Η επιτυχία του «Ξένιου Δία» περιορίζεται μόνο στο να ταλαιπωρούνται άνθρωποι, να παραβιάζονται νόμοι και ανθρώπινα δικαιώματα, καθώς και να σπαταλούνται ώρες εργασίας των αστυνομικών

→Η ΕΛ.ΑΣ. έχει πάρει χαμπάρι το φιάσκο και δεν δημοσιεύει πια το σύνολο των προσαγωγών, αλλά μόνο τις συλλήψεις

Του Δημήτρη Αγγελίδη

Συνεχίζεται μέχρι τέλους η θεαματική επιτυχία του «Ξένιου Δία». Ούτε το 6% δεν φτάνουν οι μετανάστες χωρίς χαρτιά, όπως διαπιστώνεται στις καθημερινές μαζικές προσαγωγές μεταναστών, για τις οποίες, όπως γράφαμε, σπαταλιέται τεράστιος αριθμός ωρών εργασίας αστυνομικών, ταλαιπωρούνται άνθρωποι και παραβιάζονται νόμοι και ανθρώπινα δικαιώματα. Οσο προχωράει ο καιρός, το ποσοστό αυτό είναι ακόμη μικρότερο, διαψεύδοντας πανηγυρικά τη φούσκα όσων μιλούν για… «απειλή λαθρομεταναστών».

Συνελήφθη μόνο ένας

Ο συνολικός αριθμός των συλλήψεων για παραβάσεις του νόμου περί αλλοδαπών φτάνει στο τέλος του πρώτου έτους της επιχείρησης σε 5.475. Μέχρι τον Φεβρουάριο μόνο είχαν προσαχθεί περίπου 85.000 αλλοδαποί. Η αστυνομία έχει πάρει χαμπάρι το φιάσκο και δεν δημοσιεύει πια το σύνολο των προσαγωγών, αλλά μόνο τις συλλήψεις. Αλλά, ακόμη κι έτσι, τα αποτελέσματα παραμένουν θεαματικά: από τις 27 Ιουλίου μέχρι τις 2 Αυγούστου, συνελήφθησαν ένας 1(!) αλλοδαπός, επειδή δεν είχε χαρτιά, οκτώ Ελληνες και αλλοδαποί για ποινικά αδικήματα, και κατασχέθηκαν 330 πακέτα τσιγάρα. Ας τα καπνίσει ο κύριος Δένδιας για παρηγοριά.

Στο μεταξύ, έκρυθμη παραμένει η κατάσταση στα κέντρα κράτησης των μεταναστών, εξαιτίας της παρατεταμένης κράτησης και των απαράδεκτων συνθηκών. Σύμφωνα με πληροφορίες της «Εφ.Συν.», το απόγευμα της Κυριακής μουσουλμάνοι κρατούμενοι της Αμυγδαλέζας ζήτησαν να κάνουν ολονυκτία στο τζαμί του στρατοπέδου, αντί να επιστρέψουν στα κοντέινερ, για να προσευχηθούν κατά την τελευταία εβδομάδα του Ραμαζανιού. Η αστυνομία τούς το αρνήθηκε και ξέσπασαν περιορισμένα επεισόδια, στη διάρκεια των οποίων συνελήφθη με τη διαδικασία του αυτόφωρου μετανάστης που πετούσε πέτρες.

Η Ενωση για τα Δικαιώματα

Οπως αναφέρει η Ελληνική Ενωση για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου για το ένα έτος της επιχείρησης, «η ύπαρξη των κέντρων αυτών εθίζει τη διοικητική κουλτούρα της Ελλάδας, αλλά και την ελληνική κοινή γνώμη, σε ένα νέο είδος σωφρονισμού, που ισοδυναμεί με την κατά το 1/3 αύξηση των κρατουμένων στην Ελλάδα χωρίς την ύπαρξη φυλακών με στοιχειώδεις προδιαγραφές σεβασμού της ανθρώπινης αξιοπρέπειας και, επιπροσθέτως, χωρίς κανένα απολύτως σχέδιο για το «μετά» την κράτηση. [...] Η μόνη δυνατή ερμηνεία για την κατανόηση του λόγου ύπαρξης αυτού του τόσο φιλόξενου θεού είναι ότι η ελληνική πολιτεία αποφάσισε ότι στους δρόμους των Αθηνών δεν έχουν θέση οι ξένοι απόκληροι, οι φτωχοί, οι περιθωριοποιημένοι, διότι “αυτό δεν είναι εικόνα”».