Θέση απέναντι στην κυβέρνηση παίρνει ο Βύρων Πολύδωρας, επικρίνοντας ανοιχτά όχι μόνον τις τελευταίες επιλογές στον τομέα της οικονομίας -προϊδεάζοντας ότι δεν θα ψηφίσει το φορολογικό-, αλλά απορρίπτοντας πλέον συνολικά την κυβερνητική γραμμή έναντι της τρόικας. «Κυνηγούν χίμαιρες» όσοι πιστεύουν ότι θα ελαφρύνουν τα βάρη της Ελλάδας μετά τις ευρωεκλογές, λέει ο βουλευτής της Ν.Δ. Χαρακτηρίζει τους εταίρους «Σάιλοκ», την τρόικα «γιαπηδοπροτεστάντες» και τονίζει ότι πρέπει να πάψουμε να είμαστε «βοηθοί εκπληρώσεως» των τοκογλύφων δανειστών. Για το φορολογικό, λέει ότι το νομοσχέδιο είναι χειρότερο από το αρχικό σχέδιο, που είχε αφήσει να εννοηθεί ότι θα καταψηφίσει, ενώ ανοιχτό αφήνει το ενδεχόμενο να ψηφίσει σήμερα υπέρ της σύστασης εξεταστικής επιτροπής για τα υποβρύχια, αν δεν δοθούν πειστικές απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα.

ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Μπάμπη Αγρολάμπο

• Είχατε επικρίνει το αρχικό σχέδιο για τον φόρο των ακινήτων, αφήνοντας μάλιστα να εννοηθεί ότι δεν θα το ψηφίσετε αν δεν αλλάξει δραστικά. Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε στη Βουλή κινείται στο πλαίσιο που εσείς θεωρείτε σωστό και δίκαιο;

Οχι βέβαια. Εγιναν κάποιες αλλαγές, μάλλον επί τα χείρω, δυστυχώς.

• Η κυβέρνηση επιμένει ότι δεν είχε άλλη επιλογή ώστε να καλύψει τον στόχο των εσόδων 2,6 δισ. ευρώ. Λέτε ότι θα μπορούσε να βρει μέρος αυτών των εσόδων με διαφορετικό τρόπο ή από άλλες πηγές;

Αν δεν μπορούσε να βρει έσοδα από αλλού, πρόβλημά της. Και αν έλειπαν 3 ή 5 δισ. ευρώ, τι θα έπρεπε, να μας έπαιρναν και τα έπιπλα ή να στέλναμε τα παιδιά μας στον «Μινώταυρο»; Μόνον από τις 6.575 offshore, τις εγγεγραμμένες στα ελληνικά «νηολόγια», δηλαδή στα βιβλία εταιρειών, για παράδειγμα, θα μπορούσε να είχε εισπράξει φόρους 8 δισ. ευρώ. Το στοιχείο αυτό το ομολόγησε ο υπουργός Οικονομικών σε σχετική ερώτησή μου, όταν μου απήντησε ότι ήλεγξαν 34 (μόνον!) και εβεβαίωσαν φόρο 40 εκατ. ευρώ! Το επεκαλέσθη και ο κ. Τσίπρας στη Βουλή αυτό. Ας προστεθούν και οι φόροι από τις λίστες Λαγκάρντ και άλλων εξαγωγέων συναλλάγματος (όπως π.χ. ενός αξιωματούχου Κάντα με 13,7 εκατ. δολάρια στη Σιγκαπούρη) κ.λπ. Ή των 26.000 καταθετών σε τράπεζες εξωτερικού, της λίστας Τραπέζης της Ελλάδος. Γιατί δεν προχωρούν;

• Αν λοιπόν δεν γίνουν οι αλλαγές που θεωρείτε εσείς απαραίτητες, θα το καταψηφίσετε;

Αφήστε να δούμε πώς θα κυλήσουν τα πράγματα. Αλλωστε, «Κυριακή κοντή γιορτή».

