Του Μπάμπη Μιχάλη
→ΗΠΑ: Για να υποβάλουν προτάσεις οι γερουσιαστές για τον νέο φορολογικό κώδικα τους έταξαν ότι αυτές θα παραμείνουν κρυφές για τα επόμενα 50 χρόνια
Η Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της αμερικανικής Γερουσίας ζήτησε τον περασμένο Ιούνιο από τους γερουσιαστές να υποβάλουν γραπτώς τις προτάσεις τους για τις φοροαπαλλαγές που θα ήθελαν να περιληφθούν στον νέο φορολογικό κώδικα των ΗΠΑ. Στόχος της επιτροπής, να διευκολυνθεί η μεταρρύθμιση της σχετικής νομοθεσίας. Κανείς όμως από τους γερουσιαστές δεν ανταποκρίθηκε. Ετσι, η επιτροπή επανήλθε, υποσχόμενη πλέον στους γερουσιαστές ότι οι προτάσεις τους θα παραμείνουν κρυφές για τα επόμενα… 50 χρόνια.
Σχετικό memo, που στάλθηκε στους γερουσιαστές πριν από δύο εβδομάδες, τους πληροφόρησε σχετικά ότι οι προτάσεις που αυτοί θα υποβάλουν για τη μεταρρύθμιση της φορολογικής νομοθεσίας των ΗΠΑ θα χαρακτηριστούν άκρως εμπιστευτικά έγγραφα και δεν πρόκειται να δοθούν στη δημοσιότητα πριν από τις… 31 Δεκεμβρίου του 2064.
Ακόμη, μόλις 11 άτομα της επιτροπής θα μπορούν να δουν τις προτάσεις των γερουσιαστών. Θα δημιουργηθούν μόνο δύο ψηφιακά αντίγραφα των προτάσεων, τα οποία θα αποθηκευτούν και θα ασφαλιστούν με συγκεκριμένους κωδικούς, ενώ τα χάρτινα αντίγραφα θα φυλαχθούν σε χρηματοκιβώτιο. Ο μόνος τρόπος δημοσιοποίησης των προτάσεων των γερουσιαστών πριν από τις 31 Δεκεμβρίου 2064 είναι «αν έχουν τροποποιηθεί με τέτοιο τρόπο που να μην μπορεί να ταυτοποιηθεί η πηγή που τις κατέθεσε». Η εν λόγω απόφαση της επιτροπής της Γερουσίας ξενίζει. «Το να μεταχειρίζονται τις προτάσεις των γερουσιαστών ως εμπιστευτικά έγγραφα αποτελεί τέχνασμα… Σημαίνει ότι ένας γερουσιαστής μπορεί να επιχειρηματολογεί υπέρ κάποιων φοροαπαλλαγών στα χαρτιά και στη συνέχεια να επιτίθεται δημοσίως σε αυτές αν αυτό διευκολύνει τις πολιτικές του επιδιώξεις», τονίζει ο Τόμας Μαν, ειδικός σε θέματα της αμερικανικής Γερουσίας. Ετσι, για παράδειγμα, ένας γερουσιαστής θα μπορούσε να προτείνει -στα κρυφά- στην επιτροπή τεράστιες φοροαπαλλαγές για ένα πανίσχυρο λόμπι επιχειρήσεων που χρηματοδοτεί την προεκλογική του εκστρατεία. Δημοσίως όμως, γνωρίζοντας ότι οι ψηφοφόροι του θα τον «μαυρίσουν» στις επόμενες εκλογές αν μάθουν ότι πρότεινε κάτι τέτοιο, ο ίδιος γερουσιαστής θα τηρεί διαφορετική στάση.
Θα μπορούσε να συμβαίνει και το αντίστροφο. Και τα δύο ενδεχόμενα αναδεικνύουν πάντως τον πλημμελή τρόπο με τον οποίο παράγονται σήμερα οι νόμοι στις ΗΠΑ και, αν μη τι άλλο, αντικατοπτρίζουν το αυξανόμενο έλλειμμα διαφάνειας και δημοκρατίας. Με ανάλογους τρόπους ψηφίζονται βέβαια την ίδια στιγμή οι νόμοι και στην ενωμένη Ευρώπη.
