την ΕΡΤ επέδρασε αρνητικά στο παραπάνω επίπεδο` είναι σαν να εθίγησαν τα ιερά και τα όσια της ομάδας, της κοινότητας, της φυλής (για τους ακρίτες έτσι είναι).
Το συμβολικό επίπεδο έχει βαθιά ριζώματα στον ψυχικό αλλά και νοϊκό (συνείδηση) κόσμο πολλών. Η βίαιη αποκοπή του από τη ρουτίνα πυρπολεί ένστικτα που μπορούν να εκδηλωθούν με μεγαλύτερη βία, αλλά αυτά είναι, μάλλον, ψιλά γράμματα για τους τυχοδιώκτες που έχουν εγκατασταθεί στα δώματα της εξουσίας (τους). Θα τα βρουν όμως μπροστά τους, σύντομα. Ισως τότε καταλάβουν την ολιγότητά τους, την άγνοιά τους περί τα οντολογικά (καθοριστικά) σπλάγχνα της κοινωνίας. Θα πάνε σπίτι τους, σίγουρα, ή σε κάποια άλλη θέση-αξίωμα και στην καρέκλα τους θα στρογγυλοκαθίσουν έτεροι φωστήρες, ιδίου πνευματικού αναστήματος, παραπλήσιου ιδεολογικού-πολιτικού διαμετρήματος. Οσο η εξουσία παραμένει ανέγγιχτη, όσο δεν βλέπουμε το τερατώδες πρόβλημα της δομής της «δημοκρατίας» μας, θα αρκούμαστε σε αγώνες υπέρ της μιας ή της άλλης κοινωνικής ομάδας (τώρα ΕΡΤ) και θα κραυγάζουμε συγκινημένοι για το ομόθυμόν μας εναντίον των δυνάμεων του σκότους και της καταστολής. Δεν είναι λίγο αυτό, αλλά δεν είναι το ουσιαστικό. Θέλω να πω, είναι μια καλή περίπτωση το φασιστικό κλείσιμο της ΕΡΤ να μας ανοίξει τα μάτια ώστε να δούμε πώς θα μπορούσαμε να αυτοοργανωθούμε ή τουλάχιστον να καταφέρναμε να τοποθετήσουμε στο αγρίως ελλιπές πολιτικό σύστημα την κοινωνία ως θεσμό, τον ανώτατο σε ένα γνησίως δημοκρατικό πολίτευμα. Κι αυτά ψιλά γράμματα, αλλά δεν πειράζει. Και πού θα μπορούσε να καλλιεργηθεί ο πολιτικός στοχασμός αν όχι εκεί που αναδεικνύονται μεγαλοπρεπώς η ανεπάρκεια και η ανισότητα της κρατικής μηχανής;
