Από τον Γουλιέλμο τον Μπάσταρδο που απαγόρευε την κυκλοφορία τις νύχτες μέχρι τον χαλίφη του Καΐρου που δεν ήθελε να περπατούν την ημέρα, δεκάδες αυταρχικοί ηγεμόνες έχουν επιχειρήσει να περιορίσουν την κίνηση των πολιτών όταν βλέπουν το καθεστώς τους να απειλείται.

 

Οι άνθρωποι του σερίφη /

Με κυνηγάνε στον νυχτερινό άνεμο /

Οταν ξεκινά η απαγόρευση κυκλοφορίας

 

Γούντι Γκάθρι

 

Του Αρη Χατζηστεφάνου

 

Οι Αγγλοσάξονες χρησιμοποιούν ένα ελαφρώς περίεργο λεκτικό δάνειο για να περιγράφουν την απαγόρευση κυκλοφορίας που επιβάλλει ένα καθεστώς στους πολίτες του: το λένε curfew, από τις γαλλικές λέξεις «couvre feu», που σημαίνουν «κάλυψε τη φωτιά». Ο όρος χρησιμοποιήθηκε για πρώτη φορά όταν ο βασιλιάς της Αγγλίας Γουλιέλμος ο Κατακτητής (ευρύτερα γνωστός ως Γουλιέλμος ο Μπάσταρδος) όρισε διά νόμου ότι όλοι οι πολίτες θα πρέπει να σβήνουν τα φώτα όταν θα ακούν τις καμπάνες να χτυπούν στις οχτώ το βράδυ. Κι επειδή ο «μπάσταρδος» βασιλιάς τύχαινε να είναι και Νορμανδός, η μπάλα της απαγόρευσης πήρε σύντομα και τη βόρεια Γαλλία.

 

Η παγκόσμια ιστορία είναι γεμάτη από περιπτώσεις παράλογων απαγορεύσεων κυκλοφορίας που επέβαλλαν αυταρχικοί ηγεμόνες στους υπηκόους τους. Ο αλ-Χακίμ Μπι-Αμρ Αλλάχ, λόγου χάριν, ο χαλίφης που κυριάρχησε στο Κάιρο την ίδια σχεδόν περίοδο με τον Γουλιέλμο τον Μπάσταρδο, απαγόρευε στις γυναίκες να κυκλοφορούν έξω από τα σπίτια τους. Ο ίδιος μάλιστα, στο αποκορύφωμα της σχιζοφρένειάς του, λέγεται ότι απαγόρευσε στους πολίτες να κυκλοφορούν την ημέρα και τους άφηνε να επισκέπτονται μόνο το βράδυ την αγορά – η οποία έπρεπε, όπως λέγεται, να είναι τόσο λαμπρά φωταγωγημένη που να θυμίζει μέρα.

 

Πέρα όμως από την τρέλα τού εκάστοτε ηγεμόνα, οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας έχουν συνδεθεί με την απέλπιδα προσπάθεια καθεστώτων να καθυποτάξουν κάθε φωνή αντίστασης των υπηκόων τους. Από την Αίγυπτο μας έρχεται και ένα από τα πιο πρόσφατα παραδείγματα σχετικής απαγόρευσης, όταν ο δικτάτορας (και μέλος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς) Χόσνι Μουμπάρακ απαγόρευσε στους πολίτες του να βγαίνουν στους δρόμους – απόφαση που αποτέλεσε τον επιθανάτιο ρόγχο του καθεστώτος του.

 

Στις ΗΠΑ αρκετές πολιτείες επιβάλλουν απαγορεύσεις κυκλοφορίας ανηλίκων μετά τη δύση του ηλίου με πρόσχημα την προστασία τους από την αυξημένη εγκληματικότητα. Οπως προκύπτει όμως και από τα αρχεία της αστυνομίας, οι προσαγωγές για παραβίαση της απαγόρευσης έχουν καθαρά ταξικό και ρατσιστικό χαρακτήρα. Οι απαγορεύσεις επιβάλλονται στα γκέτο των μαύρων και των ισπανόφωνων, με αποτέλεσμα το 95% των προσαγωγών να αφορούν τα φτωχότερα και πιο αποκλεισμένα τμήματα της κοινωνίας.

