Η οικονομική κρίση έφερε τους οικονομολόγους πρώτους σε «ζήτηση» ανάμεσα στα μέλη της νέας Κεντρικής Επιτροπής

Οι τρεις οικονομολόγοι του ΣΥΡΙΖΑ, με τις διαφορετικές αφετηρίες και τις διαφορετικές διαδρομές, συναντήθηκαν στις τρεις υψηλότερες θέσεις σε προτιμήσεις στο νέο κόμμα. Οσο και αν η «γραμμή» τούς ήθελε οπωσδήποτε ανάμεσα στα μέλη και της νέας Κεντρικής Επιτροπής, η υψηλή σταυροδοσία δεν μπορεί παρά να αποτελεί μια αναγνώριση της προσφοράς τους από τους συνέδρους, ειδικά στη δύσκολη φάση της μετατροπής του ποσοστού του ΣΥΡΙΖΑ από το 4% στο 27%.

Γιάννης Δραγασάκης

Ο Λασιθιώτης Γιάννης Δραγασάκης ξεκίνησε την πολιτική του πορεία στη Νεολαία Λαμπράκη, σπούδασε οικονομολόγος στο Λονδίνο, όντας πλέον μέλος της αντιδικτατορικής οργάνωσης του ΚΚΕ, από το οποίο και αποχώρησε (το ’91) για να ενταχθεί στον Συνασπισμό από την ίδρυσή του.

Το πρώτο βάπτισμα του πυρός το πήρε το ’89, όχι μόνο ως βουλευτής, αλλά και ως αναπληρωτής υπουργός Οικονομικών στην οικουμενική κυβέρνηση Ζολώτα. Πέρασε και ο ίδιος τον «σκόπελο» των έγκυρων ΜΜΕ όπου, πέρα από τις προσωπικές εις βάρος του επιθέσεις, δέχτηκε και έξαλλες καταστροφολογικές επικρίσεις, λόγω της συμμετοχής του στο οικονομικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ και της αντίθεσής του με το Μνημόνιο.

Ευκλείδης Τσακαλώτος

Ο Ευκλείδης Τσακαλώτος γεννήθηκε στο εξωτερικό και πήρε το διδακτορικό του στα Οικονομικά από την Οξφόρδη. Δραστηριοποιήθηκε πολιτικά στην ισχυρή αριστερή πτέρυγα των Εργατικών, ενώ στην Αθήνα έφτασε το 1993 ως καθηγητής στην ΑΣΟΕΕ. Καταφέρνει να ισορροπεί ανάμεσα στην ακαδημαϊκή σταδιοδρομία του, καθώς θεωρείται ένας από τους πλέον εξέχοντες ριζοσπάστες οικονομολόγους, και στην κινηματική δράση, πρόταγμα το οποίο πάντα αναφέρει στις ομιλίες του.

Οπως λένε οι σύντροφοί του, ο Ευ. Τσακαλώτος διακρίνεται για την υπομονή του, τα επιχειρήματά του και τον αιχμηρό του λόγο και έγινε πολύ γνωστός την εποχή των συνελεύσεων της «κάτω πλατείας», όπου ακούραστα ανέλυε τα αδιέξοδα του Μνημονίου και του νεοφιλελευθερισμού.

Γιάννης Μηλιός

Ο Γιάννης Μηλιός, με σπουδές στη Γερμανία, ξεκίνησε από τον αντιδικτατορικό «Ρήγα Φεραίο» για να περάσει, κατόπιν διαγραφής του μαζί με ολόκληρη σχεδόν τη νεολαία του ΚΚΕ εσωτερικού, στην οργάνωση Β' Πανελλαδική.

Παρέμεινε όμως ανήσυχα στην Αριστερά, μέχρι που εντάχτηκε στον Συνασπισμό και αργότερα στον ΣΥΡΙΖΑ. Πρόσφατα κι αυτός «έγραψε» στο γυαλί, όταν στην αρχή των υψηλών ποσοστών του ΣΥΡΙΖΑ αναγκαζόταν να υψώνει τη φωνή του, για να ακουστεί στα απολύτως «μνημονιακά» πάνελ.

Στις τοποθετήσεις του αναφέρεται συχνά στη σκανδαλώδη μεταχείριση του εφοπλιστικού κεφαλαίου από όλες τις κυβερνήσεις, αλλά και στη συνεισφορά των μεταναστών στο ελληνικό ΑΕΠ.

Τελικά, οι δρόμοι αυτών των τριών πρώτων σε ψήφους μελών της νέας Κ.Ε. μπορεί να είναι διαφορετικοί, αλλά κάποια χαρακτηριστικά τους είναι απολύτως κοινά.

Και οι τρεις θεωρούνται ανοιχτά μυαλά, δεν κουράζονται να συμμετέχουν σε διαλόγους που μπορεί να είναι και δύσκολοι, κυρίως όμως ακούνε τον συνομιλητή τους.

Μπορεί μεν η οικονομική κρίση να έφερε τους οικονομολόγους πρώτους σε «ζήτηση», μερικές όμως αδιαμφισβήτητες αρχές της Αριστεράς φαίνεται ότι εξακολουθούν και συγκινούν πέρα από τις τηλεοπτικές εμφανίσεις, και αυτό είναι και παρήγορο και ελπιδοφόρο.

Α.Ψ.