Του Πέτρου Μανταίου

Στο ξέφραγο αμπέλι της οικονομίας που λέγεται χρηματοπιστωτικό σύστημα, ένα είδος αέρα κοπανιστού όπου αλωνίζουν κερδοσκόποι και τα αλωνιστικά πληρώνουν μισθωτοί, συνταξιούχοι και πραγματική οικονομία, πριν προλάβουμε να συνέλθουμε από τη μία σφαλιάρα, να την… αφομοιώσουμε και να καταλάβουμε πέντε πράγματα που λέει ο λόγος, έρχεται η επόμενη σβουριχτή που σου παίρνει και τα ρέστα.

Στη γειτόνισσα Ιταλία για παράδειγμα, με την οποία, ως γνωστόν, βράζουμε στην ίδια μαρμίτα, στις 26 Ιουνίου η Δικαιοσύνη ξεκίνησε έρευνα για «μαγειρέματα» και «δημιουργικές λογιστικές», τη βιτρίνα φερέγγυας οικονομίας που έβαλε την Ιταλία στην ευρωζώνη το ’99 και σήμερα τρέχει και δεν φτάνει. Τις αποκαλύψεις έκαναν οι βρετανικοί «Financial Times» και η ιταλική «La Repubblica» («Εφ.Συν.» 27/6). Διευθυντής, τότε, του ιταλικού υπουργείου Οικονομικών –«αρχιμάγειρας» δηλαδή– ο Μάριο Ντράγκι, που αργότερα μεταπήδησε στο μεγάλο… παρασκευαστήριο κρίσεων, την Goldman Sachs, και σήμερα διευθύνει το ένα τρίτο της τρόικας: την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα. Τι πορείες προδιαγεγραμμένες είναι αυτές; Και πώς του γυρίζεις το λάδι πίσω, άμα σου λάχει νονός π.χ. ένας Στρουρνάρας ή ένας Προβόπουλος!

Δεν συμπληρώθηκαν 15 μέρες και στις 10/7 ο εις της… αγίας τριάδος αξιολογητών, η Standard & Poor’s, κατέβασε τη «δανειοληπτική ικανότητα» της Ιταλίας, από ΒΒΒ+ σε ΒΒΒ σκέτο. Δεν πά’ να σκοτώνεται η ιταλική κυβέρνηση Λέτα ότι η αξιολόγηση στηρίχτηκε σε στοιχεία παρελθόντος («Εφ.Συν.» 11/7). Το παρόν είναι ΒΒΒ και το μέλλον… πονηρό. Καθ’ όσον το ΒΒΒ τραβάει, λέει, το «έξυπνο χρήμα» όπως το αίμα τους καρχαρίες. Ολως τυχαίως αξιολογήσεις αυτού του τύπου, τα τελευταία 15 χρόνια, συμβαίνουν στη… χλαπάτσα Ιουλίου-Αυγούστου, όπου οι χρηματαγορές χαλαρώνουν και τα κερδοσκοπικά παιχνίδια ζωηρεύουν! Το είχε πει ο Ροΐδης, επί πρωθυπουργίας φαυλεπίφαυλου Δημ. Βούλγαρη, εκ των συντελεστών της μετέπειτα πτώχευσης του 1893: Γνωρίζουν είκοσι τρόπους να κερδίζουν, ο τιμιότερος είναι η κλοπή!