Πέτυχε η αντρικής διανομής «Μήδεια» του Σπύρου Ευαγγελάτου, συγκεντρώνοντας δώδεκα χιλιάδες θεατές και τα δύο βράδια. Την παράσταση έκλεψε, κυριολεκτικά, η ερμηνεία του πρωταγωνιστή
Της Εφης Μαρίνου
«Με κυνηγά η φήμη μου εμένα», λέει κάποια στιγμή η Μήδεια. Κι αυτή η φράση, έτσι όπως ακούγεται από το στόμα του ερμηνευτή, δημιουργεί ιδανικούς συνειρμούς. Ο Γιώργος Κιμούλης στον ρόλο μιας γυναίκας, που αφού τα έδωσε όλα σ’ έναν άντρα, εκείνος την απάτησε, την πρόδωσε, την εγκατέλειψε και τώρα τη διώχνει με περιφρόνηση μακριά σ’ άλλη χώρα; Στον ρόλο μιας γυναίκας, που παραφρονεί από ζήλια και στέλνει με ηδονή στον θάνατο την αντίζηλο και στα Τάρταρα της θλίψης τον προδότη σύζυγο;
Αν δεχτούμε τη μυθολογία που σέρνει ο ηθοποιός στον δημόσιο βίο του, γελάει κανείς με τα παιχνίδια που στήνει το θέατρο στη ζωή. Κι όμως, ο Γιώργος Κιμούλης κατέκτησε και αυτό το γήπεδο, το γυναικοκρατούμενο. Και όπως θα έλεγαν κάποιοι, σ’ έναν… κόντρα ρόλο.
Η «Μήδεια» του Ευριπίδη σε μετάφραση Χ.Κ. Μύρη παίχτηκε την Παρασκευή και το Σάββατο στο αρχαίο θέατρο της Επιδαύρου και κέρδισε το στοίχημα που έθεσε ο σκηνοθέτης της, Σπύρος Ευαγγελάτος: να παρουσιαστεί με άντρες ηθοποιούς, όπως συνέβαινε στην αρχαιότητα. Mε 4.500 θεατές το πρώτο βράδυ και 7.500 το δεύτερο, ο Γιώργος Κιμούλης καταχειροκροτήθηκε. Βγήκε ξανά και ξανά για να υποκλιθεί επευφημούμενος.
Τελικά η παράσταση δεν ξένισε, αφού το εγχείρημα υπηρετήθηκε με σοβαρότητα, αξιοπρέπεια, σεβασμό στο κείμενο. Οι αντρικές παρουσίες, οι αντρικές φωνές ζωντάνεψαν το έργο που αποθεώνει την έννοια της αρχαίας τραγωδίας. Ο 12μελής αντρικός Χορός με μαυροκίτρινους χιτώνες, μάσκες και κοτσίδες, ήταν ένας πειστικός μάρτυρας του μανιασμένου θυμού της βάρβαρης μάγισσας από την Κολχίδα. Αναμενόμενα καλός στον ρόλο της Τροφού ο Μάνος Βακούσης αλλά και οι υπόλοιποι ηθοποιοί, Τάσος Νούσιας (Κρέων), Νίκος Αναστασόπουλος (Παιδαγωγός), Δημήτρης Παπανικολάου (Αιγέας), Νικόλας Παπαγιάννης (Αγγελιοφόρος).
Με σύμμαχο το ίδιο το κείμενο, την ψύχραιμη σκηνοθεσία του Σπύρου Ευαγγελάτου, τη μετρημένη μουσική του Θάνου Μικρούτσικου, τα σοφά κοστούμια του Γιάννη Μετζικώφ, που πρόδιδαν και δεν πρόδιδαν το φύλο, αλλά κυρίως την ερμηνεία του Γιώργου Κιμούλη, η Μήδεια έκανε το χρέος της: με τα μαγικά της φίλτρα τίναξε στον αέρα την καινούργια ζωή του Ιάσονα, έσφαξε τα ίδια της τα παιδιά για να αναρωτηθεί, χωρίς ενοχές, «γιατί ο έρωτας στο τέλος γίνεται τιμωρία»…
Ενας κύβος το σκηνικό του Γιώργου Πάτσα, παρέπεμπε στο παλάτι, ενώ στο τέλος μετατρεπόταν στο άρμα του Ηλιου που πάνω του η Μήδεια φεύγει ασφαλής αφήνοντας τον Ιάσονα (Οδυσσέας Παπασπηλιόπουλος) να θρηνεί τα σφαγμένα παιδιά του.
