Του Τάσου Παππά
Μέχρι τώρα τη διαγραφή στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ, για πράξεις ή δηλώσεις τους, ζητούσαν ο κυβερνητικός εκπρόσωπος και το γραφείο Τύπου της Νέας Δημοκρατίας. Αν δεν κάνουμε λάθος, έχουν καλέσει τον Αλ. Τσίπρα να αποπέμψει: τον Αλέξη Μητρόπουλο, τον Στ. Παναγούλη, τον Παν. Λαφαζάνη, τη Ζωή Κωνσταντοπούλου, τον Βαγγ. Διαμαντόπουλο (δις), τους συνηγόρους και τους μάρτυρες (μέλη του κόμματος) που ήταν στη δίκη της 17Ν. Ο μηχανισμός της Νέας Δημοκρατίας ζήτησε, επίσης, από την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ να καθαιρέσει τη διεύθυνση της εφημερίδας «Αυγή» επειδή δημοσίευσε επιστολή φίλων του Δημ. Κουφοντίνα και άρθρο του «τρομοκράτη» Τόνι Νέγκρι, ενώ ο υφυπουργός Εξωτερικών Ακης Γεροντόπουλος προέτρεψε τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ να κάψουν δημοσίως τα φύλλα της εφημερίδας. Σε επόμενη φάση η Νέα Δημοκρατία ενδεχομένως να απαιτήσει από τον κ. Τσίπρα να διαγράψει και τον εαυτό του! Μιλάμε για γενοκτονικό οίστρο!
Εδώ και λίγες μέρες πάντως στο άτυπο «πειθαρχικό συμβούλιο» αυτοδιορίστηκε και η ιεραρχία της Εκκλησίας. Μάλιστα, το αρμόδιο τμήμα του κόμματος (Θεματική Επιτροπή Θρησκευμάτων), την ύπαρξη του οποίου –ομολογούμε ότι, αγνοούσαμε– θεώρησε σκόπιμο να αποδοκιμάσει τον βουλευτή Καστοριάς Βαγγ. Διαμαντόπουλο επειδή με τις επιλογές του στο καρναβάλι της Καστοριάς προσέβαλε τους πιστούς. Ακολούθησαν ο εκπρόσωπος Τύπου Π. Σκουρλέτης, που δήλωσε ότι «τα πολιτικά πρόσωπα πρέπει να είναι προσεκτικά και να μη δίνουν αφορμές» (Σκάι) και ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος Δημ. Παπαδημούλης (tweet), ο οποίος μας διαβεβαίωσε για «τον απόλυτο σεβασμό του ΣΥΡΙΖΑ στο θρησκευτικό αίσθημα».
Να υποθέσουμε ότι τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ «άδειασαν» τον βουλευτή Διαμαντόπουλο επειδή στην αντιπαράθεση από την πλευρά της Εκκλησίας συμμετείχαν ο προοδευτικός μητροπολίτης Σιατίστης και ο αρχιεπίσκοπος, με τους οποίους η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ έχει διαύλους επικοινωνίας; Να υποθέσουμε ότι στην Κουμουνδούρου εκτίμησαν πως, στην πορεία προς την εξουσία, επιβάλλεται να μην ανοίγεις αχρείαστα μέτωπα, κυρίως με θεσμούς που έχουν μεγάλη επιρροή στην κοινωνία; Πράγματι, η Εκκλησία είναι μια δύναμη που δεν μπορείς να αγνοήσεις εφόσον θέλεις να διευρύνεις το ακροατήριό σου. Οπως έχει πει ο Γ. Τσαρούχης «κάθε χρόνο, εδώ και αιώνες, η Εκκλησία ανεβάζει το ίδιο έργο και το θέατρο είναι πάντα ασφυκτικά γεμάτο»! Δεν είναι φρόνιμο λοιπόν να συγκρούεσαι άνευ σοβαρού λόγου μαζί της, όταν μάλιστα είσαι σε ανειρήνευτη πάλη με τον άλλο ισχυρό πυλώνα της χώρας, τη διαπλοκή και τα κυρίαρχα μέσα μαζικής ενημέρωσης.
Πάντως, οι εκπρόσωποι του Υψίστου πέτυχαν νίκη στα σημεία απέναντι στον αναρχικό (κατά δήλωσή του) και συνεπώς άθεο βουλευτή. Το εντυπωσιακό στην όλη ιστορία είναι ότι ελάχιστοι από κείνους που πήραν θέση στη διαμάχη στηλίτευσαν τη στάση των ιεραρχών. Δεν τους ενόχλησε η εισπήδηση της Εκκλησίας στην πολιτική σκηνή. Το πρόβλημά τους είναι ο ΣΥΡΙΖΑ. Επιτέθηκαν στον Αλ. Τσίπρα γιατί δεν μπορεί να ελέγξει το κόμμα του και επιτρέπει στον καθένα να κάνει ό,τι γουστάρει.
Επί της ουσίας τώρα και με τα λόγια ενός ιεράρχη: Στις 8 Μαρτίου 1970 (Κυριακή της Τυροφάγου) ο μητροπολίτης Γέρων Χαλκηδόνος Μελίτων Χατζής (πνευματικός πατέρας του Οικουμενικού Πατριάρχη Βαρθολομαίου) μίλησε στον μητροπολιτικό ναό της Αθήνας. Η ομιλία του, που έφερε τον τίτλο «Η ομιλία για τον καρνάβαλο», προκάλεσε την οργή των σκοταδιστών μητροπολιτών της εποχής, οι οποίοι προστάτευαν τα ιερά και τα όσια της φυλής και υπηρετούσαν την Ορθοδοξία συνεργαζόμενοι χωρίς ενοχές με τη «θεοσεβούμενη» χούντα των συνταγματαρχών. Είχε πει ανάμεσα σ’ άλλα ο Μελίτων: «Σε λίγες ώρες έξω από αυτόν τον ναόν, έξω από την γαλήνην του, εις τους δρόμους αυτής της Πολιτείας, θα παρελάση ο Καρνάβαλος. Μην τον περιφρονήσετε και μην τον χλευάσετε και μη με κατακρίνετε, που τον αναφέρω αυτή τη στιγμή. Δεν είναι καθόλου άσχετος με το μέγιστο πρόβλημα της υποκρισίας. Να τον προσέξετε εφέτος τον Καρνάβαλο με σεβασμό και βαθύ στοχασμό. Είναι πανάρχαιο το φαινόμενο βαθυτάτου και αγχώδους αιτήματος της ψυχής του ανθρώπου να λυτρωθή από την καθημερινή του υποκρισία με μίαν έκφρασιν ανωνύμου, διονυσιακής νέας υποκρισίας… Εδώ, λοιπόν, είναι η θέσις της Εκκλησίας, κοντά στον Καρνάβαλο. Σ’ αυτόν που ζητεί μεταμόρφωσι, το κεντρικό κήρυγμα της Ορθοδοξίας. Την μεταμόρφωσι. Να μην τον καταδικάσουμε, λοιπόν, τον Καρνάβαλο, αλλά να σταθούμε και κάτω από την προσωπίδα του να ακούσωμε την αγωνία του, την έκκλησί του και το δάκρυ του. Επαναλαμβάνω, της Ορθοδοξίας το βαθύτερο κήρυγμα ζητεί ο Καρνάβαλος περιφερόμενος εις τους δρόμους της Πολιτείας. Τη μεταμόρφωσι. Και είναι ο ειλικρινέστερος και εντιμότερος των υποκριτών».
