Του Τάσου Παππά

Αλλη μία «διαπραγμάτευση» τελείωσε. Αν πιστέψουμε τους κυβερνητικούς παράγοντες και τους πρόθυμους συμμάχους τους στη μιντιακή επικράτεια, οι δανειστές έβαλαν την ουρά στα σκέλια, αναδιπλώθηκαν σε όλα τα μέτωπα και υποχρεώθηκαν να συνθηκολογήσουν. Οι ντόπιοι Ναπολέοντες πέτυχαν έναν ακόμη θρίαμβο. Τώρα, τι συνέβη και υποχώρησαν ατάκτως αυτοί που περιγράφονταν ως αδίστακτοι και αδιάλλακτοι, που κατηγορούνταν ότι εξυπηρετούσαν συμφέροντα, είναι άγνωστο. Δεν θα κωλώσουμε όμως αυτή την ώρα που οι δανειστές γλείφουν τις πληγές που τους προκάλεσαν τα χειρουργικά χτυπήματα των ειδικών δυνάμεων της κυβέρνησης. Δεν θα μπλέξουμε με αμφιβολίες που μπορεί να βλάψουν τη συνοχή του επιτελείου και να κλονίσουν τον ενθουσιασμό του στρατεύματος. Τώρα, με εντολή Σαμαρά, «Στουρνάρα, δώσ’ τα όλα».

Το υπόλογο πολιτικό σύστημα του συναινετικού δικομματισμού σε νέες περιπέτειες, αλλά με τα ίδια όπλα, τα κλασικά. Αυτό ξέρει, αυτό κάνει. Ετσι κυριάρχησε επί δεκαετίες, έτσι ελπίζει να τη γλιτώσει με τις μικρότερες απώλειες και σήμερα. Η παροχολογία σε πρώτη φάση και οι παροχές σε δεύτερη, που όλως τυχαίως συμπίπτει με τον χρόνο των ευρωεκλογών και των εκλογών για την Τοπική Αυτοδιοίκηση. Το ότι το πρωτογενές πλεόνασμα σχηματίστηκε από τις αιματηρές θυσίες των περισσότερων Ελλήνων και από την επιλογή του κράτους να μην πληρώσει τα οφειλόμενα δεν πρέπει να μας απασχολεί. Το ότι τα γλίσχρα ποσά θα μοιραστούν λίγες μέρες πριν ανοίξουν οι κάλπες του Μαΐου είναι κάτι που δεν έχει σημασία και όποιος επιμένει να αναδεικνύει αυτή τη διάσταση είναι μίζερος και εμπαθής. Το ότι η συμφωνία μυρίζει συναλλαγή για να προστατευτούν ορισμένοι τραπεζίτες δεν συνιστά πρόβλημα. Το ότι η συγκεκριμένη διανομή, όπως ανακοινώθηκε από τον πρωθυπουργό, έχει σαφές ιδεολογικό χρώμα, αφού αφορά μερίδες του εκλογικού σώματος που παραδοσιακά ψηφίζουν συντηρητικά κόμματα (π.χ. ένστολοι), δεν είναι θέμα που αξίζει να επισημανθεί.

Μια παρατήρηση: Είναι λάθος να χαρακτηρίζονται «Μαυρογιαλούροι» οι εκπρόσωποι του δικομματικού μπλοκ εξουσίας. Ο Μαυρογιαλούρος δεν γνώριζε το πάρτι που έκαναν με το δημόσιο χρήμα οι δικοί του άνθρωποι. Οταν το έμαθε, τα βρόντηξε και αποχώρησε από την πολιτική, καταγγέλλοντας το σύστημα που εξέθρεψε τους λαφυραγωγούς, μέρος του οποίου βεβαίως ήταν και αυτός. Οι σημερινοί γνωρίζουν πολύ καλά τι συμβαίνει, το ανέχονται, το συντηρούν, επωφελούνται και δεν πρόκειται να φτάσουν στο σημείο να εξεγερθούν. Θα το είχαν κάνει. Το τόλμησαν μερικοί, ωστόσο είναι μειοψηφία. Ας επαναφέρουν πάντως στη μνήμη τους την τελευταία φράση του Μαυρογιαλούρου: «Κλείστε τα παράθυρα πριν μας πάρουν χαμπάρι. Αρκετά γίναμε ρεζίλι με τον δημόσιο βίο μας, μη γίνουμε και με τον ιδιωτικό».