Με την πρότασή τους για αντικατάσταση του άρθρου 106 του Συντάγματος οι Ελληνες βιομήχανοι σκοπεύουν στην άλωση των επιχειρήσεων και των βασικών υποδομών της χώρας, επιθυμώντας διακαώς να πάψει ο παρεμβατικός ρόλος του κράτους στην άσκηση της οικονομικής πολιτικής και στη λειτουργία της αγοράς στη χώρα. Οι βιομήχανοι ζητούν πλήρη απελευθέρωση της αγοράς και παραμερισμό του κράτους ώστε να έχουν ελεύθερο πεδίο και να πράττουν κατά πώς οι ίδιοι θέλουν, ασκώντας ουσιαστικά αυτοί την οικονομική πολιτική, θεωρώντας την ιδιωτική πρωτοβουλία και την ελεύθερη αγορά μοχλούς της ανάπτυξης, αφού η πρώτη θα ρυθμίζει τη δεύτερη.
Οι βιομήχανοι θεωρούν αναχρονιστικό το άρθρο 106, ειδικότερα την παράγραφο 2, όπου διαβάζουμε: «Η ιδιωτική πρωτοβουλία δεν επιτρέπεται να αναπτύσσεται σε βάρος της ελευθερίας και της ανθρώπινης αξιοπρέπειας ή προς βλάβη της εθνικής οικονομίας». Αυτοί προφανώς θεωρούν ότι η ελευθερία, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και η εθνική οικονομία είναι εμπόδια στις αχαλιναγώγητες ορέξεις τους, ό,τι δηλαδή προστατεύει τον άνθρωπο και τον τόπο του, τη χώρα του: Με πρόσχημα ότι το ελληνικό Σύνταγμα πρέπει να προσαρμοστεί στο ευρωπαϊκό, οι βιομήχανοι ουσιαστικά θέλουν να υποβαθμίσουν την παρεμβατικότητα του κράτους, ακόμη και σε κρίσιμους τομείς εθνικής εμβέλειας όπως είναι η ενέργεια, οι συγκοινωνίες, οι ραδιοτηλεοπτικές και ηλεκτρονικές συχνότητες. Ξεχνούν ότι χώρες οι οποίες πούλησαν σε ιδιώτες αυτούς τους τομείς οδηγήθηκαν στο χάος και εξαναγκάστηκαν να τις πάρουν πίσω και να τις βάλουν κάτω από την ομπρέλα της δημόσιας προστασίας. Βασικός τους στόχος είναι να αναγάγουν την ιδιωτική πρωτοβουλία σε ρυθμιστή της αγοράς, λες και η ελευθερία της αγοράς είναι πανάκεια για την εθνική οικονομία. Είναι όμως γνωστό ότι εάν η αγορά δεν ελέγχεται από κάποιον πολιτικό-εθνικό φορέα δημιουργεί εκρήξεις με αθέμιτο ανταγωνισμό και κατευθυνόμενο προσανατολισμό, στα μέτρα της οικονομικής ελίτ βεβαίως.
Αυτός ο μύθος της ελεύθερης και ανόθευτης αγοράς επικρατεί όμως ακόμη και σήμερα, μια και το Σύνταγμα έχει καταστρατηγηθεί από τις πράξεις νομοθετικού περιεχομένου και διατάγματα κομμένα και ραμμένα στις απαιτήσεις των δανειστών. Δεν αρκούνται όμως σ' αυτό και απαιτούν (;) την αλλαγή του άρθρου 106 ώστε να έχουν και τυπικά τον πλήρη έλεγχο της οικονομίας αδιαφορώντας για τον εθνικό πλούτο και τους ανθρώπους που ζουν, έστω με ελάχιστα, από τη χρήση του εκ μέρους του Δημοσίου. Καλή η ιδιωτική πρωτοβουλία, όχι όμως όταν καθίσταται ανεξέλεγκτη.
