Ξεχωρίζει από την έκθεση των οικονομολόγων του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, πέρα από το ότι καταλογίζουν στους κυβερνητικούς αξιωματούχους ανεδαφικότητα και παράτολμες προσδοκίες, η εκτίμησή τους ότι το μέγα πρόβλημα είναι η έλλειψη πολιτικής συνοχής. Βλέπουν, δηλαδή, καθαρά την πολιτική αβεβαιότητα, η οποία προκαλείται από την εξασθένηση της κοινωνικής συνοχής. Χωρίς την τελευταία, καμία κυβέρνηση δεν μπορεί να κάνει την οποιαδήποτε μεταρρύθμιση, παρά μόνο με αντισυνταγματικές μεθόδους (πράξεις νομοθετικού περιεχομένου). Κάποτε θα πρέπει να αντιληφθούν οι κυβερνώντες ότι χωρίς κοινωνική συναίνεση δεν μπορούν να σταθούν επί μακρόν στην εξουσία και ότι η χρήση κατασταλτικών μέτρων στις εργατικές κινητοποιήσεις προκαλεί τα αντίθετα αποτελέσματα από ό,τι αυτοί επιδιώκουν.
Τα μεγάλα προβλήματα που έχουν φανεί στην οικονομία είναι αποτέλεσμα της δικής τους, πρόχειρης και επιπόλαιης πολιτικής, που σαφώς χαράσσεται από τις επιταγές της τρόικας περισσότερο και όχι από αποφάσεις της κυβέρνησης, μιας πολιτικής η οποία σαφώς έρχεται σε αντίθεση με την ελληνική κοινωνία.
«Μην είσθε αιθεροβάμονες», λένε, απευθυνόμενοι στους αξιωματούχους της κυβέρνησης των δύο κομμάτων, οι εμπειρογνώμονες της Βουλής, όσο δεν υπάρχει ανάπτυξη, γιατί αυτή είναι που θα απελευθερώσει νέες θέσεις εργασίας σε ένα νέο, σύγχρονο παραγωγικό μοντέλο. Οσο η ελληνική οικονομία παραμένει εγκλωβισμένη σ' ένα ξεπερασμένο παραγωγικό πρότυπο, δεν πρόκειται να ανορθωθεί.
Η επιβολή φόρων αποδεικνύεται ατελέσφορη διότι αφορά όχι τους μεγαλοεισοδηματίες αλλά τις φτωχές και μικρομεσαίες τάξεις. Αυτές από μόνες τους δεν μπορούν να καλύψουν τα χρέη που έχουν δημιουργήσει οι αλλοπρόσαλλες τακτικές των κυβερνήσεων των τελευταίων δεκαετιών.
Εχουν δίκιο να επιμένουν οι συντάκτες της έκθεσης στη φορολογία των Ελλήνων πολιτών. Από το 2010 αυξάνεται συνεχώς, με την παράλληλη εξοντωτική μείωση μισθών και συντάξεων και την ανεργία να καλπάζει. Ζουν σε άλλο κόσμο προφανώς οι οικονομικοί φωστήρες της κυβέρνησης. Ούτε οι μεταρρυθμίσεις τους προχωρούν, ούτε η φοροεισπρακτική πολιτική φέρνει αποτελέσματα και επιπλέον η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που φαίνεται να έχει χάσει το 23% του ΑΕΠ, οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι.
Εν κατακλείδι: Εάν δεν «διορθωθούν» οι κοινωνικές αδικίες, εάν δεν επέλθει γενναία φορολογική μεταρρύθμιση που θα αφορά τα υψηλά εισοδήματα και εάν δεν γίνουν επενδύσεις, η κυβέρνηση είναι καταδικασμένη σε οικτρή αποτυχία, οι δυσμενείς συνέπειες της οποίας ήδη είναι εμφανείς στην κοινωνία αλλά και στην κυβερνητική οικονομική πολιτική.