Ο Γιώργος Κιμούλης ντυμένος με πορφυρό κοστούμι αντιπαρατέθηκε με ζέση που θα ζήλευε και η πιο ένθερμη φεμινίστρια στον Ιάσονα όταν της είπε: «Τα σύνορα της σκέψης των γυναικών τελειώνουν στο κρεβάτι»…
Κάποιοι μπορεί να πιστώσουν στον ηθοποιό ακόμα και αυτό: την ευκαιρία να παίξει ξανά με τους δαίμονές του, να αυτοσαρκαστεί, να σχολιάσει, να προκαλέσει. Πάντως το σίγουρο είναι ότι βρήκε τους τρόπους, εσωτερικούς και εξωτερικούς, να προσεταιριστεί την ηρωίδα. Με μέτρο, χωρίς υπερβολές, χωρίς ευκολίες, χωρίς εκείνα που τον κάνουν ερμηνευτικά αναγνωρίσιμο. Εκανε δικά του –«πείραξε» ο ίδιος τη μετάφραση σε σημεία- λόγια, αισθήματα, γυναικείες εμπειρίες και πάθη. Επαιξε με τη Μήδεια και έπαιξε τη Μήδεια. Είχε μελετήσει το στήσιμο, το κάθισμα, τη σχέση του με τους άλλους, το βλέμμα πίσω από τη μάσκα, την είσοδο και έξοδό του απ’ τη σκηνή, τις κινήσεις των χεριών ή το μάζεμά τους χαμηλά στην κοιλιά. Είχε μελετήσει το πάθος και την ένταση της οργής, την ταλάντευση ανάμεσα στην επιθυμία για τυφλή εκδίκηση και τη μητρική αγάπη, το γυναικείο ένστικτο επιβίωσης («πιο φονικό όπλο απ’ το μυαλό της γυναίκας δεν υπάρχει»). Μοιάζει σαν να είχε μελετήσει ακόμα και τις επιφυλάξεις κάποιων μπροστά στο ρίσκο της συγκεκριμένης παράστασης. Και η απάντησή του από την αρχαία ορχήστρα διέλυσε τις «σαν έτοιμες από καιρό» υποψίες.
………………………………………………………………………………………………..
Οχι φωτ. με Πάνο, ναι με Αλέξη
Παρών στην παράσταση της Παρασκευής ήταν ο νέος υπουργός Πολιτισμού Πάνος Παναγιωτόπουλος, που εξέδωσε και πολύ κολακευτική ανακοίνωση με συγχαρητήρια για όλους τους συντελεστές, αλλά και «σφίγγοντας το χέρι στους ανθρώπους του Πολιτισμού, που σε αυτό το δύσκολο, αλλά και κρίσιμο καλοκαίρι δείχνουν ποια είναι η Ελλάδα του Πολιτισμού στους εκατομμύρια ξένους επισκέπτες αλλά και σε όλους εμάς».
Οταν, όμως, ο κ. Παναγιωτόπουλος πήγε στα καμαρίνια να συγχαρεί τους ηθοποιούς, ο Γιώργος Κιμούλης έβγαλε έξω κάμερες και φωτογράφους, αρνούμενος να απαθανατιστούν οι ασπασμοί του με τον υπουργό – τον ίδιο τον υποδέχθηκε ευγενικά. Δεν τον ακολούθησε, όμως, στην παραθαλάσσια «Μουριά», όπου ο υπουργός Πολιτισμού συνέφαγε μαζί με τους Γιώργο Λούκο, Ιωάννη Μάνο και τον υφυπουργό Γιάννη Ανδριανό.
Δεν συνέβη το ίδιο το βράδυ του Σαββάτου, όταν ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ Αλέξης Τσίπρας είδε την παράσταση και ενθουσιασμένος πήγε στα καμαρίνια. Ο Γιώργος Κιμούλης και ο Αλέξης Τσίπρας φωτογραφήθηκαν μαζί. Εφαγαν μαζί στου Λεωνίδα. Είχαν πολλά να πουν.
