Η Αλεξανδρα Κ*, νεαρή θεατρική συγγραφέας χωρίς επώνυμο, αλλά με ταλέντο
Υπήρξε ηθοποιός, γράφει βιβλία για παιδιά, δίνει συμβουλές για σεξ σε νεανικό περιοδικό και τώρα παρουσιάζει το θεατρικό έργο της «Να 'ρθω μαζί σου;»
Της Μαριαλένας Σπυροπούλου
Συγγραφέας τριών παιδικών βιβλίων («Lalaland», «Πεταλουδόνειρα», «Η πιο παράξενη ιστορία του κόσμου»), συνεργάτιδα γνωστού περιοδικού στο οποίο γράφει για το εφηβικό σεξ. Πρώην ηθοποιός και τώρα θεατρική συγγραφέας. Η γοητευτική Αλεξάνδρα Κ*, πριν από τα 30 της χρόνια, απασχολεί το αθηναϊκό κοινό με την παράσταση «Να ’ρθω μαζί σου», που έχει ανέβει στη σκηνή 104 με σκηνοθέτη τον Κωνσταντίνο Ασπιώτη.
Πώς ξεκίνησε η παράσταση: «Το έργο ήταν παραγγελία του Κωνσταντίνου Ασπιώτη. Τον Ιούνιο μου στέλνει ένα μήνυμα, που λέει «νομίζω ότι ήρθε η ώρα». Εγώ ήμουν στη φάση που μου είχε λείψει το θέατρο. Μου ζήτησε να κάνω την περίληψη ενός έργου, που δεν είχα καν προλάβει να σκεφτώ. Του λέω πότε το θες; Μου απαντά «αύριο, έχω ραντεβού με το θέατρο για να το συζητήσω». Κι έτσι ξεκίνησε να γράφεται το έργο. Δεν υπήρχε αρχικά μια συγκεκριμένη ιδέα παρά μόνο οι τέσσερις ηθοποιοί πάνω στους οποίους καλούμουν να γράψω. Ολοι οι συντελεστές τού «Να 'ρθω μαζί σου;» είμαστε απόφοιτοι του ΚΘΒΕ και κάτι παραπάνω από φίλοι, αλλά δεν είχαμε δουλέψει ποτέ όλοι μαζί».
Η πρώτη σκέψη για το έργο: «Δύο ζευγάρια που συναντιούνται για να ανταλλάξουν παρτενέρ. Σκέφτηκα στην αρχή ότι θα ήταν ενδιαφέρον να ανήκουν κοινωνικά σε δύο διαφορετικούς κόσμους. Οταν άρχισα να το γράφω, μου έβγαινε κωμωδία σαλονιού, ένα μπουλβάρ. Στην πορεία σκέφτηκα να τινάξω το σαλονάκι στον αέρα. Η εξωτερική κατάσταση άρχισε να φλέγεται και έτσι το έξω πυροδότησε το μέσα. Οι ήρωες λοιπόν έπρεπε να πάρουν θέση σε αυτό που γίνεται. Αλλά για να γίνει αυτό, έπρεπε να πάψουν να είναι απλώς «ήρωες» και να αυτενεργήσουν. Κι έτσι ξήλωσα και το έργο».
Δυσκολίες στην προετοιμασία της παράστασης: «Να εμπιστευτώ τον εαυτό μου και την ομάδα, γιατί είμαστε κάτι παραπάνω από οικογένεια – μου ήταν δύσκολο να πάρω αποστάσεις, να πιστέψω ότι θα καταφέρουμε να κάνουμε κάτι άρτιο επαγγελματικά. Κυρίως τον εαυτό μου δεν εμπιστευόμουν. Και αυτό ήταν ταυτόχρονα το πιο ωραίο, γιατί αφέθηκα στους άλλους να με οδηγήσουν».
Θέμα τού έργου: «Πραγματεύεται περισσότερο την αγάπη και την ειλικρίνεια του ατόμου απέναντι στον εαυτό του παρά το σεξ και τον έρωτα. Οι ήρωες είναι αρχικά εξαιρετικά κουμπωμένοι και πρέπει να έρθει μια εξωτερική συνθήκη για να τους ανατρέψει τα δεδομένα πρώτα σε σχέση με τον ίδιο τους τον εαυτό και ύστερα σε σχέση με τους άλλους».
