Οταν κάποτε ρώτησαν τον Τζέι Τζέι Κέιλ εάν τον ενοχλούσε που οι άνθρωποι λάτρευαν τα τραγούδια του, αλλά μπορεί να μην ήξεραν καν το όνομά του, είχε απαντήσει: «Οχι, δεν με πειράζει καθόλου. Αυτό που είναι πραγματικά ωραίο είναι να σου ’ρχεται με το ταχυδρομείο μια επιταγή». Και στη βιογραφία του έγραψε: «Θα μου άρεσε να κάνω περιουσία, η φήμη, όμως, δεν με απασχόλησε ποτέ».
Οχι βέβαια ότι ο σπουδαίος Αμερικανός κιθαρίστας και συνθέτης, που πέθανε την Παρασκευή από έμφραγμα στα 74 χρόνια του, στη La Jolla της Καλιφόρνιας, ήταν ένας κυνικός φιλάργυρος. Ακριβώς το αντίθετο. Ηταν ένας χαμηλών τόνος υπερπροικισμένος μουσικός, κατά τον Ερικ Κλάπτον «ένας από τους κορυφαίους των τελευταίων 30 χρόνων». Προτιμούσε να μη βρίσκεται στο επίκεντρο, αγαπούσε τη μοναξιά και του αρκούσε να βλέπει τους άλλους, από τον Κλάπτον, βέβαια, μέχρι τους Deep Purple, τον Τομ Πέτι, τους Lynyrd Skynyrd, τον Κάπτεν Μπίφχαρτ, να κάνουν τα τραγούδια του παγκόσμιες επιτυχίες ή άλλους, όπως τον Τζόνι Κας και τον Μπράιαν Φέρι, να επηρεάζονται από το ύφος του.
Και τι τραγούδια. «Cocaine», «After midnight», «Crazy Mama», «Magnolia», «Don’t cry baby». Και τι ύφος, αυτή η ροκ με έντονες επιρροές από τα μπλουζ, αλλά και την κάντρι και το ροκαμπίλι, που ονομάστηκε «Tulsa sound», από την πατρίδα του, εκεί όπου αποσύρθηκε στα μέσα του ’60, αφού είχε δισκογραφήσει το «After midnight», αποφασισμένος να «εγκαταλείψει», όπως είχε πει, «την πλευρά μπίζνες της μουσικής βιομηχανίας». Οταν όμως ο Ερικ Κλάπτον πήρε το 1970 το «After Midnight» και το έκανε τεράστια επιτυχία, τότε ο Τζέι Τζέι Κέιλ σχολίασε: «Oh, boy, είμαι τραγουδοποιός πια, δεν είμαι μηχανικός ή χειριστής ασανσέρ».
Ο Τζέι Τζέι Κέιλ έπαιζε συχνά όλα τα όργανα στα άλμπουμ του, τα ηχογραφούσε και τα μίξαρε. Δεν ήταν τόσο καλός τραγουδιστής. «Βασικά, είμαι ένας απλός κιθαρίστας», έλεγε, «που ανακάλυψε ότι αν έπαιζε μόνο κιθάρα δεν θα μπορούσε ούτε το φαγητό του να εξασφαλίσει», είχε πει σε μια συνέντευξή του. «Ετσι άρχισα να γράφω τραγούδια, που είναι πιο προσοδοφόρα».
Γεννήθηκε στην Οκλαχόμα το 1938. Μπήκε στον χώρο της μουσικής ως τεχνικός ήχου. Κυκλοφόρησε πολλά άλμπουμ, βραβεύτηκε με Γκράμι και η μεγαλύτερη προσωπική του επιτυχία ως ερμηνευτή ήταν με το «Crazy Mama», που έφτασε στο Νο 22 του Billboard των ΗΠΑ. Ο Ερικ Κλάπτον ήταν ο… μέντοράς του. Ο Βρετανός κιθαρίστας πήρε τα τραγούδια του και τα επέβαλε. Να ’ναι καλά.
Επιμ. Β.Γεωργ.
