Του Τάσου Παππά
Δέκα μέρες πριν από τις κάλπες η κυβέρνηση της χώρας, που έχει αρχίσει να γίνεται «κανονική χώρα», όπως μας λένε ο πρωθυπουργός και ο αντιπρόεδρος, μοιράζει το κοινωνικό μέρισμα (από ευφημισμούς άλλο τίποτε τα χρόνια του Μνημονίου), την τρίτη δόση του επιδόματος για το πετρέλαιο θέρμανσης και καταθέτει νομοσχέδια που λύνουν χρονίζοντα προβλήματα που αντιμετωπίζουν δύο δημοφιλείς ομάδες ποδοσφαίρου, η μία στην Αττική και η άλλη στη Β. Ελλάδα, με συμπαγείς μάζες οπαδών, άρα και δυνάμει ψηφοφόρων.
Αν αυτή η τακτική δεν είναι η αποθέωση του «μαυρογιαλουρισμού», αναρωτιέμαι ποια άλλη λέξη μπορεί να χρησιμοποιηθεί για να την περιγράψει. Ο Αντ. Σαμαράς ανακοίνωσε πρόσφατα τις προτάσεις του κόμματός του (σήμερα λέγεται Νέα Δημοκρατία, αύριο ποιος ξέρει) για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Ο χρόνος ασφαλώς δεν είναι τυχαίος. Πρόκειται για κλασική περίπτωση αντιπερισπασμού. Αντί να συζητάμε για την ανεργία, την ύφεση, τη φτώχεια, το έλλειμμα δημοκρατίας και το πλεόνασμα αυταρχισμού, καλύτερα να ασχολούμαστε με τον τρόπο εκλογής του Προέδρου της Δημοκρατίας και τα ιδιωτικά πανεπιστήμια.
Για να συμβάλουμε και εμείς στη συζήτηση που ξεκίνησε, χωρίς πάντως να συγκεντρώνει μεγάλο ενδιαφέρον, θέτουμε το εξής θέμα. Με συνταγματική πρόβλεψη να απαγορεύεται στην εκτελεστική εξουσία να ρυθμίζει εκκρεμότητες δύο μήνες πριν από την έναρξη της προεκλογικής περιόδου. Αν φυσικά οι εκλογές είναι πρόωρες, δεν θα ισχύει η σχετική απαγόρευση. Αν όμως πηγαίνει η χώρα σε εκλογές που είναι προγραμματισμένες, οι κυβερνήσεις να «αφοπλίζονται» στο πεδίο αυτό.
Ανάλογη απαγόρευση να ισχύει και για τους τοπικούς άρχοντες, οι περισσότεροι εκ των οποίων ανακαλύπτουν «έντρομοι» ότι οι περιοχές τους έχουν εγκαταλειφθεί και μερικές εβδομάδες πριν από τις εκλογές σηκώνουν τα μανίκια, φωτογραφίζονται εν δράσει, επισκέπτονται καφενεία και αναλαμβάνουν να κλείσουν τις λακκούβες στους δρόμους, να μαζέψουν τα σκουπίδια, να καθαρίσουν τις πλατείες και τους κοινόχρηστους χώρους, να εξαγγείλουν νέες πρωτοβουλίες και να (ξανα)εγκαινιάσουν παλιά έργα. Κωμωδία; Οντως.
Καραδοκεί πάντως η ένσταση: Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά. Πράγματι, δεν είναι σοβαρά. Αλλωστε, και εμείς με χιουμοριστική διάθεση παρεμβαίνουμε στη διαδικασία για την αναθεώρηση του Συντάγματος. Μήπως όμως είναι σοβαρά αυτά που κάνουν οι κυβερνήσεις; Φέρνουν λίγο πριν από τις κάλπες νομοσχέδια, κατά κανόνα πρόχειρα, ψηφίζουν τροπολογίες της συμφοράς που συνήθως είναι προϊόν συναλλαγής. Ή μήπως είναι σοβαρά αυτά που κάνουν δήμαρχοι και περιφερειάρχες που ήταν άφαντοι για τέσσερα χρόνια και τώρα ανασκάπτουν τις περιοχές τους και απελευθερώνουν κονδύλια για να παρουσιάσουν έργο; Η πιο αποστομωτική απάντηση στη χυδαιότητα είναι το «ξεφώνημα» στην κάλπη.
