Του Τάσου Τσακίρογλου
Με έκδηλη ανησυχία παρακολουθεί το μέγαρο Μαξίμου τη σταθεροποίηση της Χρυσής Αυγής στην τρίτη θέση των προτιμήσεων του εκλογικού σώματος, ενώ τα ευρήματα των δημοσκοπήσεων δείχνουν ότι το νεοναζιστικό κόμμα παίρνει κεφάλι σε θέματα όπως η αντιμετώπιση της παράνομης μετανάστευσης, η εγκληματικότητα, αλλά και η αντιμετώπιση της διαφθοράς, ενώ και οι διαρροές της Ν.Δ προς το κόμμα Μιχαλολιάκου βρίσκονται στο 5% (Πανελλαδική Ερευνα Metron Forum 31 – Δεκέμβριος 2012).
Η «αιμορραγία» αυτή αναμένεται να αυξηθεί με την εφαρμογή των νέων οικονομικών μέτρων, τα οποία συντρίβουν όχι μόνο τα λαϊκά, αλλά και τα μεσοαστικά ερείσματά της, εκτοξεύοντας τη δυσαρέσκεια για την κυβέρνηση από 65% έως 85% ανάλογα με τη δημοσκόπηση.
Τα πολιτικά αυτά δεδομένα σπρώχνουν τη Νέα Δημοκρατία να προωθεί την πόλωση, όπως έκανε και με την εμφυλιοπολεμικού ύφους ανακοίνωση εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ, με αφορμή τα τέσσερα χρόνια από τη δολοφονία Γρηγορόπουλου, ενώ μόλις πέντε μέρες πριν ο Πάνος Παναγιωτόπουλος έστειλε στεφάνι στις ακραίες εκδηλώσεις στου Μακρυγιάννη.
Οπως λένε σε κατ' ιδίαν συζητήσεις βουλευτές της Ν.Δ, σταδιακά ο Α. Σαμαράς υιοθετεί μέρος της ατζέντας της Χρυσής Αυγής: «νόμος και τάξη», μεταναστευτικό, «Ξένιος Ζευς», αστυνομική βία στις διαδηλώσεις κ.λπ. Η τάση αυτή ήταν σαφής και πριν από τις εκλογές, με τη μετατόπιση προς την ακροδεξιά μέσω της «ενσωμάτωσης» των Βορίδη – Γεωργιάδη, αλλά και μετά, με τις πολιτικές Δένδια που έφθασαν μέχρι το εξωτερικό.
Σανίδα σωτηρίας επιχειρείται να βρεθεί στην περίφημη «θεωρία των άκρων» και στην εξίσωση του ΣΥΡΙΖΑ με τη Χρυσή Αυγή, την οποία εν μέρει ενστερνίζεται και το ΠΑΣΟΚ.
Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, αφενός προτείνει πρωτοβουλίες αντιμετώπισης των νεοναζιστών, αλλά χθες τήρησε σαφή στάση ίσων αποστάσεων, μεταξύ Ν.Δ και ΣΥΡΙΖΑ, δηλώνοντας ότι «κανείς, ιδίως αυτοί που ως παρατάξεις είχαν ευθύνη για τα γεγονότα του 2008, δεν δικαιούται να διαμορφώνει τώρα συνθήκες τεχνητής πόλωσης».
Με γενικότητες περί «υπερβολικής αντίδρασης της Ν.Δ.» και ανάγκης ομαλότητας και δημοκρατίας αντέδρασε αμήχανα η ΔΗΜΑΡ, αποφεύγοντας να καταδικάσει ρητά την εμφυλιοπολεμική ρητορική του κυβερνώντος κόμματος.
