Οι Minor Project παίζουν αύριο στο Gazarte

Πέντε νέα ταλαντούχα παιδιά, που σπουδάζουν στην Πάτρα, με τον πρώτο τους δίσκο, το «In colors», έκαναν το μπαμ… Οπως και να τα πει κανείς, εναλλακτική ροκ, indie folk ή λυρική ποπ, σημασία έχει πως τα μελαγχολικά τραγούδια τους μιλάνε στον καθένα μας χωριστά

Της Μαρίνας Κουβέλη

Ο δίσκος τους «In colors» είναι από τα πιο ωραία πράγματα που ακούσαμε τελευταία. Μουσικές μελαγχολικές, που αποπνέουν και μια γλύκα, μουσικές φωτεινές, σαν να περιγράφουν όνειρα,. Δεν έχουμε ακόμα καταλήξει αν ανήκουν στην εναλλακτική ροκ, την indie folk ή τη λυρική ποπ, αλλά αυτοί οι πέντε συμφοιτητές από το Τμήμα Μηχανικών Υπολογιστών του Πανεπιστημίου Πάτρας έγιναν η πιο ενδιαφέρουσα άφιξη στη μουσική τους τελευταίους μήνες.

Οι Minor Project είναι οι Στάθης Δράκος (πιάνο, φωνητικά), Γιώργος Κολοκύθας (μπάσο), Μαρία Καρότση (δεύτερες φωνές), Αλέξανδρος Μπαλτάς (ντραμς), Βίκτωρ Φλωρίδας (κιθάρες). Πέντε νέα, ταλαντούχα παιδιά, που κάνουν το κέφι τους μουσική, που μιλάνε απλά και δεν πασχίζουν για μεγαλοστομίες, που δεν κρύβουν τις επιρροές τους από Χατζιδάκι, Σαββόπουλο, Κόρε Υδρο, Radiohead, Ντάμιεν Ράις, Raining Pleasure. Αύριο το βράδυ θα ανέβουν στη σκηνή του Gazarte για να μας ξεναγήσουν στη σύντομη και ελκυστική ιστορία τους.

«Η αρχή έγινε στην Πάτρα όπου όλοι βρεθήκαμε για σπουδές. Η πόλη είναι σχετικά μικρή και καλλιτεχνικά «ενεργή»», εξηγεί –εκ μέρους όλων- ο Στάθης Δράκος. «Δεν αργήσαμε να γνωριστούμε. Μαζευόμασταν σε σπίτια, τραγουδούσαμε, παίζαμε μουσική. Εγώ παράλληλα έγραφα κάποια δικά μου κομμάτια για ένα άλλο project που ετοιμαζόμουν να κυκλοφορήσω. Κάποια στιγμή μού ζητήθηκε από το συγκρότημα B-sides να παίξω στην παρουσίαση δίσκου τους (καλοκαίρι 2010). Αν και ήμασταν σχετικά απροετοίμαστοι, κάναμε λίγο πιο σοβαρές πρόβες και βγάλαμε για πρώτη φορά τα κομμάτια μας όλοι μαζί. Ηταν το ξεκίνημα».

-Πρέπει να παραμένει κάποιος «ερασιτέχνης» σε αυτό που κάνει;

«Η καλύτερη επιλογή είναι να κάνεις οτιδήποτε όσο το δυνατόν πιο επαγγελματικά. Αν καταφέρεις να μη νιώθεις την καταπίεση, τα άγχη και τα όποια προβλήματα προκύπτουν από τη συνήθεια της καθημερινότητας κι αν κρατήσεις τις ισορροπίες μεταξύ επαγγελματισμού και εσωτερικής χαλαρότητας, αυτό είναι ευλογία».

- Πότε καταλάβατε ότι αρχίσατε να έχετε απήχηση;

«Το τελευταίο τετράμηνο το νιώθουμε πιο έντονα, χωρίς να μπορούμε να προσδιορίσουμε ποια ακριβώς είναι η απήχηση που έχει η δουλειά μας. Ισως φταίει το ότι δεν κατοικούμε στην Αθήνα. Πάντως, τελευταία, σίγουρα κάτι έχει αλλάξει».

-Τα τραγούδια σας για ποια πράγματα μιλάνε;

«Ο δίσκος γράφτηκε από την ανάγκη μου να μιλήσω με πιο εσωτερικό και ανώδυνο τρόπο για συναισθήματα που μου προκάλεσαν άνθρωποι και γεγονότα από την αρχή της ζωής μου μέχρι σήμερα. Αναφέρομαι κυρίως στην εφηβεία μου και σε όσους έβαλαν το χεράκι τους για να είμαι αυτός που είμαι σήμερα. Το «North» ή το «Madlove», για παράδειγμα, είναι ιστορίες αγάπης. Τα «In Colors» και «Great» περιέχουν στοιχεία εξομολόγησης. Με τα «B.nice» και «Carrying your Pain» εξομολογούμαι πράγματα που δεν είχα ποτέ την ευκαιρία, το θάρρος ή τους ανθρώπους για να τα πω. Οταν άκουσα τον δίσκο για πρώτη φορά, ένιωσα πως άθελά μου οι στίχοι των τραγουδιών είναι εξομολογήσεις. Δεν νομίζω ότι θα καταφέρω ποτέ να συγκρατώ τέτοιες παρορμήσεις. Δεν θα είχε και νόημα».

-Σας ενοχλεί όταν σας χαρακτηρίζουν μελαγχολικούς;

«Κάθε άλλο. Είναι εύστοχος χαρακτηρισμός. Μπορεί τα συναισθήματα να μην μπαίνουν σε καλούπια, αλλά το «In colors» έχει συγκεκριμένο χρώμα, και μάλλον δεν είναι πολύ φωτεινό. Το ξέρουμε».

-Ποιο είναι το καλύτερο κομπλιμέντο που σας έχουν κάνει;

«Με συγκίνησε τρομερά μια φίλη του αείμνηστου Μάνου Χατζιδάκι, που μας είπε πως αν μας γνώριζε ο Μάνος θα μας λάτρευε».

-Δεν φοβηθήκατε, όμως, να διασκευάσετε την «Οδό ονείρων».

«Κάποια στιγμή αποφασίσαμε ότι δεν θα φοβόμαστε να παίζουμε πράγματα που μας αρέσουν επειδή ίσως δεν τα φτιάξαμε αρκετά καλά ή γιατί δεν μας ταιριάζουν. Η «Οδός ονείρων» είναι ίσως το αγαπημένο μου τραγούδι. Το χειρότερο που θα μπορούσε να συμβεί ήταν να χρεωθούμε μια αποτυχημένη διασκευή στο ξεκίνημά μας. Εχουν συμβεί κατά καιρούς αυτά, και δεν πληγώθηκε κανείς».

-Είναι εύκολο να «ανθίσουν» νέα πράγματα στη μουσική αυτή την περίοδο;

«Στις δύσκολες στιγμές ανθούν οι τέχνες. Τότε που πονάμε. Ισως πολλές φορές να λιγοστεύει η υπομονή και οι πόροι, αλλά αν θέλεις και πιστεύεις σε κάτι πολύ, βρίσκεις τη δύναμη».

INFO: Gazarte, Βουτάδων 32-34, Γκάζι. Ωρα έναρξης: 22.00. Τιμές εισιτηρίων: 7- 20 ευρώ.