Του Τάσου Παππά
Στην πολιτική υπάρχουν τα χοντρά ψέματα που διαρκούν λίγο γιατί έρχεται η ζωή να τα ισοπεδώσει εκθέτοντας τους κατασκευαστές, οι μισές αλήθειες που μερικές φορές ισοδυναμούν με καραμπινάτη παραπλάνηση γιατί αναδεικνύουν τη φωτεινή πλευρά και αφήνουν στο σκοτάδι την επαχθή διάσταση μιας υπόθεσης και υπάρχουν, τέλος, οι γλυκερές εξιδανικεύσεις που στηρίζονται σε πραγματικά στοιχεία, τα οποία όμως υφίστανται την κατάλληλη επεξεργασία προκειμένου να σερβιριστούν ως μεγάλες επιτυχίες. Στον κυβερνητικό μπαξέ βρίσκουμε τα πάντα. Από το μεροδούλι-μεροφάι του πρώτου καιρού του μνημονίου γιατί διαφορετικά θα ερχόταν η ολοκληρωτική καταστροφή, τις συντονισμένες προσπάθειες τρομοκράτησης του πληθυσμού με την κυκλοφορία ακραίων διλημμάτων (εμείς οι υπεύθυνοι, οι άλλοι οι επικίνδυνοι), μέχρι τα οφθαλμοφανή ψέματα της συστημικής προπαγάνδας. Γύρω από το θέμα του πολυνομοσχεδίου, του πρωτογενούς πλεονάσματος, του χρέους και της επίσημης αφήγησης περί του τέλους των μνημονίων, διακινήθηκαν το τελευταίο διάστημα σενάρια επί σεναρίων.
1) Το πολυνομοσχέδιο ήταν προαπαιτούμενο που έθετε η τρόικα για να εκταμιευθεί η δόση, μας έλεγαν επίσημα και ανεπίσημα χείλη, αρμόδιοι και αναρμόδιοι, κυβερνητικοί παράγοντες και μιντιακά βαποράκια. Αποδείχθηκε πέραν πάση αμφιβολίας -το ομολόγησε ο Γ. Στουρνάρας- ότι το πολυνομοσχέδιο ήταν πρωτοβουλία της ελληνικής κυβέρνησης για «να γίνουμε επιτέλους μια σοβαρή ευρωπαϊκή χώρα».
2) Μας βομβάρδιζαν ανηλεώς (τηλεοπτικώς, εντύπως και ραδιοφωνικώς) ότι το πολυνομοσχέδιο έπρεπε να έρθει με τη διαδικασία του κατεπείγοντος και να έχει ψηφιστεί μέχρι την προηγούμενη Κυριακή γιατί διαφορετικά δεν θα παίρναμε τη δόση. «Τρέχουμε για να προλάβουμε» έλεγαν οι συνήθεις επικοινωνιακοί ιμάντες, ενώ η κυβέρνηση κατηγορούσε τον ΣΥΡΙΖΑ για εγκληματική ανευθυνότητα επειδή με την πρόταση δυσπιστίας που κατέθεσε επιδίωκε να προκαλέσει καθυστέρηση για να μην πάρουμε τη δόση και έτσι να αντιμετωπίσει η χώρα μείζον οικονομικό πρόβλημα. Αποδείχθηκε και πάλι πώς οι εγχώριοι ντελάληδες της κυβερνητικής πολιτικής, αλλά και ο πρωθυπουργός, έλεγαν ψέματα. Το ποσό θα δοθεί σε τρεις δόσεις και αφού θα έχουν υλοποιηθεί οι δεσμεύσεις μας, με την πρώτη δόση να καταβάλλεται το δεύτερο δεκαήμερο του Απριλίου.
4) Τελειώνουμε με τα μνημόνια, αρχίζει η ανάκαμψη, έρχονται επιτέλους άσπρες μέρες. Μα πώς θα γίνει αυτό αναρωτιέται ο αφελής. Με 28% ανεργία; Με την Ελλάδα πρωταθλήτρια στη φτώχεια, όπως προκύπτει από τις έρευνες της Ευρωπαϊκής Ενωσης; Με τις επιχειρήσεις που αντιμετωπίζουν πρόβλημα ρευστότητας να μην παίρνουν τον συμψηφισμό που περίμεναν γιατί η σχετική διάταξη του πολυνομοσχεδίου αφαιρέθηκε την τελευταία στιγμή, επειδή έτσι διέταξε η τρόικα; Με τις δηλώσεις των δανειστών να ηχούν ακόμη στ’ αυτιά μας ότι η Ελλάδα θα παραμείνει σε επιτήρηση για πολλά χρόνια ακόμη; Με την άρνηση της ευρωπαϊκής γραφειοκρατίας να συμφωνήσει με την κυβερνητική γραμμή ότι δεν υπάρχει περίπτωση νέου δανείου; Με το έλλειμμα στα ασφαλιστικά ταμεία να είναι τεράστιο, να απειλεί το σύστημα και την κυβέρνηση να μη μας λέει πώς θα το καλύψει;
5) Το χρέος κατά γενική ομολογία δεν είναι βιώσιμο. Ο μόνος που το κρίνει βιώσιμο είναι ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης. Ενδεχομένως να ξέρει κάτι παραπάνω από τους δεκάδες οικονομολόγους, τα ερευνητικά κέντρα, τα διεθνή οικονομικά ινστιτούτα και τους υπουργούς Οικονομικών των περισσότερων ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Η πλειονότητα των ειδικών (φιλελεύθεροι, νεοφιλελεύθεροι, σοσιαλφιλελεύθεροι, κεϊνσιανιστές, μαρξιστές, ελευθεριακοί) υποστηρίζουν ότι απαιτείται γενναίο κούρεμα για να ανασάνει η ελληνική οικονομία. Κάποιοι εξ αυτών προτείνουν και έξοδο της χώρας από το ευρώ (μόνιμη ή προσωρινή), αλλά αυτό δεν είναι της παρούσης. Τι λέει η κυβέρνηση για το χρέος; Δημοσίως, σχεδόν τίποτε. Ιδιωτικώς; Μάλλον το «ό,τι προαιρείσθε», αν κρίνουμε από την ένοχη αλαλία του κ. Στουρνάρα στη θυμωμένη αντίδραση του κ. Σόιμπλε «Γιάννη, ξέχνα το». Ανάταξη όμως της οικονομίας, αύξηση της απασχόλησης, ενίσχυση της ζήτησης και βελτίωση της παραγωγικότητας με τόσα δισ. ευρώ κάθε χρόνο για την εξυπηρέτηση του χρέους δεν γίνονται. Στην πραγματική ζωή. Γιατί με την πριαπική φαντασία των σωτήρων της πατρίδας τα πάντα μπορούν να συμβούν. Ακόμη και ο τετραγωνισμός του κύκλου.
