Αλλο ένα χτύπημα, από τα πολλαπλά που έχει «καταφέρει» η κυβέρνηση, ετοιμάζεται να δεχτεί η δημοκρατία. Αιτία το νομοσχέδιο που ετοιμάζουν οι ανώτατοι οικονομικοί «φωστήρες» της κυβέρνησης, οι υπουργοί Γ. Στουρνάρας (Οικονομικών) και Γ. Βρούτσης (Εργασίας).
Σύμφωνα με αυτό, οι εργοδότες θα έχουν την ευχέρεια να προβαίνουν σε μονομερείς ομαδικές απολύσεις ακόμη κι αν οι εργαζόμενοι δεν συμφωνούν με το σχέδιο. Το αποκορύφωμα αυτού του ακραιφνούς αντιεργατικού σχεδίου είναι ότι οι δύο υπουργοί ετοιμάζονται να παρακάμψουν το έρημο ελληνικό Κοινοβούλιο, αφού θέλουν να θεσμοθετήσουν τις αλλαγές με υπουργική απόφαση! Μάλιστα, στον αυταρχισμό της εργοδοσίας ουδείς πλέον θα μπορεί να φέρει, έστω και την τελευταία στιγμή, αντίρρηση, όπως μπορούσε έως τώρα να φέρει ο υπουργός Εργασίας ή ο περιφερειάρχης. Το άκρον άωτον της υποκρισίας των οικονομικών εγκεφάλων είναι η σκέψη τους να συστήσουν μια επιτροπή εντός του υπουργείου Εργασίας η οποία, σύμφωνα με το ρεπορτάζ, «θα… εκλιπαρεί τον εργοδότη να χρηματοδοτήσει δραστηριότητες για τους απολυμένους» (προγράμματα επιμορφωτικά κ.λπ.).
Δηλαδή να σε κάψω Γιάννη, να σ' αλείψω λάδι (ή μέλι…). Το ΠΑΣΟΚ, βέβαια, περί άλλα τυρβάζει βλέποντας τα ποσοστά του να έχουν πάρει την κατηφόρα. Ορθώνει μεν αντιστάσεις, αλλά επί ματαίω. Ναι μεν θα υπάρχουν διαβουλεύσεις μεταξύ εργοδοτών και εργαζομένων όταν ο εργοδότης αποφασίσει ομαδικές απολύσεις, αλλά οι δεύτεροι δεν θα έχουν ουσιαστικά αντίλογο, αφού θα περάσει αυτό που επιθυμεί ο εργοδότης.
Συνηθισμένη η κυβέρνηση να νομοθετεί με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και με υπουργικές αποφάσεις, γράφει στα παλαιότερα των υποδημάτων της την όποια αντίδραση του ΠΑΣΟΚ, αλλά, ω του θαύματος, σκοντάφτει στην άρνηση της τρόικας. Ακόμη και οι αλλοδαποί τεχνοκράτες βλέπουν πόσο επικίνδυνη είναι η εφαρμογή μιας τέτοιας απόφασης. Εξ ου και η συνάντηση Στουρνάρα-Βρούτση με την τρόικα δεν έφερε αποτελέσματα.
Την ίδια έκβαση είχε και η συζήτηση για το θέμα των εργοδοτικών εισφορών. Η τρόικα επιμένει στη σταδιακή μείωση των εργοδοτικών εισφορών έως το 2016, αλλά η μείωση αυτή φοβίζει την κυβέρνηση, η οποία θα χάσει περίπου ένα δισεκατομμύριο ευρώ. Οι εργοδότες είναι τα «χαϊδεμένα» παιδιά της τρόικας, γι' αυτό και ζητούν ελαφρύνσεις ώστε το κόστος να μετακυλιστεί στους εργαζομένους.
Εργασιακά δικαιώματα, που έχουν αποκτηθεί με αγώνες και θυσίες, διαλύονται και περιφρονούνται εν μιά νυκτί από μια κυβέρνηση που δεν ξέρει πού πατά και πού πηγαίνει. Το μόνο για το οποίο αγωνιά είναι η διατήρηση της εξουσίας με όποιο τίμημα, ακόμη και την αποδιάρθρωση των κοινωνικών ιστών και την πτώχευση της χώρας. Είναι σχεδόν αδιανόητο. Θα ήταν τουλάχιστον εάν συνέβαινε σε μια χώρα δικαίου, σε μια κυβέρνηση που θα σεβόταν την ανεξαρτησία της χώρας της και την αξιοπρέπεια των πολιτών της.
