Του Φώτη Παπούλια

«Μια ήττα, όταν την αναλύσεις και βγάλεις τα κατάλληλα συμπεράσματα μπορεί να απογειώσει την ομάδα» είχε πει έπειτα από ένα ατυχές αποτέλεσμα της Μπαρτσελόνα ο Πεπ Γκουαρντιόλα.

Ο Αλ. Τσίπρας έχει δηλώσει φαν της καταλανικής ομάδας, άρα γνωρίζει ότι ένα από τα προσόντα του «καλού προπονητή» είναι να αναγνωρίζει τα λάθη του, να τα αναλύει και να πηγαίνει παρακάτω. Η περίπτωση του Θ. Καρυπίδη είναι χαρακτηριστική περίπτωση «λάθους ανάγνωσης» των δεδομένων ενός αγώνα.

Στη σπουδή της νίκης, ορισμένα κρίσιμα χαρακτηριστικά της συγκεκριμένης υποψηφιότητας, είτε δεν αξιολογήθηκαν με την προσοχή που έπρεπε, είτε θεωρήθηκαν ως «περασμένα άρα ξεχασμένα». Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, το λάθος είναι συνολικό αφού η πλειοψηφία της κεντρικής επιτροπής τον είχε εγκρίνει και εκ των υστέρων ανακάλυψε το παρελθόν του Θ. Καρυπίδη. Το ζήτημα υπερέβη λοιπόν το πρόσωπο και άγγιξε την ουσία της πολιτικής, δηλαδή τους όρους και τις προϋποθέσεις κάτω από τις οποίες παίρνονται οι αποφάσεις και αναλύονται τα δεδομένα.

Οφειλαν στον ΣΥΡΙΖΑ να γνωρίζουν ότι, δυστυχώς ή ευτυχώς, τα πρόσωπα είναι εκείνα που μπορούν να ανεβάσουν στα ύψη την απόδοση μιας ομάδας ή αντίθετα να την οδηγήσουν σε ήττα. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση στη Δυτ. Μακεδονία, δυστυχώς, το παιχνίδι δείχνει να χάνεται από τα αποδυτήρια.

Στην κουλτούρα της Αριστεράς το «αλάθητο» των εκάστοτε αρχηγών, γραμματέων ή προέδρων, την είχε οδηγήσει σε τραγικές ήττες από τις οποίες έκανε χρόνια να συνέλθει. Και όχι μόνο αυτό. Είχε εκθρέψει αντιπαλότητες, εσωκομματικά πραξικοπήματα, έριδες ακόμα και για το «φύλο των αγγέλων».

Ο Αλ. Τσίπρας δεν διαθέτει προφίλ πολιτικού «παλαιάς κοπής». Η έστω και εκ των υστέρων παραδοχή του λάθους δείχνει ότι μπορεί να (δια)χειριστεί τις όποιες κρίσεις, αγνοώντας την έννοια του πολιτικού κόστους και τη μικρόψυχη αντίληψη ότι «φταίνε όλοι εκτός από εμένα».

Και κυρίως να θυμάται αυτό που είχε υποστηρίξει ο Ζοζέ Μουρίνιο: «Προτιμώ να χάσω μια φορά 5-0, παρά πέντε φορές 1-0».