Εχουν δίκιο οι εργαζόμενοι στον ΟΣΕ και την ΕΡΓΟΣΕ να αντιδρούν με την απόφαση της κυβέρνησης να εκχωρηθεί σε ιδιώτες ο κρίσιμος τομέας της συντήρησης του σιδηροδρομικού δικτύου. Μάλιστα οι ιδιώτες εξασφαλίζουν επιδότηση από το Δημόσιο ύψους 350 εκατομμυρίων ευρώ σε βάθος επταετίας. Μια τέτοια απόφαση αποτελεί πραγματικό σκάνδαλο, γιατί είναι ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας σε ιδιώτες, οι οποίοι προφανώς θα εκμεταλλευτούν με τον δικό τους τρόπο το σιδηροδρομικό δίκτυο και, επιπλέον, θα κινδυνεύσουν να πεταχτούν στον δρόμο περίπου οκτακόσιοι εργαζόμενοι, και ενδεχομένως να εκχωρηθούν και μηχανήματα του ΟΣΕ.
Οι εργαζόμενοι τονίζουν ότι σε καμία προηγμένη χώρα δεν έχει ανατεθεί η συντήρηση του σιδηροδρομικού δικτύου σε ιδιώτες και ότι στη Βρετανία, όπου εφαρμόστηκε, είχε τραγικά αποτελέσματα, με συνέπεια να αναθεωρήσει την απόφασή της η βρετανική κυβέρνηση. Γνωστοποιούν επίσης ότι ο ΟΣΕ διαθέτει σημαντικό εξοπλισμό για τη συντήρηση του δικτύου, αξίας πολλών εκατομμυρίων, και ανησυχούν μήπως εκχωρηθεί και αυτός στους ιδιώτες ή καταλήξει στα… παλιατζίδικα.
Το δίκτυο σπάει σε τρία κομμάτια, γιατί έτσι έχουν απαιτήσει οι διεκδικητές· οι Γάλλοι, για παράδειγμα, απαιτούν τις γραμμές του Προαστιακού, αεροδρόμιο – Κιάτο. Το τραγελαφικό είναι ότι το υπουργείο Μεταφορών, που άνοιξε τον ασκό της ιδιωτικοποίησης, δεν συμφωνεί με τη διαδικασία Σύμπραξης Δημόσιου – Ιδιωτικού Τομέα (ΣΔΙΤ)! Και πάλι δίκαια οι εργαζόμενοι σαρκάζουν: Αυτό το σύστημα δεν λέγεται ΣΔΙΤ, αλλά επιχορήγηση του κράτους προς τους εργοδότες.
Υπάρχει και το θέμα της φύλαξης των γραμμών. Είναι γνωστές οι συχνές κλοπές ηλεκτρολογικού υλικού και προτίθενται να δώσουν τη φύλαξη σε ιδιωτικές εταιρείες ασφαλείας. Αυτό σημαίνει ότι, σε όλη τη χώρα, χάνουν τη θέση τους ακόμη 260 εργαζόμενοι-φύλακες.
Από τη στιγμή που ο ΟΣΕ παύει να είναι ο αποκλειστικός φορέας διαχείρισης της δημόσιας σιδηροδρομικής υποδομής και «εισβάλλουν» στη διαχείριση ιδιώτες, αλλάζει το τοπίο στον οικονομικό ανταγωνισμό, με απρόβλεπτες συνέπειες κυρίως για τους επιβάτες.
Ο σιδηρόδρομος είναι εθνικός πλούτος και οφείλει η κυβέρνηση να τον αξιοποιήσει και όχι να τον κομματιάσει και να παραδώσει τα κομμάτια του σε καιροφυλακτούσες εταιρείες, αλλοδαπές ή ημεδαπές. Στα προηγμένα κράτη δίδεται ιδιαίτερη βαρύτητα και φροντίδα στα τρένα· τα βελτιώνουν και τα αναβαθμίζουν, τονίζοντας την ασφάλεια στη μεταφορά και προσπαθώντας να εκμηδενίσουν και τους τελευταίους κινδύνους, τόσο σε ό,τι αφορά τους συρμούς και την εξυπηρέτηση των επιβατών όσο και σε ό,τι αφορά το σιδηροδρομικό δίκτυο και τη συνεχή συντήρησή του.
Κυβέρνηση που προσπαθεί να κλείσει «τρύπες» ξεπουλώντας τον εθνικό πλούτο παύει να εμπνέει εμπιστοσύνη και ταυτοχρόνως προκαλεί πλήγμα στην αξιοπρέπεια (και στην εργασία!) τόσο των εργαζομένων όσο και των επιβατών. Το καλό σιδηροδρομικό δίκτυο είναι πυλώνας τουρισμού και οικονομίας. Ας αναθεωρήσουν. Προλαβαίνουν.
