Επί πρόσωπον, ήτοι μπρούμυτα (με τη μύτη εμπρός), απάντησε ο Διογένης ο Κυνικός στον αφέντη του, τον πλούσιο Κορίνθιο Ξενιάδη όταν τον ρώτησε πώς θέλει να τον θάψουν. Πίμυτα (επί μύτην), που λένε στο χωριό μου. Κι όταν εκείνος απόρησε, ο φιλόσοφος έσπευσε να του εξηγήσει: Μετ' ολίγον τα κάτω αναστρέφεσθαι, δηλαδή σε λίγο θα 'ρθουν τα κάτω πάνω. Η πρόβλεψη του ιδιόρρυθμου Σινωπέως αποκτά μακάβρια επικαιρότητα στις μέρες μας επειδή τα κάτω έχουν στραφεί προς τα πάνω προ πολλού και τα πάνω έχουν γυρίσει κάτω. Αν κάποιος πρoμάντευε, πριν από μόλις μερικά χρόνια, την κατάσταση που επικρατεί σήμερα στη χώρα μας, θα τον περνούσαμε όλοι για τρελό, θα τον χλευάζαμε δημοσίως, θα του κρεμούσαμε τενεκεδάκια και θα τον αφήναμε να περιφέρει κορυβαντιώντας την οικτρή του πλάνη στην αγορά. Κι όμως, παρατηρούμε απαθείς τόσον καιρό τώρα τα τεκταινόμενα σαν να συμβαίνουν σε οθόνη θερινού σινεμά, λες και πρόκειται για θρίλερ που παρακολουθούμε για πολλοστή φορά και, αντί να μας τρομάζει το σασπένς του, μας αφήνει παγερά αδιάφορους.
Κάποτε, στις αρχές της δεκαετίας του 1990 αν δεν απατώμαι, ο Ουμπέρτο Εκο έγραψε πως τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις κι ο διεθνής δημοσιογραφικός κόσμος βρήκε ένα πειστικό όσο και βολικό επιχείρημα να βυθιστεί σε μιαν ιδιότυπη νάρκη υψηλών θερμοκρασιών. Νωρίτερα από την 1η Αυγούστου κάθε χρόνο, οι απανταχού ρεπόρτερ ασχολούνταν πρωτίστως με την οργάνωση των διακοπών τους κι όσοι επέστρεφαν απ’ αυτές ταξινομούσαν τις εμπειρίες τους στα φωτογραφικά άλμπουμ της μνήμης, για να 'χουν να αφηγούνται ιστορίες σε φίλους τις κρύες νύχτες του Δεκέμβρη κι αργότερα στα παιδιά και τα εγγόνια τους. Οι αρχισυντάκτες δεν αναζητούσαν τρανταχτά θέματα και αρκούνταν στο να γεμίζουν τις σελίδες μηρυκάζοντας τα τετριμμένα. Διηγήματα γνωστών ή πρωτοεμφανιζόμενων λογοτεχνών απλώνονταν σε ευρύχωρα «σαλόνια», ανάλαφρα αναγνώσματα έπαιρναν τη θέση βαθυστόχαστων πολιτικών αναλύσεων και η λογική τού life style εμφιλοχωρούσε και στα σοβαρότερα έντυπα. Γενιές και σχολές δημοσιογράφων διαπαιδαγωγήθηκαν με το στερεότυπο ότι τον Αύγουστο τα νέα εκλείπουν κι αυτά με τη σειρά τους εξέλιπαν πράγματι.
Ομως στις αποφράδες που διανύουμε δεν υπάρχουν πια βεβαιότητες, οι αποκρουστικότεροι εφιάλτες επαληθεύονται, τα κάτω αναστρέφεσθαι νυχθημερόν όπως υπογράμμιζε ο προνοητικός Κύων. Διαψεύδεται λοιπόν και ο έγκριτος Ιταλός σημειολόγος. Τούτον τον Αύγουστο οι δημοσιογράφοι οφείλουν να τελούν εν εγρηγόρσει. Οχι μόνο επειδή βαρόνοι των ΜΜΕ τούς ανακαλούν απ' τις άδειες ανακοινώνοντας απολύσεις αλλά κυρίως διότι η ροή των ειδήσεων είναι συνεχής. Και τι ειδήσεις! Κονιορτοποιούν τις ζωές μας εν τη απουσία μας. Αλλά να μου πεις και τόσον καιρό που δεν λείπαμε πάλι απόντες είμαστε· ωσεί παρόντες. Σταχυολογώ από το σημερινό φύλλο της «Εφ.Συν.»: προαναγγέλλεται το νέο λύκειο αυγουστιάτικα. Δεν αποκλείει πρόωρες εκλογές ο Σαμαράς, καζάνι που βράζει το ΠΑΣΟΚ αλλά κατά τα φαινόμενα χωρίς μεζέδες. Και για να θυμηθούμε και τον Διογένη, άγριο κράξιμο έφαγε ο Πάνος Παναγιωτόπουλος σε συνέδριο Φιλοσοφίας. Τι το 'θελε;
Μετέωρος [email protected]