• Να ρωτήσω τι θα κάνετε στη συζήτηση για την εξεταστική επιτροπή αναφορικά με το ζήτημα των υποβρυχίων και των ναυπηγείων;

Θα το δούμε κι αυτό. Η ψηφοφορία είναι μυστική. Ελπίζω να δοθούν πειστικές απαντήσεις στα κρίσιμα ερωτήματα: α) Πόσα λεφτά κατέβαλε το Δημόσιο μέχρι σήμερα; β) Τι πήρε; Εκτός από τον «Παπανικολή», πόσο κόστισαν μέχρι στιγμής τα τρία υποβρύχια; Και σε ποια πρόσθετη δαπάνη θα υποχρεωθεί το Δημόσιο μέχρι να γίνουν ετοιμοπαράληπτα και αξιόμαχα; γ) Τι απέγιναν τα ναυπηγεία Σκαραμαγκά; Γιατί τα έκλεισαν; Μήπως για να «προικίσουν» άλλα ανταγωνιστικά; Και ποια η τύχη της ναυπηγοεπισκευαστικής ζώνης γενικότερα; Νεκρή, όταν η Ελλάδα είναι η πρώτη ναυτιλιακή δύναμη στον κόσμο;

• Πιστεύετε ότι ήταν εσφαλμένη η απόφαση του πρωθυπουργού για συνέχιση της κυβερνητικής συνεργασίας με το ΠΑΣΟΚ μετά την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ;

Η κυβέρνηση συνεργασίας των τριών ήταν ασφαλώς προϊόν ανάγκης. Αυτό είναι πασίδηλο. Και σαν τέτοια καλώς συνεστήθη. Η μετατροπή της σε δικομματική, με την αποχώρηση της ΔΗΜΑΡ, ήταν προϊόν επιπολαιότητας ή παρεξήγησης –εφόσον οι λόγοι ανάγκης δεν εξέλιπαν– και πάντως όχι πολιτικής σοφίας. Πασίδηλο και αυτό. Μακροπολιτικά και έξω από κομματικές σπέκουλες, η τριμερής ήταν καλύτερη για τον τόπο απ’ ό,τι η διμερής.

• Ποια είναι η άποψή σας για την πολιτική που ακολουθεί η κυβέρνηση, μπορεί να βγει αυτό το πρόγραμμα που οι ίδιοι οι δανειστές λένε ότι είχε δραματικά λάθη;

Δεν θέλω να κάνω συνολική κριτική στην κυβέρνηση. Αποτελέσματα ζητώ. Μάλλον αποτελέσματα δεν βλέπω. Ολα τα αποθέτουν στην ανύπαρκτη καλή διάθεση των δανειστών μας να ελαφρύνουν τη θέση της Ελλάδας μετά τις ευρωεκλογές. Κυνηγούν «χίμαιρες»!

• Θεωρείτε ότι η κυβέρνηση έπρεπε να ακολουθήσει άλλη στρατηγική και διαπραγματευτική τακτική απέναντι στην τρόικα;

Δεν εγκλωβίζομαι στη διλημματική επιχειρηματολογία, με την οποία μας προκαλούν οι δανειστές μας. Δηλαδή, μέσα ή έξω από την ΟΝΕ ή την Ευρωπαϊκή Ενωση. Ευρώ ή δραχμή κ.ο.κ. Αυτά τα παρακάμπτω, μέχρι νεωτέρας. Η διαπραγμάτευση έπρεπε να εστηρίζετο στις βασικές ενστάσεις ως προς τη γένεση του χρέους, ως προς τους όρους του Μνημονίου και ως προς την αντικειμενική αδυναμία εκπληρώσεως των υποχρεώσεων της χώρας. Των απεχθών, επονείδιστων και δυσβάστακτων, ιδίως υπό συνθήκες δραματικής ύφεσης που μας οδήγησαν τα «λάθη» των αρπακτικών του Μνημονίου. Τα ομολογημένα από το ΔΝΤ και την Κομισιόν, από τους πάντες. Τις συνέπειες των λαθών όμως πληρώνει ένας, η Ελλάδα.

