Πέντε απόφοιτοι του Τμήματος Τζαζ του Πανεπιστημίου του Ιονίου θα παρουσιάσουν δικές τους συνθέσεις και κλασικές αγαπημένες. Ο Δήμος Δημητριάδης, μέντοράς τους και υπεύθυνος σπουδών τζαζ στο πανεπιστήμιο, μας μιλά για το σπουδαίο έργο που συντελείται στην Κέρκυρα τα τελευταία 15 χρόνια, τα προβλήματα που δημιουργεί η κρίση, αλλά και τα αυξημένα αντανακλαστικά που απαιτούνται πια από τους νεαρούς τζαζίστες

Της Μαρίνας Κουβέλη

Πέντε νέα παιδιά. Πέντε εξαιρετικοί σπουδαστές. Πέντε φίλοι και συμφοιτητές στο Πανεπιστήμιο του Ιονίου. Πέντε σπουδαίοι νέοι τζαζίστες. Και «καθοδηγητής» τους ένας από τους πιο σημαντικούς Ελληνες δασκάλους: ο Δήμος Δημητριάδης. Τι ωραία παρέα! Οσοι δεν τους γνωρίζετε, έχετε την ευκαιρία να τους ανακαλύψετε αύριο το βράδυ, που το Ionian Jazz Quintet (όπως ονομάζεται το σχήμα τους) θα εμφανιστεί στον Κήπο του Μεγάρου.

Το κουιντέτο συνθέτουν οι Λουκία Παλαιολόγου (φωνή), Μιχάλης Καταχανάς (βιόλα), Γιάννης Παπαδόπουλος (πιάνο), Ντίνος Μάνος (κοντραμπάσο) και Βασίλης Ποδαράς (τύμπανα). Απόφοιτοι όλοι του Τμήματος Τζαζ του Ιονίου Πανεπιστημίου, θα παρουσιάσουν δικές τους πρωτότυπες συνθέσεις και κάποιες κλασικές αγαπημένες τού τζαζ ρεπερτορίου με διάθεση πειραματική και αυτοσχεδιαστική, υπό την καλλιτεχνική επιμέλεια του παλιού τους μέντορα Δήμου Δημητριάδη (αναπληρωτής καθηγητής, υπεύθυνος σπουδών τζαζ στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο).

«Εχουν ήδη μεγάλη εμπειρία με πολλά διαφορετικά γκρουπ για τα οποία γράφουν μουσική. Γνωρίζονται πολύ καλά μεταξύ τους, συνεργάζονται πολλά χρόνια και ξέρουν και πολύ καλά ο ένας τη δουλειά του άλλου», λέει ο Δ. Δημητριάδης. «Πιστεύω ότι η συνισταμένη των τάσεων που παρουσιάζουν με τις συνθέσεις και τις διαφορετικές μουσικές τους προσωπικότητές είναι η σύγχρονη πραγματικότητα της τέχνης τής τζαζ. Οπως παντού στον κόσμο, έτσι κι εδώ, η τζαζ περιλαμβάνει τόσο το παγκόσμιο όσο και το τοπικό».

Ο ίδιος υπήρξε δάσκαλός τους για πολλά χρόνια και άρα γνωρίζει καλά τις ικανότητές τους και τη διαρκή τους προσπάθεια. Ποια, όμως, είναι τα προσόντα, που συνήθως αναζητά στους νέους μουσικούς; «Ωριμότητα, ευθύνη και αφοσίωση στην τέχνη και το ήθος τής τζαζ. Η αφοσίωση στην τέχνη σημαίνει αφ’ ενός πειθαρχία, συνεχή μελέτη και καλλιέργεια των μουσικών ενστίκτων και αφ’ ετέρου ελευθερία και δημιουργικότητα ως modus vivendi. Από την άλλη πλευρά, το ήθος τής τζαζ απαιτεί να θέτεις στην υπηρεσία του συλλογικού αποτελέσματος όλες σου τις ικανότητες. Θέλει “εγώ” και “εμείς” σε ισορροπία. Τζαζ δεν κάνεις μόνος σου. Δεν είναι μοναχική τέχνη. Πρέπει να μπορούμε να προσφέρουμε έμπνευση και ιδέες στους συνεργάτες μας στη σκηνή και αντίστροφα, να μπορούμε να ανταποκριθούμε στις προκλήσεις που και αυτοί θα θέλουν να μας θέσουν. Και με κίνδυνο να θεωρηθώ λαϊκιστής, θα έλεγα ότι θέλει αγάπη για τη μουσική και τους συνεργάτες. Δεν νομίζω ότι περιμένει κανείς να γίνει διάσημος ή πλούσιος από αυτή τη μουσική. Ο Θελόνιους Μονκ έλεγε ότι πρέπει να επιδιώκεις να απογειώσεις τη σκηνή. Κάτι τέτοιο αναζητώ στους νέους μουσικούς».

