Του Μανόλη Γ. Δρεττάκη*

Η υπερκινητικότητα της κυβέρνησης και της Δικαιοσύνης σε ό,τι αφορά την αντιμετώπιση της Χρυσής Αυγής μετά την άνανδρη και στυγερή δολοφονία του άτυχου νέου αντιφασίστα από έναν οπαδό της, έχει προκαλέσει πάρα πολλά ερωτήματα, τα οποία αναμένουν απάντηση. Ορισμένα από τα ερωτήματα αυτά αφορούν τόσο την κυβέρνηση όσο και τη Δικαιοσύνη, ενώ άλλα μόνο την κυβέρνηση και άλλα μόνο τη Δικαιοσύνη. Παραθέτω ορισμένα από αυτά:

- Γιατί δεν επέδειξαν την ίδια σπουδή με εκείνη για τη δολοφονία του νέου Ελληνα, στις περιπτώσεις των δύο δολοφονιών μεταναστών από μέλη της Χρυσής Αυγής; Δεν επρόκειτο για συνανθρώπους μας; Η αξία και η ιερότητα της ζωής δεν είναι η ίδια, ανεξάρτητα από φυλή, φύλο, θρησκεία κ.λπ.;

- Γιατί διώκονται τώρα ο Αρχηγός και ηγετικά στελέχη της Χρυσής Αυγής για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης εξαιτίας και της ηθικής αυτουργίας τους και της υποκίνησης διάπραξης των εγκλημάτων αυτών και όχι την ίδια μέρα στην οποία διαπράχτηκαν όταν τους είχε δοθεί έστω και μικρή δημοσιότητα, από τα ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα μαζικής ενημέρωσης;

- Γιατί ζητείται τώρα η άρση της ασυλίας Βουλευτών για καταφανώς παράνομες πράξεις και απειλές, όπως οι επιθέσεις σε μετανάστες σε λαϊκές αγορές, καταστροφές καταστημάτων μεταναστών, προκλητικές δηλώσεις ενώπιον αστυνομικών κ.λπ., και όχι τότε που έγιναν οι πράξεις αυτές, όταν μάλιστα είχαν αποτυπωθεί σε βίντεο και είχαν μεταδοθεί την ίδια μέρα από τα κανάλια;

- Γιατί, ενώ υπήρχε πλήθος καταγγελιών –ή ακόμα και αποτυπώσεις σε βίντεο τα οποία είχαν προβληθεί την ίδια μέρα– ανοχής, απραξίας ή ακόμα και συνεργασίας αστυνομικών σε βίαιες εκδηλώσεις και πράξεις μελών της Χρυσής Αυγής τόσο εναντίον μεταναστών όσο και Ελλήνων, οι οποίοι δεν συμφωνούν με την ιδεολογία τους, δεν υπήρξε τιμωρία των ενόχων αστυνομικών;

- Γιατί, γενικότερα, δεν έγινε έγκαιρα διερεύνηση καταγγελιών για διείσδυση της Χρυσής Αυγής» στην Αστυνομία, και μάλιστα μετά τα πολύ υψηλά ποσοστά τα οποία πήρε το κόμμα αυτό σε εκλογικά τμήματα στα οποία ψήφισαν αστυνομικοί στις εκλογές του 2012, και ειδικότερα αν και κατά πόσο υπάρχουν αστυνομικοί που μετέχουν σε πυρήνες της Χρυσής Αυγής;

- Γιατί δεν υπήρξε καμιά παρέμβαση όταν έγινε γνωστή, και μάλιστα είχε αποτυπωθεί και σε βίντεο, η διείσδυση της Χρυσής Αυγής στα σχολεία, όταν, μάλιστα, μαθητές που είχαν μυηθεί από μεγαλύτερους στη Χρυσή Αυγή επιδείκνυαν μέσα στα σχολεία ρατσιστική και βίαιη συμπεριφορά απέναντι σε συμμαθητές τους που είναι παιδιά μεταναστών; Σταματώ εδώ διότι ερωτήματα όπως τα παραπάνω είναι αναρίθμητα, για να διατυπώσω ορισμένα πολιτικά ερωτήματα που αφορούν και τα δύο κόμματα εξουσίας, τη Ν.Δ. και το ΠΑΣΟΚ:

