Η «Αόρατη γυναίκα» του Ρέιφ Φάινς εστιάζει στην κρυφή ερωμένη του μεγάλου συγγραφέα και το καταδικασμένο ρομάντζο τους με έναν τρόπο απρόσμενα μοντέρνο, γεμάτο ζωντάνια και σύγχρονο προβληματισμό. Ο ίδιος ο σκηνοθέτης στον κεντρικό ρόλο δίνει ρεσιτάλ πολυεπίπεδης αυτοσυγκράτησης

Της Λήδας Γαλανού

Η αόρατη γυναίκα

(The invisible woman)

Σκηνοθεσία: Ρέιφ Φάινς

Ηθοποιοί: Ρέιφ Φάινς, Φελίσιτι Τζόουνς, Κριστίν Σκοτ Τόμας, Τομ Χολάντερ

Στα τέλη του 1880, ο Τσαρλς Ντίκενς είναι ένας από τους διασημότερους ανθρώπους στην Αγγλία: οι θαυμαστές του συρρέουν κατά εκατοντάδες όπου βρεθεί, πολιορκώντας τον για μια κουβέντα ή ένα αυτόγραφο. Παντρεμένος και με μια πολυπληθή οικογένεια, ο Ντίκενς θα γνωρίσει και θα αγαπήσει παράφορα τη 18χρονη Νέλι, η οποία βρίσκει στο πρόσωπό του, αν όχι τον έρωτα, οπωσδήποτε την ασφάλεια. Η σχέση τους θα παραμείνει απόλυτα κρυφή, αλλά θα διαρκέσει ώς το τέλος της ζωής του.

Ο Ρέιφ Φάινς σκηνοθετεί τη δεύτερη ταινία του, πολύ μακριά από το στιλιζάρισμα του προπέρσινου «Κοριολανού» του. Η ταινία βασίζεται στη βιογραφία της Νέλι Τέρναν, που εξέδωσε το 1990 η Κλερ Τομάλιν, έχει όμως την τύχη ενός σεναρίου με την υπογραφή της Αμπι Μόργκαν τού «Shame». Χειριζόμενος με ευκολία και χωρίς φόβο και δέος το περιβάλλον της βικτοριανής Αγγλίας, ο Ρέιφ Φάινς φτιάχνει μια ταινία απρόσμενα μοντέρνα, γεμάτη ζωντάνια, παλμό και σύγχρονο προβληματισμό.

Η σκηνοθεσία του σπάει τον φραγμό της βιογραφίας: οι ήρωές του, παρ’ ότι ιστορικά πρόσωπα, είναι πραγματικοί άνθρωποι γεμάτοι πάθη και λάθη, ο θρύλος του Ντίκενς αντιμετωπίζεται με λεπτότητα αλλά και εκπληκτική αμεσότητα. Η φωτογραφία της ταινίας αναπνέει στο σήμερα, κινείται συχνά σε εξωτερικούς χώρους, τολμά να ακολουθήσει τους πρωταγωνιστές με την κάμερα στο χέρι, αλλά και τα σκηνικά και τα κοστούμια, παρ’ ότι πιστά και ακριβή, μοιάζουν ζωισμένα, φυσικά. Η ερμηνεία του Ρέιφ Φάινς στον πρωταγωνιστικό ρόλο είναι ένα ρεσιτάλ πολυεπίπεδης αυτοσυγκράτησης, ενώ η Φελίσιτι Τζόουνς στον ρόλο της Νέλι εκπλήσσει με την εσωτερική της δύναμη, δίνοντας σιωπηλές διεξόδους σε μια γεμάτη ένταση ηρωίδα, καταδικασμένη να ζει στη σκιά.

Ακόμα καλύτερα, η «Αόρατη γυναίκα», εκτός από ένα μεγάλο καταδικασμένο ρομάντζο, είναι μια ταινία που επικοινωνεί δυναμικά με το σήμερα, μια διατριβή πάνω στην επίδραση που έχουν τα media και η φήμη στη ζωή ενός διάσημου ανθρώπου, μια σκληρή ματιά στον εγωισμό που χαρακτηρίζει, εξ ορισμού, τη μεγαλοφυΐα, αλλά και μια τόσο θεωρητική, όσο και κινηματογραφική μελέτη της μεγάλης έντασης που μπορούν να δημιουργήσουν οι περιορισμοί. Μπορεί η ταινία να απευθύνεται σ’ ένα ενήλικο, καλλιεργημένο κοινό, αλλά, παρά τους κορσέδες και την επιμελημένη γλώσσα, η «Αόρατη γυναίκα» υπερβαίνει με ευκολία την ταινία εποχής και γίνεται ένα σύγχρονο, γεμάτο παλμό ανθρώπινο δράμα.

……………………………………………………………….