Γιατί αφησε την υποκριτική: «Από βαρεμάρα. Γενικά βαριέμαι εύκολα, γι’ αυτό και κάνω διαφορετικά πράγματα. Οσο ανεβάζαμε την παράσταση χαιρόμουν πολύ την ομαδική δουλειά, αλλά ταυτόχρονα περίμενα τον χρόνο που θα επέστρεφα μόνη μου στα δικά μου. Και ανάποδα, όταν περνάω πολύ καιρό γράφοντας μόνη, αναζητώ την ομαδική δουλειά».
Πώς γράφεις κανείς για σέξ σε γυναικείο νεανικό περιοδικό: «Δεν χρειάζονται απεριόριστα βιώματα, κυρίως θέλει καλή παρατήρηση. Και σεβασμό για την αναγνώστρια, διότι είναι έφηβη και έχεις ευθύνη για αυτά που γράφεις».
Γιατί διασπάται σε τόσο πολλά πράγματα: «Η αλήθεια είναι ότι από νωρίς είχα κάνει πολλά πράγματα από λίγο και τώρα μάλλον ήρθε ο καιρός να τα μεταβολίσω αλλιώς. Οταν ήμουν πιο μικρή, με άγχωνε τρομερά ο χρόνος. Ενιωθα στάσιμη. Δεν ξέρω να σου πω τώρα που κάνω αρκετά πράγματα ταυτόχρονα, αν αυτό ήταν αποτέλεσμα δικής μου δουλειάς ή εκείνων που μου ζήτησαν συνεργασία. Επαγγελματικά, τα περισσότερα πράγματα που κάνω είναι παραγγελίες και αναθέσεις άλλων.Τα χρήματα υπάρχουν στη ζωή μου βασικά ως αγωνία. Κάνω 4 διαφορετικά πράγματα και από το καθένα βγάζω στην ουσία χαρτζιλίκι. Αν τα βάλεις μαζί, τα βγάζεις πέρα αλλά και πάλι δύσκολα. Αυτό διάλεξα να κάνω όμως».
Η σχέση της με το κοινό: «Εχω τεράστιο άγχος για το πώς υποδέχεται αυτό που κάνω. Εχω μεγάλο θέμα με την έκθεση, προσπαθώ να το διαχειρίζομαι, το αφήνω να περάσει, ξανάρχεται, το εκλογικεύω, ξανακυλάω».
Νεαρή μαμά: «Προσπαθώ με νύχια και με δόντια να μη με επηρεάζει το γεγονός ότι έχω ένα παιδί, αλλά ματαιοπονώ μάλλον. Το καλό είναι ότι μου έχει καθαρίσει το τοπίο. Μαζί με τη γέννηση της κόρης μου ήρθε και η συνειδητοποίηση για αυτά που θέλω κι εκείνα που δεν θέλω στη ζωή μου».
Καταφύγιο για τα δύσκολα: «Οι καφετέριες που πήγαινα για να δουλέψω. Τώρα έχω μια μικρή τρύπα στη Σταδίου κι εκεί χώνομαι. Η Κέρκυρα, τόπος καταγωγής, είναι ένα setting ασφάλειας. Αλλά την Αθήνα δεν την αλλάζω».
Πώς ζει την κρίση: «Νιώθω ότι έχω χάσει αρκετούς ανθρώπους. Βλέπω πολλούς που πάνε να σώσουν το δικό τους τομάρι θυσιάζοντας φιλίες, συγγένειες, αγάπες. Η αρχή της κρίσης με έστειλε για λίγο στη Νέα Υόρκη και μια χαρά κατάφερα να επιβιώσω βασιζόμενη στις δικές μου δυνάμεις και μόνο. Αυτό μου έδωσε αυτοπεποίθηση και όταν επέστρεψα στην Αθήνα αποφάσισα να προσλάβω εγώ τον εαυτό μου, αντί να περιμένω να με προσλάβουν άλλοι».
Και ο έρωτας: «Στην Αθήνα από τη Νέα Υόρκη επέστρεψα λόγω έρωτα. Σήμερα, αλλάζω άποψη για τον έρωτα κάθε μήνα. Για την ώρα είμαι πολύ κουρασμένη, έχω αφήσει πολλές δουλειές στην άκρη».
INFO: Μουσική: Θέμης Καραμουρατίδης. Παίζουν οι: Λάζαρος Βαρτάνης, Κωνσταντίνος Καϊκής, Ζωή Καραβασίλη, Σύνθια Μπατσή. 104 – Κεντρική Σκηνή, Eυμολπιδών 41, Γκάζι (Μετρό Κεραμεικός). Σάββατο και Κυριακή στις 9.15 μ.μ..Τηλ.: 210-3455020