Γιατί τα δύο συγκυβερνώντα σήμερα κόμματα, που σήμερα εμφανίζονται ως Αρχάγγελοι της δίωξης της Χρυσής Αυγής, δεν αισθάνονται την παραμικρή ευθύνη και την ανάγκη να ζητήσουν συγγνώμη από τον λαό για την ένοχη ανοχή και την απραξία που επέδειξαν όλα τα χρόνια που κυβέρνησαν τη χώρα και στα οποία «φύτρωσε» το ναζιστικό αυτό μόρφωμα;

Γιατί κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν ότι η «άνθηση» της Χρυσής Αυγής τα τελευταία τριάμισι χρόνια οφείλεται στα δεινά που έχει επισωρεύσει η εφαρμογή των μέτρων Μνημονίων σε ένα μεγάλο μέρος του λαού, ένα τμήμα του οποίου, μέσα στην απόγνωσή του, έχει στραφεί προς τη σπείρα αυτή είτε διότι τους έδωσε κάποια βοήθεια είτε, κυρίως –αυταπατώμενο– ότι θα επιλύσει τα προβλήματα της χώρας;

Γιατί, όχι μόνο κάνουν ότι δεν καταλαβαίνουν, αλλά δεν θέλουν να δουν ότι, εξαιτίας της συνέχισης της ίδιας πολιτικής και των συνεπειών της, τα ποσοστά που δείχνουν όλες οι δημοσκοπήσεις ότι παίρνει η Χρυσή Αυγή μετά την άγρια δολοφονία του άτυχου νέου, δεν είναι μεν τόσο υψηλά από εκείνα που έπαιρνε σε δημοσκοπήσεις πριν από το στυγερό έγκλημα, είναι, όμως, υψηλότερα του ποσοστού που πήρε στις εκλογές του Ιουνίου του 2012;

Γιατί δεν αντιλαμβάνονται ότι με τη συνεχιζόμενη προσπάθεια ανιστόρητης εξίσωσης της Αριστεράς, και ιδιαίτερα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, με τη Χρυσή Αυγή δεν κάνουν τίποτε άλλο παρά να νομιμοποιούν τη ναζιστική αυτή οργάνωση, γεγονός που υπονομεύει το Κοινοβούλιο και την ίδια τη δημοκρατία στη χώρα μας;

Γιατί, τέλος, και αυτό είναι το χειρότερο, καλλιεργούν με συνεχείς δηλώσεις, και όχι μόνο, ένα διχαστικό και εμφυλιοπολεμικό κλίμα το οποίο πάει τη χώρα 65 χρόνια πίσω, καταστρέφοντας όλα όσα έχουν επιτευχθεί στο μεσοδιάστημα; Παραθέτοντας τα ερωτήματα αυτά, δεν έχω αυταπάτες ότι θα υπάρξει κάποια απάντηση σ’ αυτά. Τα παραθέτω, όμως, γιατί απασχολούν ένα μεγάλο ποσοστό του λαού και για να τονίσω ότι αν δεν υπάρξει άμεσα ριζική αλλαγή στην πολιτική και στη στάση των κυβερνώντων, υπάρχει ο κίνδυνος απρόβλεπτων και ανεξέλεγκτων εξελίξεων, κίνδυνος που έχει επισημανθεί από επίσημα χείλη τόσο στο εσωτερικό της χώρας όσο και στο εξωτερικό.

*Πρώην: αντιπρόεδρος της Βουλής, υπουργός και καθηγητής της ΑΣΟΕΕ