Χρονογράφημα
Του Πέτρου Μανταίου
Η κατάληξη της απεργίας των εργαζομένων στο μετρό –επίταξη και ΜΑΤ– δεν ήταν η καλύτερη δυνατή. Και δεν ήταν, διότι: Πρώτον, ήταν έτοιμη, πάνω πάνω στο συρτάρι∙ δεν την έψαξε ο υπουργός Χατζηδάκης, όπως π.χ. είχε ψάξει, επί Καραμανλή, πώς θα παραδώσει «καθαρή» την Ολυμπιακή στον Βγενόπουλο και επιβάρυνε τα ασφαλιστικά ταμεία με 1,3 δισ. ευρώ «συνταξιοδοτώντας 38άρηδες και 40άρηδες της παλιάς Ολυμπιακής» («Νέα», 26-28.10.12). Δεύτερον, ανάλογες μέθοδοι κατάληξης είναι πάντα αμφιλεγόμενης νομιμότητας, επειδή οι νόμοι που τις στηρίζουν είναι, κατά κανόνα, αποκυήματα δικτατορικών καθεστώτων ή έκτακτων συνθηκών∙ ουδέποτε νομοθετήματα αυτού του είδους θεσπίστηκαν σε συνθήκες δημοκρατικής ομαλότητας. Τρίτον, δεν ήταν η καλύτερη κατάληξη, διότι δεν ήταν κατάληξη∙ πιθανότατα, δε, είναι απαρχή ντόμινο απεργιών, διεκδικητικών ή συμπαράστασης, με ήδη καταγραμμένα πρώτα δείγματα.
Δεν είναι ζήτημα, απλώς, καταδίκης. Είναι ζήτημα αξιολόγησης αποτελέσματος, όπου ενδέχεται οι ζημιές να αποδειχθούν δυσανάλογες του οφέλους, σε βάρος εργαζομένων, κοινωνικού συνόλου και δανειακών δεσμεύσεων της χώρας. Για να μείνει εντέλει, τι; Η σύγκρουση μεταξύ κυβέρνησης-εργαζομένων όπου επεβλήθη η κυβέρνηση; Αστεία πράγματα! Και επικίνδυνα!
Από κει και πέρα δεν συμφωνώ ότι σήμερα το δίλημμα είναι: «Με την κυβέρνηση ή με την απεργία». Σήμερα όσο ποτέ, πιστεύω, χρειαζόμαστε τον δρόμο που περνάει ανάμεσα στην κυβέρνηση (όσο ενεργεί νόμιμα) και στην απεργία (όσο ασκείται ως νόμιμο δικαίωμα). Επιμένω επίσης: Σήμερα κλάδοι εργαζομένων σε δημόσια υγεία, εκπαίδευση, καθαριότητα και μεταφορές έχουν αυξημένες ευθύνες αποφάσεων σε σχέση με άλλους εργαζόμενους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, επειδή ακριβώς οι συγκεκριμένες απεργίες δυσχεραίνουν περαιτέρω το δεινά δοκιμαζόμενο κοινωνικό σύνολο. Εξ αυτού, δεν συμφωνώ ότι «Μπαίνουν σε δεύτερη μοίρα πλέον οι διαμαρτυρίες από το επιβατικό κοινό, που πράγματι αντιμετωπίζει μεγάλο πρόβλημα…». Πρόκειται για διαχωριστικές γραμμές και αντιπαραθέσεις που προσπαθώ να αποφεύγω, επειδή τις θεωρώ ανώφελες.
