Ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς προβληματίζεται σοβαρά για την πορεία του κόμματός του μόλις ένα μήνα πριν από τις αυτοδιοικητικές και τις ευρωπαϊκές εκλογές του Μαΐου και διερευνά το ενδεχόμενο να μετασχηματίσει τη Νέα Δημοκρατία προς έναν πιο κεντρώο πολιτικό σχηματισμό, ενδεχομένως προχωρώντας και σε αλλαγή ονόματος και συμβόλων.
Το πρώτο που πρέπει να επισημανθεί μπροστά σε αυτή την προοπτική είναι οι λόγοι που τον ωθούν σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Δεν χρειάζεται μεγάλη ανάλυση για να εντοπίσει κάποιος ότι ο πρώτος λόγος είναι η τραγικά στάσιμη κατάσταση της Ν.Δ. στις δημοσκοπήσεις και η ακόμη χειρότερη προοπτική να διαβρωθεί περισσότερο η επιρροή της από όσους την εγκαταλείπουν, για να βρουν σωσίβιο είτε προς άλλα σχήματα της Δεξιάς ή ακόμη και προς την Ακροδεξιά.
Για αυτή την τάση, τη συρρίκνωση της Ν.Δ., ο μόνος που ευθύνεται είναι ο πρόεδρός της και πρωθυπουργός Αντ. Σαμαράς. Οταν οι στενότεροι σύμβουλοί του συνεργάζονται στενά με τη ναζιστική Ακροδεξιά και όταν σημαίνοντα στελέχη του κόμματός του -ακόμη και υποψήφιοι για καίριες θέσεις της αυτοδιοίκησης- υιοθετούν βασικά στοιχεία της ακροδεξιάς προπαγάνδας, είναι λογικό να τον εγκαταλείπουν ακόμη και συντηρητικοί πολίτες για να βρουν δημοκρατικότερη στέγη ή οι «γνήσιοι» ακροδεξιοί για τα βρουν τη μήτρα τους!
Ο Αντ. Σαμαράς, λένε όσοι γνωρίζουν τους προβληματισμούς του, θα επιχειρήσει στροφή στο Κέντρο για να βγάλει από πάνω του τη ρετσινιά από το σκάνδαλο Μπαλτάκου και για να προσεταιριστεί απογοητευμένους οπαδούς της Ν.Δ. Γι' αυτό ίσως περιέλαβε στο ευρωψηφοδέλτιο του κόμματός του και πρόσωπα που σίγουρα δεν διακρίνονται για τις ακροδεξιές αντιλήψεις τους.
Ομως οποιαδήποτε κίνηση σε αυτή τη συγκυρία, εκτός από την προφανή αναποτελεσματικότητά της, δεν παύει να είναι μια ευκαιριακή κίνηση που αποβλέπει στην εξαπάτηση του κόσμου και ιδιαίτερα των ψηφοφόρων που εμπιστεύονται ακόμη τη Ν.Δ. Πρόκειται για κλασικό οπορτουνισμό -στον οποίο είναι εθισμένος ο Αντ. Σαμαράς- με μοναδικό στόχο να συγκρατήσει το ακροατήριό του και να κρύψει τις αναλλοίωτες εδώ και χρόνια ακραίες συντηρητικές έως αντιδραστικές θέσεις του, οι οποίες τον οδήγησαν στις «περιπέτειες« της Πολιτικής Ανοιξης, της αφάνειας και της μεταμελημένης επιστροφής του στη Ν.Δ.
Αν ο κ. Σαμαράς ήθελε να συμβάλει στον μετασχηματισμό της Ν.Δ. σε έναν κεντρώο ή ακόμη και κεντροδεξιό δημοκρατικό σχηματισμό, απαλλαγμένο από τα ακροδεξιά, φασίζοντα και ρατσιστικά στοιχεία που εκδηλώνονται καθημερινά στις τάξεις της, θα έπρεπε να ξεκινήσει πολύ νωρίτερα, με ουσιαστική διαφοροποίηση στις πολιτικές θέσεις, και όχι τις παραμονές των εκλογών και κάτω από το άγχος της ήττας ή της στασιμότητας. Αλλά δέσμιος όπως είναι των έως τώρα επιλογών του, μόνο παραπλανητικές μεταμφιέσεις μπορεί να επιχειρήσει για να σώσει τη θέση του στο κόμμα του και στη συγκυβέρνηση…
