Του Δημήτρη Τρίμη
Με την πλειονότητα του ελληνικού λαού πεσμένη στο καναβάτσο -ύστερα από 4 χρόνια Μνημονίων- το κυβερνητικό μπλοκ εξουσίας επιδιώκει πλέον να συντηρηθεί μέσω της ρευστοποίησης, του κατακερματισμού και στη συνέχεια με την ανασύνθεση του κομματικού συστήματος που θα αποτυπώνει μεν την ήττα και την απογοήτευση της κοινωνίας, χωρίς ωστόσο να επιτρέπει στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης να κυβερνήσει.
Ο τρόπος που υποδέχτηκαν σχεδόν όλα τα ΜΜΕ της διαπλοκής τον υπό κατασκευή Ελληνα Μπέπε Γκρίλο, μετά τις αποτυχημένες προσπάθειες «αναδασμού» του κεντρώου χώρου με τα ΠΑΣΟΚοσκορπίσματα, τα ΔΗΜΑΡομαζώματα και τις «Θρούμπες», νομίζω ότι δεν αφήνει αμφιβολίες για τον σχεδιασμό. Χαρακτηριστική της μιντιακής στράτευσης υπέρ των «υπερβατικών» ψηφοδελτίων ήταν και η ανοησία που γράφτηκε επί του ζητήματος, στο προχθεσινό πρωτοσέλιδο «χτύπημα» του «Πρώτου Θέματος» για τις «Επιθέσεις από φερέφωνα της διαπλοκής» τις οποίες… δέχεται ο κ. Θεοδωράκης, ως ιδρυτής του «Ποταμιού».
Στην αρχή προσπάθησαν να επιβάλουν τη θεωρία των δύο άκρων, ώστε οι μνημονιακές δυνάμεις να εμφανιστούν ως το μεγάλο κεντρώο ευρωπαϊκό ρεύμα της ευθύνης που θα μας οδηγήσει στην ανάπτυξη και στο απώτερο μέλλον στην έρμη την «κοινωνική συνοχή». Αργότερα, έθεσαν σε εφαρμογή το σενάριο της «αριστερής παρένθεσης» αποδομώντας την προοπτική μιας αριστερής εναλλακτικής λύσης, χρησιμοποιώντας επιχειρήματα μονταζιέρας, φαινομενικά αντιφατικά και παρανοϊκά, ικανά ωστόσο να συγκροτήσουν, όποτε χρειαστεί, ένα μαύρο μέτωπο κατά τα πρότυπα των λατινοαμερικανικών «κινημάτων της κατσαρόλας». Ταυτόχρονα θωράκισαν με θεσμικές (νεοφιλελεύθερες) παρεμβάσεις και συνεχίζουν καθημερινά με κοινοβουλευτικά «πραξικοπήματα» να ενισχύουν το οπλοστάσιο των κυρίαρχων τάξεων ώστε να πολλαπλασιαστούν τα εμπόδια για μια ουσιαστική πολιτική ανασυγκρότησης της χώρας και σωτηρίας του λαού της.
Τελευταία, με τις τεχνικές που τους βολεύουν (λ.χ. το τρικ με τις ημερομηνίες διεξαγωγής των περιφερειακών και των ευρωπαϊκών εκλογών και την επιβολή του σταυρού προτίμησης, στις έως τώρα λίστες υποψηφίων με σειρά εκλογής καθορισμένη από τα κόμματα), δημιουργούν μια ιδιότυπη εκλογική αναμέτρηση δύο γύρων. Διαβάζοντας τον Τύπο της Δεξιάς (π.χ. στο προχθεσινό φύλλο της «Κυριακάτικης Δημοκρατίας») ομολογείται ότι την πρώτη Κυριακή επιλέγουμε δημάρχους και περιφερειάρχες και τη δεύτερη Κυριακή (αφού βγάλουμε τον σοβαρότερο μεταξύ των δύο «μονομάχων» που θα έχουν προηγηθεί) στην κάλπη των ευρωεκλογών έχουμε την ευκαιρία να δώσουμε ψήφο διαμαρτυρίας ή να στηρίξουμε άλλα κόμματα.
Κοινώς επιτρέπεται να ξεχαρμανιάσουμε ψηφίζοντας ό,τι να ‘ναι, αρκεί να μην ενισχυθεί η αξιωματική αντιπολίτευση. Φανταστείτε ένα σκηνικό, όπως φαίνεται να φιλοτεχνείται, με τον ΣΥΡΙΖΑ 25-30% και όλους τους άλλους, πολλούς, σχηματισμούς να στρέφονται εναντίον του για διάφορους λόγους.
Επομένως το σχέδιο «κάνε κι εσύ ένα ψηφοδέλτιο» και μετά τα βρίσκουμε στο νέο τοπίο είναι, κατά τους εμπνευστές του, ένα ακόμα εργαλείο για να κρατηθούν λίγο ακόμα στην εξουσία.
