Του Πέτρου Μανταίου
Από τον Σεφέρη ο τίτλος. «Κι όμως τ’ αγάλματα λυγίζουν κάποτε». Iσως και να λυγίζουν συλλογισμένα και περίλυπα με την κακομοιριά και την κατάντια των ανθρώπων. «Δεκάδες συμμορίες στο κυνήγι του χαλκού» («Νέα», 25-26.2.12). Πρώτα ήταν η «εποχή του μετάλλου» γενικώς.
Πανσπερμία από συμμορίες, κυρίως Eλληνες, Ρομά (Τσιγγάνοι), Ρουμάνοι, Βούλγαροι, λήστευαν μέταλλα αδιακρίτως: καπάκια φρεατίων, σχάρες υπονόμων, μετασχηματιστές ΔΕΗ, εργαλεία, βάνες.
Εδώ και περίπου τρία χρόνια περάσαμε στην «εποχή του χαλκού», ως του ακριβότερου, μετά τον χρυσό και το ασήμι, μετάλλου και του πλέον αφύλακτου. Καλώδια ηλεκτροδότησης ΔΕΗ και ΟΣΕ∙ είχαμε και θύμα: 21χρονος χαλκοθήρας πέθανε από ηλεκτροπληξία σε κολόνα της ΔΕΗ στην Ημαθία, ενώ, τον περασμένο Δεκέμβριο, για τον ίδιο λόγο, είχαμε πολύωρες διακοπές ρεύματος σε γειτονιές της Θεσσαλονίκης. Μέχρι καμπάνες και κολυμπήθρες ξάφριζαν οι …αθεόφοβοι.
Μόνο στην Αττική, τη διετία 2009-2011, είχαν εξιχνιαστεί πάνω από 350 μεγαλοκλοπές χαλκού και άλλων μετάλλων. Το τρίμηνο Απριλίου-Ιουνίου 2012 αφαιρέθηκαν από φρεάτια γείωσης ηλεκτροφωτισμού του Πεδίου Αρεως 5.000 μέτρα χαλκού.
Περίπου τότε άρχισαν να «γδύνονται» και τα σπίτια (στα κέντρα των πόλεων!) από εξωτερικές μεταλλικές εγκαταστάσεις.
Ωσπου, την περασμένη άνοιξη, η «επιδημία» χαλκοθηρίας άρχισε να «θερίζει» (να «αποκεφαλίζει» ταιριάζει καλύτερα!) και αγάλματα∙ ακριβέστερα, ορειχάλκινες προτομές που αφαιρούνται, μεταφέρονται και …ανακυκλώνονται εύκολα (εξ ου και «αποκεφαλισμός»)!
Διότι, φαντάσου, λέει, να κλέβανε π.χ. τον έφιππο Κολοκοτρώνη της ομώνυμης πλατείας στη Σταδίου… Εδώ και η πρώτη «παρερμηνεία». Καθώς, κατά διαβολική σύμπτωση, πρώτη προτομή που η αφαίρεσή της έγινε αντιληπτή ήταν αυτή –συμβολή Αλεξάνδρας και Πατησίων– του αντιστασιακού συνταγματάρχη Δημητρίου Ψαρρού, θύματος του ΕΛΑΣ, δραματική μορφή του εθνικού διχασμού, τραγικός προάγγελος του Εμφυλίου που ακολούθησε.
Σ’ αυτή την κοινή, κοινότατη κλοπή υλικού (τον χαλκό λιγουρεύονταν οι κλέφτες, και στα παλιά τους τα παπούτσια ο τιμώμενος!), επειδή ο τιμώμενος προσφερόταν σε αναγωγές και επειδή η εποχή που ζούμε ενθαρρύνει αναγωγές με τη σέσουλα (όποιον πάρει ο χάρος!), στη συγκεκριμένη κλοπή κάποιοι βιάστηκαν να αποδώσουν …τιμή πολιτικής ενέργειας.
Ακολούθησαν κι άλλες κλοπές ορειχάλκινων προτομών στο κέντρο, στην Κυψέλη, στην Κυπριάδου, στο Παγκράτι. Αφύλακτα καθώς έμειναν πάρκα και άλση από αλλεπάλληλες περικοπές είναι εύκολη λεία.
Η κρίση γενικά, με την ανέχειά της, διαμορφώνει εύκολες λείες∙ είτε άνθρωποι –κοινωνικά ανυπεράσπιστοι– είναι αυτοί είτε αγάλματα – εκ φύσεως ανυπεράσπιστα. Με τα οποία άλλωστε, οι νεοέλληνες, ουδέποτε είχαμε τις αγαθότερες των σχέσεων.
Ισως γι’ αυτό και τ’ αγάλματα λυγίζουν κάποτε. Επειδή καταλαβαίνουν πόσο ανυπεράσπιστοι είμαστε οι άνθρωποι με ασπίδα την ομορφιά, όταν η ασχήμια επιτίθεται και λεηλατεί.
Για να σπάσουμε τα δικά μας θλιβερά, στο Λονδίνο, τοπικός δήμαρχος, προς κάλυψη εξόδων, αποφάσισε να πουλήσει μεγάλο υπαίθριο γλυπτό του σπουδαίου Χένρι Μουρ!
