Μπορεί να φαίνεται αδιανόητο, φαιδρό και κωμικοτραγικό ταυτόχρονα, αλλά ισχύει: οι επαρχίες Μεσσηνίας και Καλαμάτας του Νομού Μεσσηνίας εντάσσονται στις παραμεθόριες περιοχές της χώρας…
Ετσι, αν κάποιος μπει στην ιστοσελίδα του Οργανισμού Απασχόλησης Εργατικού Δυναμικού (ΟΑΕΔ) και θελήσει να μάθει σε ποιους νομούς της παραμεθορίου μπορεί να εγκαταστήσει την επιχείρησή του, ώστε να ωφεληθεί από τον νόμο, θα ανακαλύψει έκπληκτος ότι ένας απ' αυτούς τους νομούς είναι ο Νομός Μεσσηνίας.
Είναι σχεδόν τραγικό. Ο διοικητής του ΟΑΕΔ δηλώνει ότι την Καλαμάτα (λόγω σεισμών) την έκανε παραμεθόριο το ΠΑΣΟΚ, χωρίς να μπει στον κόπο να εξηγήσει γιατί δεν ισχύει το ίδιο για την Ηλεία, που δηώθηκε το 2007, ή για άλλες περιοχές που αντιμετώπισαν μεγάλες φυσικές καταστροφές. Ο διοικητής προσπαθεί να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα, βασισμένος σε μια συγκυριακή κυβερνητική απόφαση, παραβλέποντας ότι ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς κατάγεται από τον Νομό Μεσσηνίας και ως εκ τούτου υπάρχει προνομιακή μεταχείριση της περιοχής αυτής. Ενας συγκυριακός νόμος δεν έχει λόγο να ισχύει σήμερα. Είναι αλήθεια ότι τότε συνέτρεχε λόγος ώστε να «ανακουφιστεί» η Καλαμάτα από τους σεισμούς. Σήμερα είναι τουλάχιστον αστείο, αν όχι προκλητικό για τον κοινό νου, να εντάσσεται η ευρύτερη περιοχή στα «προνόμια» των μεθοριακών επαρχιών, είτε αφορά βιομηχανικές είτε βιοτεχνικές, μεταλλευτικές, κτηνοτροφικές, ξενοδοχειακές και ναυτιλιακές επιχειρήσεις, οι οποίες επιδοτούνται (εν προκειμένω με 1% επί του συνολικού κόστους μισθοδοσίας του προσωπικού τους).
Αυτή είναι η ανάπτυξη των εγκεφάλων της κυβέρνησης, όπως επίσης και η επαναλειτουργία των στρατοπέδων που είχαν κλείσει τον Δεκέμβρη του 2011 και άνοιξαν ξανά τον Απρίλιο του 2013, προσπαθώντας να εντυπωσιάσουν όσοι το αποφάσισαν ότι αυτό είναι μια μορφή ανάπτυξης, που, βεβαίως, δεν έχει ορθολογικό προγραμματισμό, αλλά αποτελεί καθαρά θεσμική αναδιάταξη. Οι εν λόγω κινήσεις αποτελούν την αντανάκλαση της φτωχής, και ιδιοτελούς ταυτόχρονα, κυβερνητικής πολιτικής, που ασφαλώς είναι σκέτος πολιτικαντισμός.
Αυτό δεν είναι ανάπτυξη, είναι μια γελοιογραφία ανάπτυξης και είναι απορίας άξιον πώς δεν αντιδρούν οι τοπικές κοινωνίες. Φαντάζει ανέκδοτο, αλλά ισχύει: Μεσσηνία παραμεθόριος! Δεν ερμηνεύονται τα (κυβερνητικά) ανερμήνευτα, δεν δικαιολογούνται, δεν έχουν σχέση με τον κοινό νου, την κοινή λογική.
