Του Μ. Θερσίτη

Πολύς κουρνιαχτός σηκώθηκε τελευταία με το πέρασμα του διαβόητου φορονομοσχεδίου και τους χειρισμούς των αραμπατζήδων -ή μήπως σκιτζήδων;- σχετικά με τις ελαφρύνσεις ή μη των οικογενειών με παιδιά. Τα ίδια αυτά παιδιά που ανέξοδα βαφτίζονται «μέλλον του τόπου», αλλά ουδείς γνωρίζει τι μας στοιχίζουν τούτες οι φανφάρες στο… μέλλον.

Πάντως το πρόβλημα με τα παιδιά βρίσκει λύση εύκολη και απλή μέσω μιας πρότασης η οποία διατυπώθηκε πριν από περίπου τρεις αιώνες σε μια χώρα ονόματι Ιρλανδία, που στέναζε και αιμορραγούσε κάτω από την εγγλέζικη κατοχή.

Νομίζω ότι μια μεταφορά στα καθ' ημάς, στο σήμερα, θα μπορούσε ν' αποβεί χρήσιμη, παρά τις ενστάσεις που ίσως εγείρουν ορισμένοι ότι στη χώρα μας δεν υφίστανται στοιχεία τα οποία παραπέμπουν σε οιουδήποτε είδους ξένη κατοχή…

Αντί λοιπόν μια πολύτεκνη οικογένεια να λιμοκτονεί και ν' αναγκάζεται να βγει στη ζητιανιά ντυμένη στα κουρέλια, ανά τας οδούς και τας ρύμας της πόλεως, οικτρό ομολογουμένως θέαμα στα μάτια ενός τουρίστα, μπορεί απλώς ν' απευθυνθεί σε ντόπιους αλλά κυρίως ξένους, εξ Εσπερίας και εξ Αμερικής ορμωμένους, διεθνείς γευσιγνώστες.

Οι άνθρωποι αυτοί, πραγματικοί θεράποντες της υψηλής τέχνης της γαστριμαργίας, δεν εφησυχάζουν ποτέ, αλλ' αναζητούν διαρκώς καινούργιους συνδυασμούς γεύσεων και νέα τερψιλαρύγγια. Θεωρούν λοιπόν ότι ένα υγιές και τροφαντό χρονιάρικο βρέφος αποτελεί την πλέον γευστική και θρεπτική τροφή, η οποία μπορεί να μαγειρευτεί με διάφορους τρόπους, ανάλογα με τη φαντασία και τα γούστα του καθενός, πιο τρυφερή και πιο νόστιμη από ψητό γουρουνόπουλο ή και από κυνήγι ακόμη.

Ενα τέτοιο έδεσμα βεβαίως κοστίζει ακριβά, οπότε μόνο λίγοι και εκλεκτοί θα είναι σε θέση να το απολαύσουν.

Αυτό, όπως καταλαβαίνετε, βοηθά τα μάλα τις πολύτεκνες παραγωγούς οικογένειες, αφού με την πώληση ενός ή περισσότερων βρεφών σε βάθος χρόνου εξασφαλίζουν εισόδημα ικανό να θρέψει για μεγάλο διάστημα τους γονείς και τα υπόλοιπα παιδιά που έχουν μεγαλώσει, έχουν σκληρύνει και δεν προσφέρονται δυστυχώς για ένα γκουρμέ γεύμα.

Ο εισηγητής της πρότασης τονίζει ότι το κίνητρό του δεν είναι άλλο πάρεξ το καλό της πατρίδος, η μέριμνα για τα βρέφη, η ανακούφιση των φτωχών αλλά και η παροχή μιας σχετικής απόλαυσης στους πλουσίους.

Για την πληρέστερη ενημέρωσή σας μπορείτε να διαβάσετε το: Ιωνάθαν Σουίφτ, πρωθιερέως Καθεδρικού Ναού Αγίου Πατρικίου εν Δουβλίνω «Σεμνή πρόταση ώστε να παύσουν τα τέκνα των φτωχών ν' αποτελούν βάρος για τους γονείς τους και τον τόπο και να καταστούν ωφέλιμα στην κοινωνία», σε μετάφραση Γαβριήλ Νικολάου Πεντζίκη, από τις εκδόσεις Αγρα.

Δεν ξέρω γιατί φέρνω στο μυαλό μου τώρα τον… γίγαντα Γκάλιβερ από τα «Ταξίδια» του και το πώς κατάφεραν όλοι μαζί οι Λιλιπούτειοι να τον αιχμαλωτίσουν…