Του Τάσου Παππά

Κάποιοι αναλυτές και πολιτικοί παράγοντες, στην προσπάθειά τους να εντοπίσουν τις αιτίες της κρίσης που ξέσπασε με αφορμή την ΕΡΤ, καταλήγουν στην εκτίμηση ότι όλες οι κινήσεις του μεγάρου Μαξίμου ήταν ενταγμένες σ' ένα καλά μελετημένο σχέδιο που είχε τρεις στόχους:

- Να εμφανιστεί ο πρωθυπουργός στο εθνικό ακροατήριο και ειδικότερα σ' εκείνο το κομμάτι που θεωρεί τις δημοκρατικές διαδικασίες περιττή πολυτέλεια, ως ο ηγέτης που πιάνει τον ταύρο από τα κέρατα, που παρεμβαίνει δυναμικά εκεί όπου οι προκάτοχοί του δεν τόλμησαν, που συγκρούεται με τις κακόφημες συντεχνίες και υπηρετεί το «κοινό καλό», έστω και με αυταρχικό τρόπο. Είναι το μοντέλο του βοναπαρτισμού.

- Να στριμώξει ο Α. Σαμαράς του δύο εταίρους του, οι οποίοι θέτουν συνεχώς εμπόδια στην υλοποίηση των «μεταρρυθμίσεων», και να τους δώσει να καταλάβουν ότι αυτός κάνει κουμάντο.

- Να πάει σε εκλογές -αν κάτι στραβώσει- χρεώνοντας την ευθύνη στους άλλους δύο και να μαζέψει όλο το χαρτί από το τραπέζι. Την επόμενη μέρα θα ήταν ο απόλυτος κυρίαρχος κι αν χρειαζόταν τη στήριξη των άλλων δύο για τον σχηματισμό συμμαχικής κυβέρνησης, αυτοί θα του την προσέφεραν με μειωμένες αντιστάσεις.

Αν πράγματι αυτός ήταν ο σχεδιασμός, πρέπει να πούμε ότι η αποτυχία ήταν πλήρης και εκκωφαντική. Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ αντέδρασαν αμέσως και μαζικά, η κοινωνία αποδοκίμασε την επιλογή του «μαύρου» στις οθόνες και οι μικρότεροι εταίροι σήκωσαν ανάστημα. Κανονικά ο πρωθυπουργός πρέπει να απολύσει εδώ και τώρα τους ανεπαρκείς συμβούλους του.

Ωστόσο, δεν νομίζουμε ότι υπήρχε σχέδιο. Εχουμε την τάση να καταφεύγουμε σε σύνθετες ερμηνείες, όταν η απάντηση μπορεί να είναι απλή και να βρίσκεται μπροστά στα μάτια μας. Ορισμένοι έχουν την εντύπωση ότι το πολιτικό προσωπικό της χώρας και ιδιαίτερα το τμήμα εκείνο που στελεχώνει τις κομματικές ηγεσίες είναι υψηλού επιπέδου και κύρους, ότι μπορεί να επεξεργάζεται σχέδια μακράς πνοής, ότι έχει λύσεις για όλα τα ζητήματα και γενικώς ότι είναι σε θέση να μανιπουλάρει με δεξιοτεχνία και τις πιο δύσκολες καταστάσεις.

Δυσκολευόμαστε να πιστέψουμε ότι μπορεί στις θέσεις αυτές να είναι άνθρωποι περιορισμένων δυνατοτήτων, μικρόνοες αλλά αλαζόνες, με μυώδες ύφος αλλά κενοί περιεχομένου, με πρησμένα εγώ αλλά ξεφούσκωτη σκέψη, αριστοτέχνες της μετριότητας. Αυτό που έγινε στην ΕΡΤ δεν ήταν προϊόν σχεδίου. Ηταν μια κολοσσιαία ανοησία που διεπράχθη από σκιτζήδες που έχουν μεγάλη ιδέα για τον εαυτό τους. Τόσο απλά.