 

Οι απαγορεύσεις κυκλοφορίας και συνάθροισης όμως είχαν πάντα την τιμητική τους όταν ξένα στρατεύματα κατοχής καταλάμβαναν μια χώρα και επιχειρούσαν με αυτό τον τρόπο να ελέγχουν την αντίσταση των πολιτών.

 

Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής, τα ναζιστικά στρατεύματα επέβαλαν πολλές φορές απαγορεύσεις κυκλοφορίας σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας. Τον Μάιο του 1944 μάλιστα, όταν επιβλήθηκε απαγόρευση κυκλοφορίας όλων των κατοίκων της Πελοποννήσου τις νυχτερινές ώρες, οι κατακτητές ανέθεσαν την επιβολή του μέτρου στα διαβόητα Τάγματα Ασφαλείας. Οι γερμανοτσολιάδες είχαν δικαίωμα ζωής και θανάτου σε όσους συνελάμβαναν να κυκλοφορούν μετά την επιβολή της απαγόρευσης. Παρόμοια απαγόρευση είχαν επιβάλει οι Γερμανοί και στην Αθήνα. Οταν μάλιστα ο Γλέζος και ο Σάντας κατέβασαν τον αγκυλωτό σταυρό από την Ακρόπολη είχαν φροντίσει να φτάσουν στον Παρθενώνα στις 9 το βράδυ για να αποφύγουν την απαγόρευση που ξεκινούσε από τις 11 μέχρι τις 6 το πρωί.

 

Στη σύγχρονη εποχή η επιβολή απαγορεύσεων κυκλοφορίας από στρατεύματα κατοχής συνδέεται κυρίως με τους κατακτητικούς πολέμους των ΗΠΑ σε χώρες όπως το Ιράκ και το Αφγανιστάν, αλλά και με τη δράση του ισραηλινού στρατού στα κατεχόμενα παλαιστινιακά εδάφη. Η τελευταία περίπτωση μάλιστα αποτελεί και το θέμα της ταινίας Curfew του Παλαιστίνιου κινηματογραφιστή Ρασίντ Μασαράβι.

 

Σε αρκετές περιπτώσεις όμως, η ξένη «κατοχή» επιβάλλεται όχι από τις στρατιωτικές δυνάμεις ενός κυρίαρχου κράτους αλλά από κάποια ξένη εταιρεία που επιβάλλει τη θέλησή της μέσω των τοπικών δυνάμεων καταστολής. Αυτό ακριβώς επιχείρησε το 1997 η ελληνική αστυνομία για λογαριασμό της καναδικής πολυεθνικής TVX Gold στην Ολυμπιάδα της Χαλκιδικής. Ο τότε αστυνομικός διευθυντής Χαλκιδικής, Νικόλαος Αθανασόπουλος, επικαλούμενος το βασιλικό διάταγμα 794/71 και το προεδρικό διάταγμα 269/72, απαγόρευσε «την πραγματοποίηση κάθε δημόσιας σε ανοιχτό χώρο συνάθροισης, πορείας, διαδήλωσης κ.λπ.».

 

Ηταν κι αυτό μια πρόγευση των ημερών που έρχονταν.

 

www.info-war.gr

 

……………………………………………………………………….

 

Info

 

Δείτε

Curfew

H βραβευμένη από την UNESCO ταινία του Παλαιστίνιου Ρασίντ Μασαράβι για τις απαγορεύσεις κυκλοφορίας των ισραηλινών στρατευμάτων κατοχής στη Γάζα, μετά τη Συνθήκη του Οσλο

 

………………………………..

 

Διαβάστε

Curfew

Ο Τζέσε Μπελ, ο επονομαζόμενος και «Κάφκα» της σύγχρονης αμερικανικής λογοτεχνίας, περιγράφει μια δυστοπική κοινωνία στην οποία η κυβέρνηση απαγορεύει την κυκλοφορία των πολιτών

 

……………………………

 

Ακούστε

When the Curfew Blows

O Γούντι Γκάθρι τραγουδά για την απαγόρευση μετακίνησης των σκλάβων και την εκτέλεση όσων αρνούνταν να υπακούσουν.