Η νεανική αυτή τζαζ μπάντα είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας 15 ετών. Οσα χρόνια δηλαδή λειτουργεί ο Τζαζ Τομέας του Ιονίου Πανεπιστημίου. Η έδρα του τμήματος είναι στο φρούριο της Κέρκυρας, σε μια υπέροχη τοποθεσία. Από τις αίθουσές του έχει περάσει η αφρόκρεμα της ελληνικής τζαζ. Ολοι αυτοί που βλέπουμε να διακρίνονται σήμερα εντός κι εκτός Ελλάδος.

Από αυτή τη δεξαμενή πώς επιλέγεις άραγε μόνο πέντε; «Η επιλογή είναι εύκολη και δύσκολη μαζί, διότι υπάρχουν πολλοί και ικανοί. Ευτυχώς το σχήμα ανανεώνεται συχνά κι έτσι δίνονται ευκαιρίες σε αρκετούς φοιτητές».

Βλέποντας κανείς τις επιδόσεις τους (διακρίσεις, συναυλίες, δισκογραφία) φαντάζεται πως η κατάσταση στο πανεπιστήμιο είναι ιδανική. «Δεν είναι δυστυχώς», διευκρινίζει ο Δ. Δημητριάδης. «Η κρίση επηρέασε σε μεγάλο βαθμό τη χρηματοδότηση και το προσωπικό. Σκεφτείτε πως ο Γιώργος Κοντραφούρης έχει εκλεγεί καθηγητής εδώ και τρία χρόνια και διδάσκει χωρίς να έχει διοριστεί. Επίσης εξαιρετικοί Ελληνες μουσικοί δίδαξαν χωρίς ουσιαστική αμοιβή. Αυτά ασφαλώς συμβαίνουν σε όλα τα ελληνικά πανεπιστήμια. Ωστόσο, πρέπει να πω ότι το επίπεδό μας δεν έπεσε. Αντιθέτως. Εκμεταλλευόμαστε στο έπακρο το καλό μας όνομα στις ευρωπαϊκές σχολές τζαζ και υπολογίζουμε στις διμερείς ανταλλαγές του προγράμματος Erasmus με σχολές από Ολλανδία, Φινλανδία, Σουηδία, Ελβετία, Δανία κ.ά. Ενδεικτικά, το περασμένο εξάμηνο είχαμε πέντε ξένους καθηγητές (σε μαθήματα, σεμινάρια, συναυλίες), ενώ μόνο τον ερχόμενο Οκτώβριο περιμένουμε άλλους τρεις».

Υποθέτω ότι το δίλημμα «Ελλάδα ή εξωτερικό» γι’ αυτά τα παιδιά είναι συχνό. Ο δάσκαλος άραγε τι θέση παίρνει; «Δεν τους παροτρύνω ούτε να μείνουν ούτε να φύγουν. Η Ελλάδα σήμερα τους προσφέρει κάτι πολύτιμο όσο και σκληρό: την επίγνωση ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτα και ότι πρέπει να αγωνιστούν για όλα. Από την άλλη πλευρά, η τέχνη τους απαιτεί να κινούνται σε διεθνές επίπεδο. Ξεκινούν συνήθως με μεταπτυχιακό στο εξωτερικό. Οι περισσότεροι, άλλωστε, έχουν κερδίσει εξαιρετικές υποτροφίες. Τους βοηθώ όσο μπορώ με την εμπειρία μου στον διεθνή χώρο. Τα πράγματα επίσης αλλάζουν, η διεθνής εμπειρία μπορεί πλέον να χτίζεται με μετακινήσεις και επιλεγμένες συνεργασίες, χωρίς δηλαδή αναγκαστική μετοίκηση. Το πιο σημαντικό, όμως, είναι ότι όλοι μαζί αποτελούν ένα πολύ σημαντικό κεφάλαιο για τη χώρα: μπορούν να δημιουργήσουν νέες τάσεις, να διδάξουν, να εμπνεύσουν μικρότερα παιδιά, να επηρεάσουν τους νεότερους. Το ζήτημα, λοιπόν, είναι να επενδύσουμε σε αυτούς και να τους αξιοποιήσουμε».

…………………………………………………………………………………………………..

INFO: 9 μ.μ. Εισιτήρια: προπώληση 7 ευρώ. Κατά την είσοδο 9 ευρώ.