Του Ρούλη Κοκελίδη*

Η υποψηφιότητα του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης για τη θέση του προέδρου της Ευρωπαϊκής Επιτροπής είναι ιδιαίτερα σημαντική όχι μόνο για τον ίδιο και τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και για τη χώρα μας.

Η εξέλιξη αυτή ενόχλησε τη Δεξιά και τις μνημονιακές νεοφιλελεύθερες δυνάμεις στην Ελλάδα. Δυστυχώς, το επίπεδό τους δεν τους επιτρέπει να δουν ότι το χρίσμα είναι τιμητικό και αναβαθμίζει τη διεθνή παρουσία μας, συμμετέχοντας στις διεργασίες στο Ευρωκοινοβούλιο και στη συγκρότηση των νέων κοινοτικών οργάνων, ιδίως της Κομισιόν.

Η αντίδρασή τους αναδεικνύει τη φτώχεια και την αδυναμία τους να παρεμβαίνουν στις ευρωπαϊκές εξελίξεις.

Αντίθετα, η υποψηφιότητα του Αλέξη Τσίπρα, επικεφαλής του Κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς, συμβάλλει στην αριστερή εναλλακτική πολιτική για την Ευρώπη. Η πρωτοβουλία αυτή συμπυκνώνει την ενεργητική κινητοποίηση ευρύτερων δημοκρατικών, αριστερών και κινηματικών δυνάμεων για συστράτευση. Δίνει ελπίδα για την ανατροπή των συσχετισμών για μια νέα Ευρώπη, δημοκρατική, αλληλέγγυα και κοινωνικά δίκαιη.

Η Ευρωπαϊκή Αριστερά έχει όλες τις προϋποθέσεις για να είναι η έκπληξη των ευρωεκλογών.

Στην προοπτική αυτήν καταλυτική θα είναι η νίκη του ΣΥΡΙΖΑ στην Ελλάδα. Ο ΣΥΡΙΖΑ, βάζοντας τις βάσεις για μια νέα σχέση εμπιστοσύνης στην πολιτική στη χώρα μας και στην Ευρώπη, δημιούργησε μεγάλο ενθουσιασμό και ενδιαφέρον στα κόμματα της ριζοσπαστικής Αριστεράς, σε πολλά κινήματα, συνδικάτα και ιδιαίτερα στην ευρωπαϊκή διανόηση, η οποία επιτέλους δείχνει να αφυπνίζεται.

Η δυναμική που αναπτύσσει η υποψηφιότητα Τσίπρα αυξάνεται καθημερινά ενισχύοντας την πολιτική παρέμβαση της Αριστεράς, η οποία οικοδομεί νέες συμμαχίες που δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα στον λόγο της.

Τρανό παράδειγμα η «Λίστα Τσίπρα» στην Ιταλία, η οποία εκφράζει τη ζωντάνια της κοινωνίας των πολιτών και τις διεργασίες της πολιτικής ανασυγκρότησης της ευρύτερης Αριστεράς στην Ιταλία, στον Νότο και στην Ευρώπη γενικότερα, η οποία βρίσκεται σε σταυροδρόμι. Οι πολίτες πρέπει να την ξαναπάρουν στα χέρια τους.

Η ευρωπαϊκή κρίση δεν είναι μόνον οικονομική και χρηματοοικονομική, είναι κυρίως πολιτική.

Η εξέλιξη της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης, όπως διαμορφώθηκε, έγινε με τρόπο που απέχει πάρα πολύ από τους πατέρες που την οραματίστηκαν. Πρόκειται για μια διαδικασία που επιβλήθηκε με την επικράτηση του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος μετέφερε την εξουσία στην οικονομία και ιδιαίτερα στη χρηματιστηριακή.

Αυτό που συνέβη και συμβαίνει στην Ευρώπη έχει δημιουργήσει τις μεγαλύτερες ανισότητες στην κοινωνία. Οι ευρωπαϊκοί λαοί βίωσαν και βιώνουν την πιο σημαντική οπισθοδρόμηση.

