Η αύξηση κατά ένα δισ. ευρώ των οφειλών των πολιτών αναδεικνύει το μέγεθος της ανέχειάς τους. Τα περισσότερα νοικοκυριά αδυνατούν πλέον να ανταποκριθούν στα ληξιπρόθεσμα χρέη, που τον Σεπτέμβριο έφτασαν τα 60 δισ. ευρώ από 59 δισ. τον Αύγουστο, μέσα δηλαδή σε μόλις ένα μήνα. Την ίδια ώρα ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης Κυριάκος Μητσοτάκης αναγγέλλει ότι την επόμενη εβδομάδα οι απολύσεις από την κυβέρνηση εισέρχονται στην τελική ευθεία. Ποιος θα είναι πλέον σε θέση να πληρώσει τα χρέη του ουδόλως φαίνεται να απασχολεί την κυβέρνηση. Αντί δηλαδή να φροντίσει να «χτυπήσει» τη μεγάλη φοροδιαφυγή, καταφεύγει στην αποκρουστική λύση των πλειστηριασμών και των κατασχέσεων, υπακούοντας στις απαιτήσεις της τρόικας.
Ελληνες πολίτες: υπερχρεωμένοι, κακοπληρωμένοι, απολυμένοι. Ποια κυβέρνηση θα υπερηφανευόταν για αυτή την «επιτυχία», γι' αυτήν την κατάντια, εννοείται; Η Υγεία, η Παιδεία και η Τοπική Αυτοδιοίκηση, οι θεμέλιοι λίθοι με άλλα λόγια μιας δημοκρατικής χώρας, βρίσκονται υπό διωγμόν με άμεσο κίνδυνο τη συρρίκνωση και απορρύθμιση της κρατικής μηχανής. Αυτό είναι ένα έγκλημα κατά των θεσμών, αλλά και μια επίθεση εναντίον της αξιοπρέπειας όσων εργάζονταν σ' αυτούς τους τομείς. Η θρασύτητα περισσεύει στον υπουργό Διοικητικής Απορρύθμισης… ζητούμε συγγνώμη, Μεταρρύθμισης, ο οποίος δήλωσε ότι οι απολύσεις θα γίνουν γιατί «πρόκειται για δέσμευση», είναι «κάπως σαν εφαρμογή στρατιωτικού νόμου»!
Δεν είναι δήλωση εν τη ρύμη του λόγου. Φαντάζει σαν ιδεολογικό υπόβαθρο του υπουργού που σκορπίζει την απειλή και τον φόβο στους εργαζόμενους. Και όλα αυτά, για να αναγγείλει θριαμβευτικά στην τρόικα ότι τηρεί, μαζί του και η κυβέρνηση, όλα τα προαπαιτούμενα των δανειστών για την εκταμίευση της δόσης του ενός δισ. ευρώ. Λίγη τσίπα δεν θα έβλαπτε…
Ισως δεν καταλαβαίνουν ότι η κατάσταση έχει φτάσει σε οριακό σημείο επιβίωσης για πολλά νοικοκυριά και ότι η αδυναμία να αντεπεξέλθουν στις βίαια επιβληθείσες υποχρεώσεις είναι πολύ πιθανό να οδηγήσει σε κοινωνική έκρηξη, ή τουλάχιστον δείχνουν να μην καταλαβαίνουν προκειμένου να φανούν οι ίδιοι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους απέναντι στους δανειστές. «Πονοκέφαλο», όμως, έχουν και οι κυβερνώντες και η τρόικα βλέποντας την απροθυμία των φορολογουμένων να ρυθμίσουν τα χρέη τους παρά τις απειλές για πλειστηριασμούς και κατασχέσεις. Αλλά δεν είναι απροθυμία, είναι αδυναμία. Με τόσες περικοπές, σε μισθούς και συντάξεις, τόση φορολόγηση, τόσες απολύσεις και τόση ανεργία, είναι φυσιολογικό να μην μπορούν τα νοικοκυριά να αντεπεξέλθουν. Προέχει η επιβίωση, το φαγητό και η ένδυση. Αλλά αυτό είναι κατάντια για την Πολιτεία, βεβαίως, και όχι για την κοινωνία. Μια τέτοια Πολιτεία δεν μπορεί να έχει απαιτήσεις να κυβερνά.
