Του Νίκου Β. Αποστόλου*
Στην εποχή του Μεσοπολέμου έζησε κι έγραψε ρεμπέτικα τραγούδια ο Κωστής Μπέζος. Ενα από αυτά είναι το «Εντάξει» (1935), όπου σε μια στροφή του ο καλλιτέχνης λέει:
Ρε πως τη δουλεύουνε εντάξει
στην Ελλάδα κάθε μηχανή
όλοι οι παλαβοί να είν’ απόξω
και οι γνωστικοί μες στο Δαφνί.
Αν ο μακαρίτης ζούσε σήμερα, κατά πάσα πιθανότητα θα αναγνωριζόταν ως ένας στοχαστής-στιχουργός. Γιατί; Τις προάλλες διάβασα στην «Εφ.Συν.» τις προτάσεις που έκανε ένας εμπειρογνώμων του ΚΕΠΕ, ο οποίος είναι και νέος άνθρωπος και ο οποίος, ούτε λίγο-ούτε πολύ, είπε ότι για να μειωθεί η ανεργία των νέων καλό θα ήταν να καταργηθεί ο κατώτατος μισθός τους για έναν χρόνο. Με άλλα λόγια, να δουλεύουν για έναν χρόνο αμισθί. Ανέφερε δε ότι αυτό ίσχυε και καμιά πενηνταριά χρόνια πριν, όταν τα μαστοράκια που μαθήτευαν κοντά στους μάστορες δεν πληρώνονταν… Και τότε το τραγουδάκι του Μπέζου, αν και γραμμένο ογδόντα χρόνια πριν, κατέστη επίκαιρο.
Ο εν λόγω εμπειρογνώμων έχει προφανώς βάλει πλώρη να κατακτήσει τις ανώτερες βαθμίδες στην ιεραρχία οργανισμών όπως ΔΝΤ, Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα και άλλων που ομνύουν στις διδαχές του μακαρίτη του Φρίντμαν και στελεχώνονται από κάτι τύπους σαν τον εμπειρογνώμονα, που όσο πιο σκληρές και εξοντωτικές για τη μεσαία και κατώτερη οικονομική τάξη είναι οι θέσεις που εκφέρουν για την καταπολέμηση των φαινομένων του πληθωρισμού, της ύφεσης, της ανεργίας κ.ά., τόσο πιο επιφανείς και ξεχωριστοί καθίστανται σε αυτά τα περιβάλλοντα. Δεν πήρε όμως υπόψη του ότι τα μέτρα που πρότεινε θα εγείρουν διαμαρτυρίες που ενδεχομένως θα οδηγήσουν και σε κοινωνικές αναταραχές. Γι’ αυτό ίσως θα πρέπει να «βελτιώσει» τις προτάσεις του και να προτείνει μέτρα που να παραπέμπουν στην εποχή που ο αφέντης είχε δικαίωμα ζωής και θανάτου στους δούλους του, οπότε σε αυτή την περίπτωση θα σφάζαμε καμιά δεκαριά χιλιάδες ανέργους τον μήνα και σε μια πενταετία το πολύ θα ξεμπερδεύαμε μια και καλή με το φαινόμενο της ανεργίας.
Χωρίς αμφιβολία, ο σύμβουλος του υπουργού Οικονομικών δικαιώνει απόλυτα τον μακαρίτη τον Μπέζο, αν και δεν είναι ο μοναδικός. Υποθέτουμε δε ότι με μεγάλη προθυμία θα εφάρμοζε τις ρηξικέλευθες απόψεις του πρωτίστως στα παιδιά του, στους κοντινούς του συγγενείς κ.λπ.
Και να σκεφτεί κανείς ότι ο άνθρωπος αυτός συμβουλεύει τον υπουργό Οικονομικών.
Από πού όμως αντλεί αυτό το προκλητικό θράσος; Προφανώς από τον υπουργό του και πολιτικό του προϊστάμενο, που σε μια επίδειξη απέραντης περιφρόνησης προς τους φορολογούμενους πολίτες έρχεται και λέει: Μαζέψτε αποδείξεις αδιακρίτως κι όταν θα μου γουστάρει, θα σας πω ποιες από αυτές θα βάλετε στη δήλωσή σας και ποιες όχι. Αυτή η αντιμετώπιση καταδεικνύει τον σεβασμό της πολιτείας προς τους πολίτες και προσιδιάζει στον σεβασμό των Αμερικανών δουλεμπόρων προς τους δύστυχους Αφρικανούς που τους κουβαλούσαν σιδηροδέσμιους για να δουλεύουν τζάμπα στις φυτείες των γαιοκτημόνων.
Και φτάνουμε στην ανώτατη πολιτική βαθμίδα, δηλαδή στον πρωθυπουργό, ο οποίος, σέρνοντας το γαϊτανάκι της κοροϊδίας και της ασέβειας προς τους Ελληνες πολίτες, δηλώνει στον ελληνικό λαό κατά τη διάρκεια μιας δημόσιας εμφάνισής του: «Η θέση μας είναι: όχι άλλους φόρους, όχι άλλες μειώσεις, όχι άλλες απολύσεις». Διά του λόγου το αληθές, παρατίθεται η δήλωση του πρωθυπουργού στην ιστοσελίδα www.youtube.com/watch?v=GVdPbtdkhec&noredirect=1.
Το τι επακολούθησε είναι γνωστό τοις πάσι και κάθε αναφορά σε αυτό περιττεύει. Κι εμείς εξακολουθούμε και τους ψηφίζουμε.
Λοιπόν τι λέτε; Είχε ή δεν είχε δίκιο ο Μπέζος; Τουλάχιστον στο μέρος που αφορά τους παλαβούς που είναι «απόξω»;
……………………………………………………….
* Mηχανικός