Επιπλέον η Ευρώπη έχασε τον ρόλο της πρωτοπορίας στην παγκόσμια πολιτική σκέψη. Η Αριστερά πρέπει να κάνει την αυτοκριτική της για την εξέλιξη αυτή, επειδή είχε σοβαρό έλλειμμα στα ευρωπαϊκά ζητήματα.

Με την ευκαιρία των εκλογών, η Ευρωπαϊκή Αριστερά πρέπει να επινοήσει μια συγκροτημένη και διευρυμένη πολιτική πρωτοβουλία για την εποχή της παγκοσμιοποίησης, της ψηφιακής επανάστασης και της περιβαλλοντικής κρίσης.

Το βασικό πρόβλημα είναι να ξαναπετύχουμε την υπεροχή της πολιτικής επί της αγοράς.

Μια νέα Ευρωπαϊκή Ενωση με ένα νέο κοινωνικό και πολιτικό μοντέλο μπορεί να συμβάλει στον δημοκρατικό έλεγχο της παγκόσμιας διακυβέρνησης. Μόνο έτσι μπορεί να παίξει ουσιαστικό ρόλο στα διεθνή προβλήματα.

Η Αριστερά μπορεί να ηγεμονεύσει στις μεγάλες αλλαγές της Ευρώπης και να επεξεργαστεί καινούργιες πολιτικές πραγματικής δημοκρατικής αντιπροσώπευσης, απέναντι στη σημερινή γραφειοκρατική, τεχνοκρατική ελίτ των Βρυξελλών.

Στην κατεύθυνση αυτήν, η νέα ριζοσπαστική Αριστερά δεν μπορεί παρά να εμπνέει και να κινητοποιεί την κοινωνία. Η ουσιαστική και μαζική συμμετοχή των πολιτών είναι το ζητούμενο για την πολιτική αλλαγή στην Ελλάδα και στην Ευρώπη.

Η εκλογή του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στη θέση του υποψηφίου για την προεδρία της Κομισιόν συμπυκνώνει την κοινή προσπάθεια της Ευρωπαϊκής Αριστεράς να πρωταγωνιστήσει για έναν αριστερό ευρωπαϊσμό του 21ου αιώνα.

O δρόμος δεν είναι εύκολος. Υπάρχουν όμως όλες οι προϋποθέσεις. Πρέπει η Αριστερά, ξεπερνώντας τον δογματισμό, να πάρει πρωτοβουλίες και να σηματοδοτήσει την άλλη Ευρώπη προωθώντας ριζικές αλλαγές και ρήξεις για μια πραγματική και συγκροτημένη εναλλακτική πρόταση εξουσίας, ανατρέποντας τη γερμανικοποίηση της Ευρωπαϊκής Ενωσης και τον νεοφιλελευθερισμό.

Με μια νέα πολιτική και κοινωνική συμμαχία, η οικοδόμηση ενός μπλοκ δυνάμεων της ευρωπαϊκής κοινωνίας στο πλαίσιο και της γκραμσιανής σκέψης στη σύγχρονη εποχή μπορεί να αναδείξει μια καινούργια δυναμική σε ολόκληρη την Ευρώπη και να συμβάλει στο ξεπέρασμα της λιτότητας, της ύφεσης, της ανεργίας και της υποανάπτυξης. Ενα νέο μοντέλο ανάπτυξης είναι το ζητούμενο.

Τέλος, η Ευρωπαϊκή Αριστερά, που πρέπει να εκφράζει τα πιο ζωντανά και παραγωγικά στρώματα της κοινωνίας, πρέπει να ενεργοποιήσει τη συμμετοχή των πολιτών στη διαμόρφωση της νέας Ευρώπης. Μόνο έτσι θα ξεπεραστεί το μεγαλύτερο και ουσιαστικότερο πολιτικό έλλειμμα της Ευρώπης.

……………………………………………………………………………………………………………………………..

* Επίτιμο μέλος της ΕΣΗΕΑ, διδάσκει στο Πανεπιστήμιο της Μπολόνια