• Μπορείτε να δώσετε ένα παράδειγμα πώς αλλάζει αυτό;

Βεβαίως. Να ζητήσει η χώρα μας να εφαρμοσθεί ό,τι ίσχυσε για τη Γερμανία το 1931 και το 1953. Πάγωμα των χρεών. Κούρεμα του 50% του χρέους. Εναρξη της εξυπηρέτησης του υπολοίπου μόλις ο ρυθμός αυξήσεως του ΑΕΠ ξεπερνούσε το 5%. Και ένα σχέδιο Μάρσαλ ως αναγκαίο αναπτυξιακό «pivot» (άξονας). Και στην προβολή αυτών των προτάσεων, σε περίπτωση αρνήσεως από τους «Σάιλοκ» να μην ξεχνάμε τον σιδηρούν νόμο της αλληλεξάρτησης που εκφράζεται με τη λαϊκή παροιμία: «Και συ κακό χερόβολο, κι εγώ κακό δεμάτι». Στην παροιμία κατέφυγα για να τονίσω επιπροσθέτως και τη δραματική όσο και εύγλωττη σιωπή και αδράνεια της κυβέρνησης για ανάπτυξη πρωτογενούς και δευτερογενούς παραγωγής. Και ο νοών νοείτω.

• Ποια λύση βλέπετε, λοιπόν;

Να πάψουμε να είμαστε «βοηθοί εκπληρώσεως» των τοκογλύφων δανειστών μας. Και να γίνουμε εθνικοί ηγέτες και υπηρέτες του λαού μας.

• Πολιτικά πώς γίνεται αυτό;

Με τη σύμπηξη μιας ευρύτατης συνεννόησης, ομοθυμίας, για την προβολή των λόγων μιας ουσιαστικής και εθνικής διαπραγμάτευσης με τους δανειστές μας. Θυμίζω ότι τα ουσιώδη επιχειρήματα δεν έχουν διατυπωθεί καν. Ποτέ. Από το πρώτο Μνημόνιο μέχρι σήμερα. Υφιστάμεθα έναν συνεχώς ανανεούμενο εκβιασμό. Και συρόμεθα από υπογραφής εις υπογραφήν. Για να μας θυμίζουν οι «γιαπηδοπροτεστάντες» να σεβόμαστε την υπογραφή μας, λέγοντάς μας το «pacta sunt servanda». Ομως, καμία σύμβαση δεν τηρείται και καμία υπογραφή δεν ισχύει αν ετέθη «με το πιστόλι στον κρόταφο». Δηλαδή, αν εκμεταλλεύθηκε ο ισχυρός (τοκογλύφος-δανειστής) την ανάγκη, κουφότητα, απειρία ή αδυναμία του αντισυμβαλλομένου. Αυτό λένε όλα τα δίκαια και όλοι οι νόμοι όλου του κόσμου, όλων των εποχών. Ολα τα άλλα είναι αρπαγή και λεηλασία. Ως πότε θα υπομένουμε;

• Εχετε πει ότι δεν πρέπει κανείς να σας θεωρεί δεδομένο. Τι σημαίνει αυτό, ότι προτίθεστε να ακολουθήσετε άλλη οδό έξω από τη Ν.Δ.;

Είμαι βουλευτής γνώμης και συνείδησης σε όλη τη μακρά κοινοβουλευτική μου θητεία. Σας θυμίζω το ιδεολογικό επιχείρημά μου όταν έβαζα για αρχηγός της Ν.Δ. (1997): «Κάτω τα τζάκια και η οικογενειοκρατία». Εχασα. Εγώ ή η δημοκρατία; Ασφαλώς και δεν υπήρξα «δεδομένος». Ούτε τώρα. Επιλύω την άσκηση της θέσης-ψήφου μου με κριτήριο τη σχέση των συνθηκών προς τις αρχές μου. Εάν σεβόμουν (εγώ ή ο κάθε άνθρωπος) μόνον τις συνθήκες, θα ήμουν καιροσκόπος. Κακό. Αν σεβόμουν μόνον τις κομματικές γραμμές, θα ήμουν ένας «γραμμιτζής», ένας «his master voice». Πάλι κακό. Μόνον μπροστά στις θεμελιώδεις αρχές ύπαρξης (πατρίδα, ελευθερία, δημοκρατία) κάμπτονται τα πάντα. Οσον αφορά την όποια άλλη οδό έξω από τη Ν.Δ., έχει ο Θεός. Σχεδιάσματα καριέρας κρυφά ή φανερά εγώ δεν κάνω. Αλλοι έκαναν και κάνουν. Και σχεδιάσματα και παζαρέματα, πάντα υπόγεια και σκοτεινά, όλη τους τη ζωή. Και κόμματα και αποστασίες και φατρίες και συνωμοσίες, χωρίς αιδώ και με έμφορτη από ιδιοτέλεια υπονομευτική δράση.