Του Ιάκωβου Ανυφαντάκη
Φώτης Γεωργελές «Κρυμμένες αλήθειες και ψεύτικα διλήμματα» Μεταίχμιο, 2013, σελ. 291
Εμπειρος δημοσιογράφος, ο εκδότης της «Athens Voice», Φώτης Γεωργελές, δηλώνει από την αρχή τον σκοπό του βιβλίου του: «Το ανθρώπινο είδος δεν μπορεί να αντέξει και πολλή πραγματικότητα», λέει ο στίχος του T.S. Elliot που χρησιμοποιεί σαν προμετωπίδα. Και μέσα από τα editorials των τελευταίων έξι ετών στην «Athens Voice» επιδιώκει να αποκαλύψει μια πραγματικότητα που, κατά τη γνώμη του, η πλειονότητα της κοινωνίας στην Ελλάδα επιλέγει να μη βλέπει, να αγνοεί.
Το βιβλίο με τον εύγλωττο τίτλο «Κρυμμένες αλήθειες και ψεύτικα διλήμματα» ξεκινάει με ένα αυτοβιογραφικό εισαγωγικό κείμενο που προσπαθεί να φωτίσει την ταυτότητα του συγγραφέα. Ο Γεωργελές, μέσα από την προσωπική του διαδρομή, επιδιώκει να σκιαγραφήσει πτυχές (προβληματικές, νοσηρές ή ιλαροτραγικές) της ελληνικής κοινωνίας από τη μεταπολίτευση ώς τις μέρες μας. Οι αναδρομές στο παρελθόν είναι συνεχείς, χωρίς διάθεση νοσταλγίας ή εξιδανίκευσης. Αναζητά συνεχώς την κρίσιμη συγκυρία όπου η χώρα έχασε τον βηματισμό της μέχρι να καταλήξει στη σημερινή παραλυσία. Σύμφωνα με τον συγγραφέα, η οικονομική κρίση ήταν αναπόφευκτη αν συνεκτιμήσουμε την πορεία που ακολουθούσαμε και προτείνει να αντιμετωπίσουμε τη σημερινή δυστοπία ως ευκαιρία για αλλαγή και αυτοκριτική. Γι' αυτό και επικρίνει όσους διαφωνούν με τις μεταρρυθμίσεις – ζητάει μάλιστα αυτές να είναι περισσότερες και πιο τολμηρές. Δεν μένει μόνο στο εγχώριο επίπεδο, οι τομές πρέπει να είναι πανευρωπαϊκές, αφού θεωρεί ότι όλες οι χώρες της ηπείρου, με εξαίρεση τη Γερμανία, έχουν μείνει πίσω σε σχέση με τις ανερχόμενες οικονομίες όπως η Τουρκία, η Κίνα, η Ινδία και η Βραζιλία.
Στις αρχές της χρονιάς κυκλοφόρησε το βραβευμένο με Strega «Οι δικοί μου άνθρωποι» του Εντοάρντο Νέζι. Σε αυτό ο Ιταλός συγγραφέας, και κληρονόμος μιας κλωστοϋφαντουργίας που έκλεισε, αναπολεί τη χρυσή εποχή της ιταλικής ανάπτυξης και κατηγορεί τον ανταγωνισμό από τα φτηνότερα εργατικά χέρια της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας που δεν επιτρέπει να παράγονται πια ποιοτικά, αλλά και αρκετά ακριβά, προϊόντα. Η συλλογιστική του Γεωργελέ λειτουργεί αντίστροφα. Θέτει ως παράδειγμα τα φτηνά προϊόντα που παράγονται αλλού και ζητάει να βρεθούν τρόποι για να υπάρξει ανάλογη επιχειρηματικότητα στην Ελλάδα.
Το βιβλίο απευθύνεται κυρίως σε μια νεότερη γενιά αναγνωστών που παλεύει να αυτοπροσδιοριστεί ιδεολογικά, κι όχι μόνο, εν μέσω κρίσης. Η θεματολογία του επικεντρώνεται σε οικονομικοπολιτικά ζητήματα αλλά και ζητήματα νοοτροπιών. Το «Κρυμμένες αλήθειες και ψεύτικα διλήμματα» δεν είναι, ούτε φιλοδοξεί να είναι, μια δοκιμιακού τύπου εποπτική ανάλυση για την κρίση. Πιστά στον δημοσιογραφικό τους χαρακτήρα, τα κείμενα είναι προσιτά και παρεμβατικά. Διαβάζονται εύκολα αλλά όχι κι εύπεπτα λόγω της σκληρής κριτικής που ασκούν σε μια πραγματικότητα συχνά απροσδιόριστη, απρόβλεπτη, σκοτεινή.
