Συνέντευξη στον Θεόδωρο Ανδρεάδη-Συγγελλάκη
• Πώς νιώθεις, ύστερα από τόσα χρόνια στη δημοσιογραφία, με τη νέα ιδιότητα του ευρωβουλευτή;
Το ζω δημοσιογραφικά, σαν να κάνω έρευνα. Αποφάσισα να θέσω υποψηφιότητα διότι θεωρώ ότι το πρόγραμμα του Τσίπρα για την Ευρώπη είναι η μόνη δίκαιη, αλλά και έξυπνη πρόταση. Είμαι βέβαιος ότι τα προγραμματικά του σημεία θα υιοθετηθούν, σε λίγο καιρό, από όλο το φάσμα της Αριστεράς στην Ευρώπη.
• Με ποιους κύριους στόχους πηγαίνει στο Στρασβούργο το ψηφοδέλτιο «Η Αλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα»;
Ο κύριος στόχος είναι να επικεντρωθούμε στην ανάγκη δημιουργίας θέσεων εργασίας, διότι δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στην Ιταλία η ανεργία ξεπερνά το 12% και στους νέους αγγίζει σχεδόν το 50%. Το δεύτερο σημείο που θέτουμε ως προτεραιότητα είναι να εγκαταλειφθεί αμέσως η πολιτική της λιτότητας, αφού μετά την Ελλάδα, η Ιταλία είναι η χώρα που υπέστη τις βαρύτερες συνέπειες. Ας μην ξεχνάμε ότι η Εθνική Στατιστική Υπηρεσία με τα επίσημα στοιχεία της βεβαιώνει ότι η πολιτική αυτή προκάλεσε ύφεση και μείωση του εισοδήματος των εργαζομένων.
Υπάρχει, βέβαια, και το θέμα του δημόσιου χρέους των μεσογειακών χωρών. Εμείς θεωρούμε ότι η οικονομική κρίση δεν οφείλεται στο χρέος, αλλά στην κερδοσκοπία των τραπεζών. Ζητάμε, λοιπόν, την επαναδιαπραγμάτευση, τη μερική διαγραφή του χρέους, αλλά και μια πολιτική αλληλεγγύης που να βασίζεται στα ευρωομόλογα.
Η Γερμανία συνεχίζει να ξεχνά πόσο τη βοήθησε η Ευρώπη, τόσο μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο όσο και μετά την επανένωση, στη δεκαετία του 1990. Τώρα ήρθε η ώρα να βοηθηθεί η Μεσόγειος, αλλά πραγματικά, όχι στηρίζοντας απλώς και μόνον τις επενδύσεις των γερμανικών και γαλλικών τραπεζών στην Ιταλία και την Ελλάδα, όπως έγινε μέχρι τώρα…
• Πώς βλέπεις το μέλλον της «Αλλης Ευρώπης με τον Τσίπρα»; Θα μετατραπεί σε κόμμα; Η ιταλική Αριστερά θα καταφέρει να ξεπεράσει τους αιώνιους διχασμούς της;
Οι διχασμοί είναι ένα χαρακτηριστικό πρόβλημα της εναλλακτικής Αριστεράς, όχι μόνο στην Ιταλία. Ηταν και ελληνικό φαινόμενο, αλλά καταφέρατε να το ξεπεράσετε. Θεωρώ ότι τόσο στην Ελλάδα όσο και στην Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία, ενισχύεται μια εναλλακτική Αριστερά πιο σύγχρονη, πέρα από τα όρια που γνωρίζαμε μέχρι τώρα. Παρουσιάζουν, επίσης, μεγάλο ενδιαφέρον και τα φαινόμενα του Podemos και της Ιzquierda Plural.
Είναι σαφές ότι, αν εξαιρέσουμε το φαινόμενο Ρέντσι στην Ιταλία, η πολιτική της συγκυβέρνησης της Κεντροδεξιάς με την Κεντροαριστερά έχει αποτύχει σε όλη την Ευρώπη. Εμείς πιστεύουμε ότι τα επόμενα χρόνια, με τις αρνητικές επιδράσεις του Συμφώνου Σταθερότητας, η αποτυχία αυτή θα γίνει ακόμη πιο εμφανής και ότι, κατά συνέπεια, πρέπει να ετοιμάσουμε μια εναλλακτική, συνολική πρόταση για μια διαφορετική διακυβέρνηση της κοινωνίας και της οικονομίας.
