→Διαρροές από την κυβέρνηση για κοιτάσματα τρισεκατομμυρίων κυβικών νότια της Κρήτης, που δεν στηρίζονται σε υπαρκτά δεδομένα

Των Τάσου Τσακίρογλου και Βασίλη Γεώργα

Παιχνίδι με τις εντυπώσεις κάνει η κυβέρνηση, υποθηκεύοντας και το ελάχιστο ίχνος σοβαρότητας σε καίρια ζητήματα, όπως αυτά της ενεργειακής διπλωματίας και των οικονομικών προοπτικών της χώρας. Ο λόγος για τις κυβερνητικές διαρροές, οι οποίες αφορούν τις ποσότητες των κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που εικάζεται ότι βρίσκονται στην περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και ειδικότερα νοτίως της Κρήτης.

Οι διαρροές που έγιναν από την ελληνική αποστολή στην Ουάσινγκτον, μετά τη συνάντηση Ομπάμα-Σαμαρά, ανέφεραν ότι στις κατ’ ιδίαν συζητήσεις ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε σε συγκεκριμένες ποσότητες, λέγοντας πως στις υποθαλάσσιες περιοχές της Ελλάδας υπάρχουν 4,7 τρισεκατομμύρια κυβικά μέτρα υδρογονανθράκων, ενώ στις αντίστοιχες κυπριακές και ισραηλινές ακόμη 4,5 τρισ. κυβικά μέτρα. Σύμφωνα με τις ίδιες διαρροές, οι ποσότητες αυτές θα επαρκούσαν για να καλύψουν τις ενεργειακές ανάγκες της Ευρώπης για τουλάχιστον τριάντα χρόνια! Ο Αντώνης Σαμαράς στις επίσημες δηλώσεις του, πάντως, απέφυγε να μιλήσει τόσο συγκεκριμένα. Είναι η πρώτη φορά που γίνεται αναφορά σε συγκεκριμένους αριθμούς, οι οποίοι ωστόσο δεν προκύπτουν μέχρι σήμερα από καμία επίσημη έρευνα, καθώς οι έως τώρα μελέτες βρίσκονται ουσιαστικά σε πρωτογενές στάδιο (σεισμικά δύο διαστάσεων). Αλλωστε, σε περίπτωση που οι ποσότητες αυτές ήταν επιβεβαιωμένες από επιστημονικά στοιχεία, θα επρόκειτο για είδηση πρώτου μεγέθους στα ενεργειακά δρώμενα διεθνώς.

Ενδεικτικό της έλλειψης σοβαρότητας στον τρόπο αντιμετώπισης μιας υπόθεσης εξέχουσας σημασίας είναι και το ότι πηγές του υπουργείου Ενέργειας αρνούνταν να επιβεβαιώσουν συγκεκριμένους αριθμούς και τόνιζαν ότι δεν επιθυμούν να εμπλακούν σε ενός τέτοιου είδους (παρα)φιλολογία.

Προφανώς, η πρεμούρα των κυβερνητικών παραγόντων να παρουσιάσουν μια ανεπιβεβαίωτη εικόνα οφείλεται στην αγωνία του πρωθυπουργικού επιτελείου να στηρίξει τη διάτρητη θεωρία του success story, με εικοτολογίες που στηρίζονται σε εκτιμήσεις και όχι σε επιστημονικά δεδομένα.

Ωστόσο, η τακτική αυτή υποσκάπτει την όποια προσπάθεια να πλασαριστεί η Ελλάδα στον νέο γεωπολιτικό χάρτη που διαμορφώνεται στην περιοχή.