Του Μάριου Νόττα*

Κύριοι εκπρόσωποι,

Συνέρχεσθε για να αποφασίσετε για έναν νόμο που παραβιάζει βασικά πολιτικά δικαιώματα και ατομικές ελευθερίες.

Με αυτή την επιστολή σάς γνωρίζω τις συνέπειες, αστικές και πολιτικές (ίσως και άλλες…), που θα έχει η τυχόν υπερψήφιση ενός βάρβαρου νομοθετήματος που, κατά τη γνώμη μου και την παρακάτω τεκμηρίωση, συνιστά παράνομη, καταχρηστική και νεο-φεουδαρχική παρέμβαση, απολύτως κολάσιμη, τόσο (ελπίζω) από τις ελληνικές ανώτερες αρχές όσο και (σίγουρα) από το Δικαστήριο της Χάγης.

Τα δεδομένα

Βάσει των «νόμων» της καπιταλιστικής λογικής και της οικονομίας της αγοράς που βιώνουμε, υπάρχουν κάποιες «ανώτερες» αξίες που άπτονται βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. «Ιnalienable» είναι ο όρος του διεθνούς δικαίου, «αναφαίρετων» δηλαδή, από την υπόσταση του ατόμου-πολίτη.

Σύμφωνα με την Οικονομική Επιστήμη υπάρχουν τρεις Συντελεστές Παραγωγής:

Η Εργασία. Το Κεφάλαιο. Η Γη.

Η μονομερής, αναίτια, βίαιη, υψηλή και ξαφνική φορολογία στην ακίνητη περιουσία, πέρα από άλλα συνταγματικά δικαιώματα που ακυρώνει (αναφέρονται πιο κάτω), κάνει και το εξής: δημιουργεί ανισότητα μεταξύ πολιτών, όσον αφορά βασικές οικονομικές επιλογές τους, ακυρώνοντας την ελεύθερη βούληση, δηλαδή ένα υπέρτατο αγαθό.

Αναλυτικά: Το να επιβάλλει η πολιτεία φόρο σε σωρευμένο πλούτο που έχει ήδη φορολογηθεί είναι ένα θέμα. Το να καταστρατηγεί το κανονιστικό μας σύστημα που ορίζει πως οι Ελληνες συμβάλλουν σύμφωνα με το εισόδημά τους και όχι με την περιουσία τους (που άλλωστε έχει ήδη φορολογηθεί ως εισόδημα) είναι ένα δεύτερο θέμα.

Διά του συζητούμενου νόμου, όμως, επιχειρείτε το εξής ανήκουστο: Αφαιρείτε βιαίως περιουσία διά της επιβολής φόρου στη γη, καταστρατηγώντας το δικαίωμα κάθε πολίτη να χρησιμοποιεί τη γη ως πόρο, ως μέσον για οικονομική δραστηριότητα, για προσπορισμό, για επιβίωση.

Είναι ισοδύναμο με το να επιβάλλετε ένα μεγάλο φόρο σε όποιον ασκεί οικονομική δραστηριότητα αξιοποιώντας κεφάλαιο, π.χ. έναν επενδυτή, ή με το να φορολογούνται τα χέρια του εργάτη ή το μυαλό του επιστήμονα, ακυρώνοντάς του τον αντίστοιχο πόρο, αφού αδυνατεί να πληρώσει τον σχετικό φόρο, π.χ. κόβοντάς του τα χέρια, κατάσχοντάς του όλο το κεφάλαιο.

Στην περίπτωση της γης, ακυρώνετε την επιλογή ενός πολίτη να κατέχει γη, προσδοκώντας να αποκτήσει οικονομικά οφέλη πουλώντας την σε χρόνο που εκείνος θα επιλέξει και όχι με τη βίαιη πώληση σε περίοδο κρίσης, όπως θα αναγκαστεί να κάνει τώρα για να μην του κατασχεθεί είτε η γη είτε άλλα περιουσιακά στοιχεία, εν ονόματι ουρανοκατέβατων φόρων.

Επιπλέον, αφαιρείτε το δικαίωμα κάποιος να έχει γη γιατί έτσι θέλησε. Δεν θέλησε να ταξιδέψει, να παίξει τζόγο ή να «ξοδέψει» τα περιουσιακά του στοιχεία, ούτε θέλησε να τα επενδύσει με άλλον τρόπο. Επέλεξε να κατέχει γη. Σε βάρος άλλων δυνητικών «απολαύσεων» που θα είχε στον οικονομικό βίο του. Και ξέρουμε στην Ελλάδα τι ειδικό βάρος έχει αυτό.

