Της Πηγής Ασυνειδήτου

 

-Θα ήθελα να αναβάλω τα ραντεβού μας. Μην ανησυχείτε, θα σας πληρώσω όλες τις συνεδρίες.

 

- Θα ήθελα να μάθω την αιτία των ακυρώσεών σας. Αλλωστε, εσείς είσαστε αυτός που επιμένατε ότι θέλετε να προγραμματίσετε τόσες συνεδρίες εν μέσω καλοκαιριού.

 

Ο ασθενής αυτός ήταν ένας κατά τ’ άλλα χαρούμενος τύπος. Ηξερε να ζει καλά, απολάμβανε τις στιγμές της χαλάρωσης, περνούσε ωραία με τα παιδιά του, τους φίλους του. Είχε επιπλέον την οικονομική δυνατότητα να μην πολυζορίζεται. Ολα άλλαξαν για την ψυχολογική του κατάσταση, όταν αποφάσισε να εμπλακεί με την εξουσία ξεπληρώνοντας ένα οικογενειακό χρέος, ένα χρέος με ονοματεπώνυμο. Από τότε, και ιδίως εκείνα τα χρόνια, δυσκολευόταν πολύ να φέρει εις πέρας τα βασικά. Παρότι θήτευσε ως πρωθυπουργός αρκετά χρόνια, δυσκολευόταν με τον χαρακτήρα που είχε και τις ψυχικές αντοχές που τον χαρακτήριζαν να περατώνει το δύσκολο πολιτικό έργο. Λίγο η επιμονή όλων να παντρευτεί, το ότι έχανε στενούς συνεργάτες, λίγο το ότι είχε να διαχειριστεί χρόνια επιφανειακής ευημερίας που κατέληγαν στον γκρεμό και το γνώριζε, όλα από λίγο έκαναν το πολύ που τον έφεραν μέχρι το γραφείο μου. Εδώ μέσα σε αυτές τις πολυθρόνες ανακάλυψε τη λογική του «ώριμου φρούτου». Αυτή η λογική ανακαλύφθηκε ως πολιτική τακτική για να υποβοηθήσει τις ψυχικές αδυναμίες του. Αδυνατώντας να λειτουργήσει από αυτή την εξαιρετικά απαιτητική θέση, άφηνε τα πράγματα να κυλούν μόνα τους και κάποια από αυτά να σαπίζουν και να ξεπερνιούνται, χωρίς να χρειάζεται να κουνά το δαχτυλάκι του. Μέχρι κάποιο σημείο, το «ώριμο φρούτο» δούλευε, μέχρι που ήρθε η χιονοστιβάδα των εξελίξεων και τίποτε δεν μπόρεσε να αποδειχθεί «ώριμο» στη διαχείριση της εξουσίας. Τότε ήταν που ξανάρχισε τις επισκέψεις στο γραφείο μου. Τον τελευταίο καιρό, κάθε φορά που αισθανόταν ασφαλής, επέστρεφε στο γραφείο μου, αρκεί να μην κινδύνευε από φωτογράφους και πολλές δραστηριότητες. Ηθελε να ξαναβρεί τη χαμένη χαρά του, την ανεμελιά του. Σε πείσμα όλων.

 

- Θα θέλατε να μου πείτε γιατί ακυρώνετε τις συνεδρίες;

 

- Γιατί θα συνεχίσω να παραθερίζω. Δεν επιθυμώ να επιστρέψω στην Αθήνα για κανέναν λόγο.

 

- Ξέρετε, το καταλαβαίνω. Αλλά νομίζω ότι το ξέρατε ότι είναι εποχή για τα μπάνια σας. Τι σας έκανε να δρομολογήσετε τόσες μαζεμένες συνεδρίες;

 

- Πίστευα ότι θα με άφηναν ήσυχο.

 

- Δηλαδή;

 

- Πίστευα ότι μέσα στο καλοκαίρι θα με αφήσουν να κανονίζω εγώ το πρόγραμμά μου. Και δεν θα υπάρχει ανάγκη να συνεδριάζω και να παίρνω αποφάσεις.

 

- Τι εννοείτε;

 

- Να, αυτές τις μέρες, υπάρχει ανάγκη να βρίσκομαι στην Αθήνα. Γίνεται συνεδρίαση της πολιτικής επιτροπής, ενώ συζητείται έντονα το θέμα της οικονομικής διαχείρισης της περιόδου που ήμουν πρωθυπουργός.

 

- Αυτός δεν είναι λοιπόν ένας σημαντικός λόγος να συνδυάσετε και τις συνεδρίες σας;

 

- Οχι, γιατί δεν θα κατέβω.

 

- Ναι, το κατάλαβα. Το γιατί είναι που αναζητώ.

 

- Γιατί δεν θέλω.

 

- Αυτό μου ακούγεται κάπως παρορμητικό, για να μην πω παιδικό…

 

- Δεν θέλω, σας λέω. Θέλω να κάτσω εδώ. Δεν θέλω να κατέβω. Δεν θέλω, δεν θέλω. Θέλω να με αφήσουν ήσυχο. Θέλω να κάτσω εδώ.

 

- Ναι. Το κατάλαβα. Ηρεμήστε. Για να σας βοηθήσω σας ρωτάω.

 

- Δεν θέλω. Δεν θέλω. Δεν θέλω. Ούτε να συμμετάσχω σε συνεδρίαση, ούτε πουθενά. Θέλω να κρυφτώ. Εδώ. Μπορώ; Να νομίζουν όλοι ότι κάνω διακοπές. Αυτό δεν νομίζουν όλοι; Ασ' τους να το νομίζουν. Θέλω να με αφήσουν ήσυχο. Μπορούν; Να με ξεχάσουν; Μπορούν;

 

- Ακολουθείτε και εδώ κάπως μια πεπερασμένη τακτική για να αντιμετωπίσετε όσα σας βαραίνουν…

 

- Πείτε το, τη λογική του «ώριμου φρούτου», αυτό δεν είναι;

 

- Μετά από όσα συνέβησαν, λίγο σαν το παράλογο του «ανώριμου φρούτου», μου φαίνεται. Και ξέρετε, το «ανώριμο φρούτο» και δεν ωριμάζει ποτέ, αλλά κυρίως δεν τρώγεται με τίποτα…