Πηγαίνω που πηγαίνω στη δουλειά με το μετρό, είπα να κάνω ένα μικρό, οπτικό ρεπορτάζ για τα βιβλία που διαβάζει ο κόσμος εντός του συρμού. Δεν με εξέπληξε ότι είναι βιβλία του…«συρμού»: Λένα Μαντά και Χρυσηίδα Δημουλίδου, με την Ε.Λ. Τζέιμς και τις «50 αποχρώσεις του γκρι» να μην ξεθωριάζουν, αντιθέτως να αποκτούν κλώνους. Εσχάτως εμφανίστηκε και ο νέος Νταν Μπράουν με το «Inferno». Λέτε να έπιασαν τόπο οι διαφημίσεις που είχε βάλει στο μετρό πριν από λίγο καιρό ο εκδοτικός οίκος, που εκπροσωπεί τους περισσότερους από αυτούς τους συγγραφείς; Δεν είμαι σίγουρη, αφού πάνω-κάτω τα ίδια βιβλία κυριαρχούν και στις ξαπλώστρες της παραλίας. Χαρακτηριστικό πάντως είναι πως υπερτερούν έναντι των αντρών οι γυναίκες που διαβάζουν – κι αυτό επιβεβαιώνει παλαιότερες έρευνες.

Καλοκαίρι θα μου πείτε, θέλουν να ξεχαστούν με ένα νέου τύπου «βίπερ». Και τον χειμώνα όμως ένα «βίπερ» ζεσταίνει τα χέρια τους. Αρκετοί από τον χώρο του βιβλίου υποστηρίζουν πως καλό είναι να διαβάζει κανείς ό,τι να 'ναι, έστω… χαμηλή λογοτεχνία και κάποια στιγμή θα φτάσει και στην υψηλή. Οι περισσότεροι όμως θεωρούν ότι δεν γίνεται ποτέ αυτή η υπέρβαση. Ο εθισμός στο ένα ή στο άλλο είναι απλά εθισμός. Οσοι διαβάζουν ας πούμε Μαντά, αναζητούν εναγωνίως το επόμενο της Μαντά, κι έτσι δημιουργείται ένας ακούραστος μηχανισμός παραγωγής για το γυναικείο κοινό.

Πώς να ξεφύγεις άλλωστε από τα ροζ αναγνώσματα που κατακλύζουν ακόμα και τα ράφια των σουπερμάρκετ και την ώρα που διαλέγεις τις μουστάρδες βρίσκεις μπροστά σου την τάδε μπεστσελερίστα να υπογράφει αντίτυπα; Πώς να μη θέλεις να δανειστείς λίγη από τη λάμψη της όταν βγαίνει περιχαρής σε τηλεοπτικά πρωινάδικα διατυμπανίζοντας την επιτυχία της; Πώς να μην ταυτιστείς με τις ηρωίδες της, που ενώ ασφυκτιούν σε αποτυχημένους γάμους ή δεν σταυρώνουν αρσενικό, τελικά βρίσκουν τον πρίγκιπά τους;

Πολλά βιβλία εκδίδονται, ευτυχώς, ακόμα και μέσα στην κρίση. Επιλέγουμε, διαβάζουμε, εισπράττουμε αυτό που μας ενδιαφέρει και μας ικανοποιεί. Ισως και που μας αξίζει. Γιατί πολλές φορές κι από την καλή λογοτεχνία δεν είμαστε σε θέση να πάρουμε τίποτα.

Παρή Σπίνου