Τα μηνύματα που έρχονται από ολόκληρη την Ευρωπαϊκή Ενωση αλλά και πέρα από αυτήν προκαλούν ανησυχία. Η άκρα Δεξιά εμφανίζεται παντού να ενισχύεται και να δημιουργεί συμμαχίες. Τα λαϊκιστικά κόμματα αυξάνουν το ακροατήριό τους. Ο ευρωσκεπτικισμός, αυτός ο προσχηματικός τίτλος που καλύπτει ευγενικά όλες τις δυνάμεις που αμφισβητούν έως και υπονομεύουν την Ευρωπαϊκή Ενωση, απλώνεται σε όλες τις χώρες, δημιουργώντας ουσιαστικά έναν σκληρό αντιευρωπαϊκό πυρήνα.
Η επισημοποίηση της συνεργασίας ανάμεσα στο γαλλικό Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν και στο λεγόμενο Κόμμα της Ελευθερίας του Χερτ Βίλντερς, ένα εξίσου ακροδεξιό και ρατσιστικό κόμμα της Ολλανδίας, δείχνει ότι η ευρωπαϊκή άκρα Δεξιά οργανώνεται, συσπειρώνεται και προσπαθεί να αξιοποιήσει προς όφελός της τη διάχυτη απογοήτευση, δυσπιστία, ακόμη και οργή των Ευρωπαίων πολιτών για την πορεία της Ευρωπαϊκής Ενωσης.
Σημαντικά τμήματα της κοινωνίας σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες ξεπερνούν τους δισταγμούς τους και στρέφονται στα κόμματα της άκρας Δεξιάς ή σε λαϊκιστικά κινήματα που η ρητορική τους αλληλοεπικαλύπτεται με τα προσφιλή θέματα της Ακροδεξιάς. Στην Ισπανία, 35 χρόνια μετά το τέλος της δικτατορίας, τα σύμβολα του φρανκισμού προβάλλονται χωρίς ντροπή από τη νεολαία του κυβερνώντος δεξιού Λαϊκού Κόμματος.
Στην Ιταλία, ο λαϊκιστής Μπέπε Γκρίλο, στον οποίο αρχικά πολλοί εναπόθεσαν τις ελπίδες τους για ανανέωση(!) του πολιτικού σκηνικού, έφτασε στο σημείο να κάνει εκστρατείες ενάντια «στους μετανάστες που κλέβουν τις δουλειές των Ιταλών», για να προσελκύσει τους οπαδούς της ρατσιστικής Λέγκας του Βορρά. Στη Νορβηγία, μια χώρα που ξεχώριζε ώς τώρα για το ειρηνικό εσωτερικό πρότυπό της και την ανοχή της προς τους ξένους, το Συντηρητικό Κόμμα δέχτηκε τη συνεργασία του λαϊκιστικού δεξιού Κόμματος της Προόδου (στο οποίο ανήκε ο ακροδεξιός δολοφόνος Μπρέιβικ) για να μπορέσει να σχηματίσει κυβέρνηση. Στη γειτονική μας Βουλγαρία το ρατσιστικό ακροδεξιό κόμμα Ατάκα, με τους 23 βουλευτές του, παίζει καθοριστικό ρόλο, εκβιάζει και επιβάλλει την πολιτική του στην κυβέρνηση των σοσιαλιστών…
Τα παραδείγματα είναι πολλά και ανησυχητικά. Τα αντιευρωπαϊκά κόμματα εξασφαλίζουν πλέον ποσοστά που προσεγγίζουν ή ξεπερνούν το 20% και αυτό σημειώνεται λίγους μόνο μήνες πριν από τις ευρωεκλογές του 2014. Τα κόμματα της Αριστεράς πασχίζουν να αντιπαρατεθούν στην πολιτική της λιτότητας που έχει επιβάλει η ισχυρή Γερμανία, αλλά μέτωπο κατά της Ακροδεξιάς και του λαϊκισμού δεν φαίνεται να διαμορφώνεται σε ευρωπαϊκή κλίμακα. Η δημοκρατική, κοινωνική και αλληλέγγυα Ευρώπη, την οποία διεκδικούσε η Αριστερά πριν από μερικά χρόνια, παραμένει ζητούμενο. Τώρα όμως αυτό το όραμα είναι αναγκαία προϋπόθεση για να υπάρξει η ενωμένη Ευρώπη των λαών. Οσο είναι καιρός…