Επίσης, με αυτό το πιθανό νομοθέτημα ακυρώνεται το δικαίωμα κάποιου να κατέχει οικοδομήσιμη γη (άρα φορολογούμενη αγρίως ως «οικόπεδο»), παρ’ όλο που επιθυμεί να ασκεί οικονομική δραστηριότητα καλλιεργώντας την.

Και όλα αυτά, αφού έχετε πρώτα απαξιώσει και τους τρεις Συντελεστές Παραγωγής (π.χ. έχει υποτιμηθεί και το κόστος της εργασίας και η απόδοση των κεφαλαίων και η αξία της γης).

Με άλλα λόγια, η πολιτεία αποπειράται, αυθαιρέτως, να επιτεθεί κατά ενός εκ των Συντελεστών Παραγωγής, επιτιθέμενη σε ατομικές ελευθερίες και, ειδικότερα, στο προστατευόμενο στις οικονομίες της αγοράς δικαίωμα για ελεύθερη οικονομική δραστηριότητα.

Εχουμε να κάνουμε με κατάλυση της ελεύθερης βούλησης και της επιλογής οικονομικής δράσης -και όχι μόνον. Εχουμε να κάνουμε με υπόθεση κατάλυσης ανθρώπινων δικαιωμάτων.

Που φυσικά αφορά, αν χρειαστεί, τόσο το Συμβούλιο της Επικρατείας όσο και τη Χάγη.

Περί πιθανού αντιλόγου

Μην επιχειρήσετε να παραθέσετε το παρακάτω επιχείρημα: «Λόγω κρίσης, υπό έκτακτες συνθήκες, αποφασίσθηκαν πρόσθετα μέτρα κατά Ενός εκ των Συντελεστών Παραγωγής, της γης…» (προφανώς, διότι… εξαντλήσατε τους άλλους δύο, το κεφάλαιο και την εργασία:…).

Η απάντηση είναι απλή:

«Εφ' όσον:

Επιτίθεσθε επιβάλλοντας φόρους στη γη, ανεξάρτητα από την επάρκεια του εισοδήματος κάθε πολίτη να αντεπεξέλθει σε αυτόν τον φόρο.

»Αφού πρώτα εξουθενώσατε τους πολίτες με την κρίση και τις επακόλουθες επιβαλλόμενες επιβαρύνσεις και τους φέρατε σε αδυναμία να καλύψουν βασικές τους ανάγκες, πόσο μάλλον έκτακτους φόρους, φορολογείτε τον μοναδικό εναπομείναντα πλούτο, τη γη, με τη λογική «αν δεν έχεις να πληρώσεις, σ' την κατάσχω»».

Αντιλαμβάνεσθε πως γι' αυτήν την πρακτική, η πολιτική επιστήμη (αλλά και η ιστορία) έχει μόνον έναν όρο: φεουδαρχισμός.

Επίσης, υπάρχει το θέμα ανισότητας, που το αναφέρω πιο πάνω: Το να «τιμωρούνται» ειδικά όσοι καρπούνται γη, αντί για κεφάλαιο ή εργασία, είναι μια καινοφανής πρακτική διακρίσεων και ανισότητας, «στοχευμένη» για την Ελλάδα (που έχει το υψηλότερο στον κόσμο ίσως, λόγω κουλτούρας, ποσοστό ιδιοκτητών γης – το μοναδικό ίσως πραγματικά «σοσιαλιστικό» στοιχείο αυτού του τόπου).

Το Πρακτέον

Θέλω να δηλώσω πως σε όποιον πολιτικό χώρο κι αν ανήκετε, εφ’ όσον προβείτε στην τερατώδη πράξη να υπερψηφίσετε αυτό το συζητούμενο νομοθέτημα, θα κινηθώ κατά της περιουσίας ενός εκάστου εξ υμών που θα το υπερψηφίσει, δημιουργώντας μου σωματική, ηθική και υλική βλάβη, είτε το νομοσχέδιο περάσει είτε όχι, είτε καταργηθεί από επερχόμενη κυβέρνηση είτε όχι, είτε δικαιωθώ μελλοντικά είτε όχι.

Και θα ζητήσω και από τους συμπολίτες μου να κάνουν το ίδιο, κινούμενος εκ παραλλήλου και κατά της Ελληνικής πολιτείας, στα διεθνή δικαστήρια…

…………………………………………………………..

*Ελληνας πολίτης, πανεπιστημιακός