Αυτή η περίφημη φράση, που αποδίδεται στον Κωνσταντίνο Καραμανλή, ο οποίος την είπε την επομένη της δολοφονίας του βουλευτή της Αριστεράς Γρηγόρη Λαμπράκη, ταιριάζει απόλυτα στη σημερινή κατάσταση, με όσα αποκαλύφθηκαν για τις σχέσεις του γενικού γραμματέα της κυβέρνησης Τ. Μπαλτάκου με τους νεοναζιστές.
Με μία διαφορά όμως. Τότε, όπως εύστοχα αναλύουν ο Κώστας Παπαϊωάννου και ο Μιχάλης Ιγνατίου στο πρόσφατο βιβλίο τους με τίτλο τη φράση αυτή, ο Καραμανλής προσπάθησε να διαχωρίσει τη θέση του από το παρακράτος -έστω και αν δεν τα κατάφερε και σηκώθηκε κι έφυγε-, ενώ σήμερα ο πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς είχε δίπλα του μέχρι χθες τον άνθρωπο που συνομιλούσε και, γιατί όχι, συνεργαζόταν στενά με την ακροδεξιά και τη νεοναζιστική Χρυσή Αυγή, μια οργάνωση που διώκεται ως εγκληματική.
Αυτός ο άνθρωπος λοιπόν, που κατείχε καίρια θέση, ήταν σταθερά πίσω από όλες τις αντιδημοκρατικές, ακροδεξιές επιλογές της κυβέρνησης, από την ακύρωση του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου μέχρι τη σκαιή αντιμετώπιση της Επιτροπής για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα. Ηταν ο άνθρωπος που δεν δίστασε να θεωρήσει «όχι απίθανο το ενδεχόμενο» να κυβερνήσει η Ν.Δ. με τη Χρυσή Αυγή! Είναι ο ίδιος που τώρα παραιτείται «για λόγους προσωπικής ευθιξίας»! Ο αμετανόητος δηλαδή εγκάρδιος συνομιλητής των νεοναζιστών, που καρφώνει αδίστακτα υπουργούς της κυβέρνησης και ανώτατους δικαστικούς, εθίγη (!) γιατί οι εξίσου αδίστακτοι φίλοι του αποκάλυψαν τις εξομολογήσεις του…
Η περίπτωση Μπαλτάκου δεν μας ενδιαφέρει σε επίπεδο προσωπικότητας. Είναι ένα ανυπόληπτο απομεινάρι του αντιδραστικού κατεστημένου και του παρακράτους της μετεμφυλιακής περιόδου, που επιβίωσε και συντηρήθηκε χάρη στη θαλπωρή της νέας νεοδημοκρατικής ηγετικής ομάδας του Αντ. Σαμαρά. Το πρόβλημα Μπαλτάκου παραπέμπει ευθέως στον άνθρωπο που τον τοποθέτησε σε αυτή την κρίσιμη θεσμική θέση, και αυτός είναι ο πρωθυπουργός.
Με αυτή την έννοια ο Αντ. Σαμαράς είναι συνυπεύθυνος για τα καμώματα του μέχρι χθες γενικού γραμματέα και ας μην προσπαθούν οι σύμβουλοί του να τον εμφανίσουν τάχα ως «αυτονομημένο» και δρώντα εν αγνοία του πρωθυπουργού. Αλλωστε, δεν είναι ο μόνος στο περιβάλλον του κ. Σαμαρά που ως μόνη περγαμηνή έχει τον παλαιολιθικό αντικομμουνισμό, την πατριδοκαπηλία, τον χυδαίο ρατσισμό και τις ερωτοτροπίες με τα κατακάθια του ναζισμού.
Τεράστιες, λοιπόν, οι ευθύνες του κ. Σαμαρά, αλλά δεν είναι λιγότερες οι ευθύνες του ΠΑΣΟΚ και του προέδρου του που συγκυβερνούν. Η «εθνική ανάγκη», την οποία επικαλέστηκε ο κ. Βενιζέλος για να δικαιολογήσει τη συμμετοχή του στη σημερινή κυβέρνηση, είναι αστεία δικαιολογία. Οταν ο γενικός γραμματέας της κυβέρνησης βυσσοδομεί κρυφά με εκπροσώπους εγκληματικών οργανώσεων που υπονομεύουν το Σύνταγμα και το δημοκρατικό πολίτευμα, τότε ο πρόεδρος ενός «σοσιαλιστικού κινήματος» δεν έχει θέση σε μια τέτοια κυβέρνηση και παραιτείται.
Οσα έγιναν στα γραφεία και στους διαδρόμους της Βουλής χθες θυμίζουν τις χειρότερες στιγμές του κοινοβουλευτισμού. Είμαστε σίγουροι ότι οι δημοκρατικοί πολίτες που ψήφισαν Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ δεν έδωσαν την έγκρισή τους στον κ. Σαμαρά και στον κ. Βενιζέλο να τοποθετούν σε τέτοιες κυβερνητικές θέσεις ανθρώπους που απεργάζονται την κατάλυση της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
