Η απαγωγή τού Μισέλ Ουελμπέκ
Το «κακό παιδί» της σύγχρονης γαλλικής λογοτεχνίας, ο αιρετικός Μισέλ Ουελμπέκ, που διαρκώς στρέφει πάνω του τα φώτα της δημοσιότητας, άλλοτε με προβοκατόρικες δηλώσεις για το Ισλάμ και άλλοτε με σκανδαλάκια γύρω από την προσωπική του ζωή (μέχρι και βιβλίο έβγαλε η μητέρα του, στο οποίο τον χαρακτήριζε ψεύτη και απατεώνα), ήρθε και πάλι στο προσκήνιο.
Αυτήν τη φορά πρωταγωνιστεί σε μια ταινία γαλλικής παραγωγής με τίτλο «L’Enlevement de Michel Houellebecq» («Η απαγωγή του Μισέλ Ουελμπέκ»), που αναφέρεται στην περίοδο της περίεργης εξαφάνισής του, πριν από δύο χρόνια, και στον σάλο που προκάλεσε. «Αλήθεια, ψέματα και υποθέσεις», περιγράφει ο σκηνοθέτης Γκιγιόμ Νικλού την ταινία, ενώ επισημαίνει ότι «η αλήθεια ξεπερνά τη μυθοπλασία».
Πού είναι ο Ουελμπέκ; Φρενίτιδα έπιασε τα μέσα ενημέρωσης, ιδιαίτερα τα γαλλικά, όταν μια ωραία πρωία του 2011 δεν εμφανίστηκε στην προγραμματισμένη περιοδεία για την προώθηση του βραβευμένου με Γκονκούρ μυθιστορήματός του «Ο χάρτης και η επιφάνεια» (στα ελληνικά κυκλοφορεί από την «Εστία», όπως και όλα του τα βιβλία) στην Ολλανδία και το Βέλγιο. Τότε τα κοινωνικά δίκτυα μιλούσαν για «μυστηριώδη εξαφάνιση», για «απαγωγή», ακόμη και για «ομηρία» από την Αλ Κάιντα.
Επειτα από αρκετές μέρες υστερίας, κι ενώ δεν απαντούσε σε τηλέφωνα και μέιλ, ο Ουελμπέκ εμφανίστηκε το ίδιο μυστηριωδώς και συνέχισε την περιοδεία του, χωρίς όμως ποτέ να δώσει εξηγήσεις. Tώρα η γαλλική εταιρεία παραγωγής Les Films du Worso ανακοίνωσε ότι τελείωσαν τα γυρίσματα της ταινίας που βασίζεται σ’ αυτό το περίεργο επεισόδιο. Ωστόσο και πάλι τα στόματα είναι κλειστά σχετικά με την πλοκή και το κατά πόσο ο Ουελμπέκ έχει βάλει το χεράκι του στο σενάριο. Τελικά, ο 57χρονος συγγραφέας είχε μια τάση φυγής από την ασφυξία της διασημότητας, έκανε ακόμη ένα κόλπο για να τον προσέξουν, ή μήπως απλώς ήθελε να ξεκουραστεί σπίτι του τρώγοντας πίτσες; Μάλλον ούτε η ταινία θα μας διαφωτίσει…
Δεν είναι πάντως η πρώτη επαφή του μηδενιστή Ουελμπέκ με τον κινηματογράφο. Τα δύο πρώτα μυθιστορήματά του, «Η επέκταση του πεδίου της πάλης» και «Τα στοιχειώδη σωματίδια», που προκάλεσαν αίσθηση και τον καθιέρωσαν, έγιναν ταινίες. Μάλιστα το τελευταίο, που αφηγείται την ιστορία του δυτικού κόσμου στο τέλος του 20ού αιώνα, με πρωταγωνιστές δύο ετεροθαλή αδέλφια, παρουσιάστηκε και σε θεατρική μορφή πριν από λίγες ημέρες στο Φεστιβάλ της Αβινιόν, σε σκηνοθεσία Ζιλιέν Γκοσελίν.
Ο Ουελμπέκ έχει διασκευάσει και σκηνοθετήσει για το σινεμά ακόμη ένα μπεστ σέλερ του, «Η δυνατότητα ενός νησιού», ωστόσο το εγχείρημά του χαρακτηρίστηκε από «καταστροφικό» έως «γελοίο» από τους κριτικούς, οι οποίοι συμφώνησαν: «Η πένα ταιριάζει στον Ουελμπέκ πολύ περισσότερο από ό,τι η κάμερα».
Επιμ.: Π. Σπίνου