Ο έρωτας είναι το τέλειο έγκλημα

(L’ amour est un crime parfait)

Σκηνοθεσία: Αρνό Λαριέ, Ζαν-Μαρί Λαριέ

Ηθοποιοί: Ματιέ Αμαλρίκ, Μαϊουέν, Ντενί Πονταλιντές, Καρίν Βιάρ, Σαρά Φορεστιέ

Ο Μαρκ είναι ένας εστέτ, ανατρεπτικός καθηγητής Λογοτεχνίας στο Πανεπιστήμιο της Λοζάνης. Ζει σ’ ένα ξύλινο σαλέ μέσα στα χιόνια, μαζί με την αδερφή του με την οποία μοιράζεται μια παράξενη τρυφερότητα. Το αγαπημένο του πάρεργο είναι οι ευκαιριακές σχέσεις με τις φοιτήτριές του. Οταν όμως η τελευταία του κατάκτηση εξαφανίζεται μυστηριωδώς, η μητριά της θα αρχίσει να επισκέπτεται τον Μαρκ αναζητώντας στοιχεία κι απαντήσεις, βρίσκοντάς τον ταυτόχρονα ακαταμάχητα ελκυστικό.

Τα δύο αδέλφια που υπέγραψαν το υπερβατικό «Peindre ou faire l’amour» πριν από μια δεκαετία, διασκευάζουν το μυθιστόρημα «Incidences» του Φιλίπ Τζιάν και το φέρνουν στα μέτρα του δικού τους σινεμά: ένα σύμπαν σουρεαλισμού, χιούμορ και υπερβολής. Η ταινία τους εκτυλίσσεται ως ένα δαιδαλώδες θρίλερ, υποστηριζόμενο από την αφρόκρεμα των σύγχρονων Γάλλων ηθοποιών. Στιγμές της πλοκής αναπτύσσονται συναρπαστικά, ο αισθησιασμός ξεχειλίζει και το χιονισμένο τοπίο της Ελβετίας πνίγει στη σιωπή του υπέροχα μυστικά. Σεναριακά, ωστόσο, η ταινία παραδίδεται φιλάρεσκα στη φλυαρία και παγιδεύεται σε μια σειρά από κλισέ που ενδεχομένως ήθελε να υπονομεύσει, αλλά δεν τόλμησε αρκετά.

…………………………………………………………..

Αίσθηση αμαρτίας

Σκηνοθεσία: Ζία Ζάνγκε

Ηθοποιοί: Ζάο Τάο, Τζιανγκ Γου, Γουάνγκ Μπαοκιάνγκ, Λούο Λανσάν

Στη σημερινή Κίνα, τέσσερις ήρωες σε υπαρξιακή απόγνωση αποφασίζουν να πάρουν το πεπρωμένο τους στα χέρια τους και να τα λερώσουν με αίμα: ένας εργάτης εξοργισμένος με την κρατική διαφθορά, ένας περιπλανώμενος τυχοδιώκτης που συνειδητοποιεί τη δύναμη ενός όπλου, ένα αγόρι που δεν μπορεί να βρει μια δουλειά της προκοπής και μια όμορφη ρεσεψιονίστ που αναγκάζεται να «εξυπηρετεί» τους πελάτες. Τέσσερις άνθρωποι που συνθέτουν την κορνίζα για τη σκληρότερη πλευρά της σύγχρονης Κίνας. Βραβευμένη για το σενάριό της στο Φεστιβάλ Κανών, η νέα ταινία του Ζία Ζάνγκε επιβεβαιώνει ότι ο δημιουργός της είναι ένας από τους πιο δυναμικούς κι ατμοσφαιρικούς σκηνοθέτες του νεότερου ασιατικού σινεμά. Το φιλμ του βασίζεται σε πραγματικά περιστατικά, χρωματισμένα με την πιο απαισιόδοξη θεώρηση των πραγμάτων, ολοσκότεινα παρά το χαρακτηριστικό κυνικό χιούμορ που διαλύει κατά στιγμές την τραγικότητα των ηρώων και των ιστοριών τους. Οι ήρωες που επιλέγει ο Ζάνγκε να φιλοξενήσει, απλώνονται σ’ όλο το εύρος της Κίνας, γεωγραφικό και κοινωνικό, τονίζοντας πως η ορμητική πρόοδος της χώρας του κοστίζει σε ανθρώπινες ζωές και ο μόνος τρόπος επιβίωσης βρίσκεται, αναγκαστικά, στα περιθώρια του νόμου και της ηθικής.

Ως μαέστρος της εικόνας, παρουσιάζει ένα σύμπαν βαθιά ριζωμένο στην πραγματικότητα, που όμως εικαστικά μοιάζει άυλο, αχανές, εφιαλτικό. Η σύγχρονη Κίνα, όπως σχηματίζεται στα πλάνα του Ζάνγκε, είναι μια ανθρώπινη ρουφήχτρα που στεγάζει τα εκατομμύρια των κατοίκων της σε μια κόλαση απ’ όπου είναι καταδικασμένοι να προσπαθούν μάταια να διασωθούν. Μόνο που, παρά την αλήθεια της ιστορίας και της θεωρίας του, η αγάπη για το τυχαίο, το μοιραίο, τον συμβολισμό και τις νότες σουρεαλισμού σκεπάζει την ταινία με μια επιτήδευση που στερεί από τη δύναμή της.