Του Γιάννη Καλαϊτζή

Εάν το παιδί και ο έφηβος ολοκληρώσουν τον προς την ενηλικίωση βίο τους μέσα σε αδιάφορο οικογενειακό περιβάλλον και ασήμαντο κοινωνικό περίγυρο, τότε η ευτυχία του ατόμου καθ' όλη τη διάρκεια της ζωής του είναι εξασφαλισμένη ή τουλάχιστον έχουν τεθεί οι στέρεες βάσεις για μια αρμονική διαβίωση.

Για τον λόγο αυτό οι ψυχολόγοι εντοπίζουν στην ανέφελη παιδική και εφηβική ηλικία όλα τα προβλήματα εργασίας, αναγνώρισης και οικονομικής αποκατάστασης που αντιμετωπίζει ο κλάδος τους. Και για τούτο διάσημοι επιστήμονες, μεγάλες παιδαγωγικές σχολές και ειδικευμένα ινστιτούτα καταρτίζουν εκπαιδευτικά προγράμματα, συμμετέχουν σε επιδοτούμενες ψυχολογικές έρευνες και με τη βοήθεια ομάδων πίεσης, δεξαμενών σκέψης και την αρωγή του κράτους (έως τώρα) μεταβάλλουν τους μακάριους γονείς σε φιλόστοργους, τρυφερούς, μεθοδικούς, ακούραστους διδασκάλους ενός νευρωτικού, ανισόρροπου τέκνου, το οποίο εν καιρώ αναλαμβάνει ο ψυχαναλυτής.

Περιγράφοντας τον ως άνω κόσμο ο ψυχίατρος Van Rillaer σημείωνε: «Ο νευρωτικός κτίζει κάστρα στην Ισπανία, ο ψυχωτικός τα κατοικεί και ο ψυχαναλυτής συλλέγει τα νοίκια». Αλλά αυτά δεν αφορούν όλο τον πλανήτη. Ο Ντανίλο Κις στο «Homo Poeticus» (Scripta) έγραφε: «Η ψυχανάλυση, αυτό το τυπικό βιεννέζικο προϊόν, θεωρείται ακόμη και σήμερα στη Ρωσία και στις χώρες-δορυφόρους της μηχανορραφία “παρακμιακή” και συγχρόνως “κοσμοπολίτικη”, η οποία προκαλεί επικίνδυνη ρωγμή στην μπολσεβίκικη μονολιθικότητα, όπου μόνο η οικονομική και κοινωνική επιχειρηματολογία γίνεται παραδεκτή ως επιστημονική προσέγγιση των φαινομένων και των ανθρώπινων ενεργειών».

Για τούτο η εθνική μας κυβέρνηση, η οποία ως ιδεολογία αναγνωρίζει μόνο τη σωτηρία της Ελλάδος αντιμετωπίζοντας την κοινωνία σαν συλλογικό εγώ (που αδυνατεί να μεταβεί στον σοσιαλισμό), εντοπίζει την ευδαιμονία στην παιδική ηλικία και μεθοδεύει την εν συνόλω επιστροφή μας στην προκαπιταλιστική, προβιομηχανική εποχή (παράδειγμα η κατάργηση της ΕΡΤ), στο λίκνο δηλαδή του παρόντος πολιτισμού.

Μπασμένοι στην ψυχανάλυση οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος θεωρούν τον πολιτισμό «πηγή δυστυχίας», για τούτο συνονθυλεύουν μια υπό κλίμακα μορφή του, ένα προϊόν της αγροτικής οικονομίας. Εξάλλου «το μικρό είναι όμορφο». Αυτήν την ειδυλλιακή εποχή θα επαναφέρουν μέσω της συρρικνωμένης ραδιοτηλεόρασης, με βάση τον υποδειγματικό βίο της υπαίθρου των βουκόλων και των καματερών της βοσκοπούλας και του τσομπανάκου, όπως διασαλπίζει το προαιώνιο σήμα. Και αναζητώντας τον χαμένο χρόνο θα καταστούμε μέτοχοι του ευρωπαϊκού διαφωτισμού, της βιομηχανικής επανάστασης και της αστικής παλιγγενεσίας.

Εν τούτοις, ο τηλεοπτικός κόσμος δεν πείθεται.

Γιατί; Αγνοούμε το διαβόητο σίριαλ αλλά είναι βέβαιο πως τα μεγαλοπρεπή χαρέμια των οσμανλήδων διοικούσαν για λόγους ευνόητους ευνούχοι, απρόσβλητοι στα θέλγητρα των γυναικών. Και από τον Κόπολα πληροφορηθήκαμε πως ο σύμβουλος του Νονού ουδέποτε ήταν και κληρονόμος του. Κατ' αυτόν τον τρόπο οι συμβουλές του ήταν ανεξάρτητες από τις φιλοδοξίες του. Και τέλος, όπως διαβάσαμε στον Παπαρρηγόπουλο, μια «άγρια φυλή» της Βοιωτίας ανέθετε τη δημόσια διοίκηση σε πολίτες, οι οποίοι είχαν διακόψει προ πολλού τις σχέσεις τους με τις ιδιωτικές επιχειρήσεις.

Κατόπιν όλων αυτών η εθνική μας κυβέρνηση ανέθεσε το νεοπαγές υπουργείο τηλεοπτικών στον ανιδιοτελή, ανυστερόβουλο και αφιλοκερδή κ. Παντ. Καψή.

www.gianniskalaitzis.gr