Του Τάσου Παππά

«Πρέπει να τρέξουμε γρήγορα, να είμαστε σοβαροί, να δουλέψουμε εντατικά για να αποφύγουμε νέα μέτρα». Κάπως έτσι το είπε ο πρωθυπουργός στην πρώτη πανηγυρική συνεδρίαση του υπουργικού συμβουλίου – ελπίζουμε με τη νέα κυβέρνηση το υπουργικό συμβούλιο να συνέρχεται πιο τακτικά. Μα, αν δεν κάνουμε λάθος, τόσο ο Α. Σαμαράς όσο και ο Ευάγγ. Βενιζέλος έχουν αποκλείσει διαρρήδην νέα μέτρα.

Το έχουν πει δημοσίως και έχουν φροντίσει τα στελέχη τους που επεξεργάζονται τη συμφωνία πλαίσιο των δύο κομμάτων να περιλάβουν αυτή τη δέσμευση στο κείμενο αρχών. Για να το αναφέρει όμως ως ενδεχόμενο ο Α. Σαμαράς, σημαίνει ότι κάτι φοβάται και γι' αυτό σπεύδει από τώρα να προετοιμάσει το εθνικό ακροατήριο. Από τη μεριά του καλά κάνει, γιατί βλέπει ότι τα νούμερα ξεφεύγουν, τα μεγέθη επιμένουν, οι στόχοι δεν πιάνονται και διαπιστώνει επίσης ότι οι υφιστάμενοί του υπουργοί δεν μπορούν να υλοποιήσουν όσα έχει υπογράψει η χώρα στα μνημόνια. Τα κείμενα αυτά (πιστεύουμε ότι τα έχουν διαβάσει οι αρμόδιοι) προβλέπουν ρητά: όπου υπάρχουν αποκλίσεις, τα δημοσιονομικά κενά θα καλύπτονται με νέα μέτρα.

Το πρόγραμμα των ιδιωτικοποιήσεων χωλαίνει, η αφήγηση περί πλεονασματικού προϋπολογισμού έχει περάσει στην ιστορία των παυσίπονων μύθων (εκτός αν επιστρατευθούν οι ειδικοί στις λογιστικές αλχημείες και μετατρέψουν το έλλειμμα σε πλεόνασμα κατά το παράδειγμα του Ιησού στον γάμο της Κανά), η ύφεση, σύμφωνα με τους διεθνείς οργανισμούς, θα κρατήσει πολύ περισσότερο απ' όσο φανταζόταν ο ανεδαφικά αισιόδοξος υπουργός Οικονομικών Γ. Στουρνάρας, τα έσοδα από την πάταξη της φοροδιαφυγής υπολείπονται των προσδοκιών. Οσο για την ανεργία, αυτήν ας την αφήσουμε. Αλλωστε δεν υπάρχει στα μνημόνια ρήτρα για τιμωρία της κυβέρνησης στην περίπτωση που δεν καταφέρει να αυξήσει την απασχόληση. Σιγά που θα είχαν τέτοιες ανησυχίες οι γκουρού του νεοφιλελευθερισμού στις Βρυξέλλες και το Βερολίνο. Στην περίπτωση, πάντως, που η κυβέρνηση υποχρεωθεί σε λίγους μήνες και υπό την πίεση των δανειστών-εταίρων μας να προχωρήσει στη λήψη νέων επαχθών μέτρων, ο «ανακαινισμένος» δικομματισμός πρέπει να ανανεώσει το ιδεολογικό οπλοστάσιό του.

Επιχειρήματα του τύπου «ο ΣΥΡΙΖΑ διώχνει τους επενδυτές και θέλει την καταστροφή της χώρας» ή «υπέρτατη ιδεολογία, η σωτηρία της πατρίδας» είναι πολυφορεμένα και δεν μπορούν να πείσουν ούτε τους φανατικούς των παρατάξεών τους.