ΕΠΙΛΕΚΤΙΚΑ Art
Το Serpentine Gallery Pavilion με υπογραφή τού Σου Φουτζιμότο
Είναι ένα από τα κορυφαία εικαστικά γεγονότα της χρονιάς και πάντα αναμένεται με περιέργεια και ακολουθείται από πλήθος κριτικές. Πρόκειται για το Serpentine Gallery Pavilion, το περίπτερο, δηλαδή, που κάθε καλοκαίρι εδώ και δεκατέσσερα χρόνια ένας κορυφαίος αρχιτέκτονας καλείται να κατασκευάσει δίπλα στην περίφημη δημόσια γκαλερί σύγχρονης τέχνης στους κήπους του Κένσινγκτον. Κι ας έχει ζωή μόνο μερικούς μήνες (Ιούνιο με τέλη Οκτωβρίου).
Και ποιος δεν το έχει αναλάβει; Ξεκίνησε με τη Ζάχα Χαντίντ το 2000 και ακολούθησαν οι Ντάνιελ Λίμπεσκιντ, Οσκαρ Νιμάγερ, Φρανκ Γκέρι, Ρεμ Κούλχαας, Τόγιο Ιτο, Ζαν Νουνέλ, Πίτερ Ζούμθορ και πέρυσι, χρονιά των Ολυμπιακών Αγώνων, οι Ελβετοί Χέρτζογκ και Ντε Μερόν και ο Κινέζος Αϊ Βεϊβέι, αρχιτέκτονες της «Φωλιάς του Πουλιού» του Πεκίνου.
Φέτος η Serpentine διάλεξε τον νεότερο μέχρι σήμερα αρχιτέκτονα, τον 41χρονο πολυβραβευμένο Σου Φουτζιμότο, τρίτο Γιαπωνέζο, που αναλαμβάνει το φιλόδοξο πρότζεκτ μετά τον Τόγιο Ιτο και την ομάδα SANAA.
«Ποια είναι τα όρια μεταξύ φύσης και τεχνητών πραγμάτων; Πόσο διαφορετική είναι η αρχιτεκτονική από τη φύση; Θα μπορούσε η αρχιτεκτονική να είναι μέρος της φύσης;». Αυτά είναι τα βασικά ερωτήματα που καθορίζουν τη φιλοσοφία του Φουτζιμότο, που έχει μεγάλη διεθνή επιρροή σε μια νέα γενιά αρχιτεκτόνων που επανεφευρίσκουν τη σχέση μας με το δομημένο περιβάλλον, εμπνευσμένοι από τα δάση, τις φωλιές και τις σπηλιές.
Ο Γιαπωνέζος αρχιτέκτονας έστησε πάνω σε 350 τετραγωνικά μέτρα των κήπων μια ντελικάτη, δικτυωτή κατασκευή αποτελούμενη από μεταλλικούς στύλους διαμέτρου 20 mm. To σύνολο δίνει την αίσθηση της ελαφράδας και διαφάνειας, κάτι σαν ένα σύννεφο που υψώνεται από το γρασίδι και χάνεται μέσα στο αγροτικό, σχεδόν, περιβάλλον των κήπων του Κένσινγκτον, απέναντι ακριβώς από τις κολόνες της κλασικής ανατολικής πτέρυγας της Serpentine Gallery. Οπως όλα τα Pavilion, βασική λειτουργία του είναι να ενθαρρύνει, ανοιχτό και φιλικό, τους επισκέπτες να το περπατήσουν, να το χαζέψουν, να καθίσουν με την ησυχία τους με ένα βιβλίο, να πιουν και τον καφέ τους -έχει ακόμα και καφενείο, που άλλα περίπτερα δεν είχαν. Προστατεύει το κοινό από το κρύο και τη βροχή, τόσο συχνά στο καλοκαιρινό Λονδίνο, και συγχρόνως του επιτρέπει να νιώθει μέρος του πανέμορφου τοπίου των κήπων του Κένσινγκτον.
Ο ίδιος ο Φουτζιμότο εξηγώντας το έργο του είπε: «Φαντάστηκα το έντονο πράσινο της γύρω φύσης να διαπλέκεται με μια κατασκευασμένη γεωμετρία. Ηθελα να δημιουργηθεί μια νέα φόρμα περιβάλλοντος, που το φυσικό θα διαλύεται μέσα στο ανθρώπινο. Ούτε εντελώς αρχιτεκτονική ούτε εντελώς φύση, αλλά μια μοναδική συνάντηση των δυο τους. Ηθελα ένα έργο μικρής κλίμακας που θα ταιριάζει στα ανθρώπινα σώματα, απλό, αλλά και ασαφές συγχρόνως. Μια ωραία συνύπαρξη τάξης και αταξίας».
Επιμ.: Β.Γεωργ.