Κατά την άποψή μου, η «Αλλη Ευρώπη» μπορεί να στοχεύσει σε υψηλά ποσοστά. Φτάνει να σκεφτούμε ότι καταφέραμε να υπερβούμε το όριο του 4%, παρά το ότι η τηλεόραση δεν μας πρόβαλε, τα γκάλοπ μάς έδιναν διαρκώς χαμηλότερα ποσοστά και δεν βασιστήκαμε σε κανένα είδος δημόσιας χρηματοδότησης. Είμαι πολύ αισιόδοξος, διότι στις μεγάλες πόλεις τα ποσοστά μας είναι σαφώς ικανοποιητικά -από το 7% μέχρι το 9%- και λόγω του ότι καταφέραμε και να διευρύνουμε την εκλογική μας βάση, πέρα από τα κόμματα της «Κομμουνιστικής Επανίδρυσης» και του «Αριστερά, Οικολογία και Ελευθερία» που στήριξαν το ψηφοδέλτιο.
Το κύριο θέμα είναι: Αποτελούμε μια νέα πολιτική δύναμη και πρέπει να ασκήσουμε μια νέα, καινοτόμο πολιτική. Οπως έγινε, άλλωστε, και με τον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος δεν συνέχισε, απλώς, την πολιτική των παλιών κομμουνιστικών και τροτσκιστικών ομάδων. Πρέπει να βρισκόμαστε διαρκώς κοντά στους πολίτες, που προσπαθούν, όπως μπορούν, να τα φέρουν βόλτα, στις οργανώσεις που υπερασπίζονται τα δημόσια αγαθά -όπως συνέβη με το νερό- ή που μάχονται τη μαφία. Πρέπει να αναπτύξουμε μια νέα πολιτική δράση.
• Σε εξέπληξε η μεγάλη δημοτικότητα του Αλέξη Τσίπρα κατά τη σύντομη περιοδεία του λίγες ημέρες πριν από τις ευρωεκλογές;
Ως δημοσιογράφος απαντώ, είναι ένας από τους λίγους πολιτικούς ηγέτες που με εντυπωσίασαν τα τελευταία χρόνια, διότι ενώνει εξυπνάδα και ένα μακρόπνοο σχέδιο για το μέλλον. Δεν είναι τυχαίο, άλλωστε, το ότι και στο τηλεοπτικό ντιμπέιτ των υποψηφίων για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, κατάφερε να αρθρώσει τον πιο ουσιαστικό λόγο.
Στην Μπολόνια δε, στάθηκε ικανός να γεμίσει τη μεγαλύτερη πλατεία της πόλης, την Πιάτσα Ματζιόρε. Κάτι που ούτε καν επιχείρησαν οι περισσότεροι Ιταλοί πολιτικοί. Το πραγματικό μας πρόβλημα θα είναι να καταφέρουμε να βρούμε έναν Αλέξη Τσίπρα και στην Ιταλία. Χρειαζόμαστε έναν πολιτικό ικανό να ενώσει, σε ένα είδος ομοσπονδίας, τις δυνάμεις της Αριστεράς και να προτείνει ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα για να κυβερνηθεί η χώρα.
• Ο Ρέντσι πήγε στις Βρυξέλλες και είπε: «Πριν από την κατανομή αξιωμάτων, πρέπει να αλλάξουμε την πορεία της Ευρώπης». Θεωρείς πως ο διάλογος μαζί του είναι εφικτός;
Είμαι διατεθειμένος να ανοίξω διάλογο, τόσο με τον Ρέντσι όσο και με τα «Πέντε Αστέρια». Αν ο Ρέντσι στηρίξει την πρόταση του Αλέξη Τσίπρα για ένα νέο new deal, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, ή αν πεισθεί ότι η λιτότητα πρέπει να εγκαταλειφθεί, εγώ θα αρχίσω να συνομιλώ ευχαρίστως μαζί του, και το ίδιο ισχύει και για τον Γκρίλο.
Εκφράζω την κοινωνία των πολιτών, δεν είμαι γραμμένος σε κανένα κόμμα και σας λέω ανοιχτά ότι ο κύριος στόχος μας, κατά τη γνώμη μου, πρέπει να είναι να πετύχουμε προγραμματική συμφωνία με τους σοσιαλιστές, τόσο στην Ιταλία όσο και στην υπόλοιπη Ευρώπη. Για να γίνει, όμως, η ευχή αυτή πράξη, οι σοσιαλιστές πρέπει να αλλάξουν πολιτική. Μπορούμε να μιλήσουμε και με τα «Πέντε Αστέρια». Ο Μπέπε Γκρίλο, όμως, μόλις συναντήθηκε με τον ευρωσκεπτικιστή και ξενόφοβο Φάρατζ, με τον οποίο εγώ δεν θα έπινα ούτε έναν καφέ στα όρθια…
• Και σε ό,τι αφορά, ειδικότερα, τον Ρέντσι;
Δεν θα έλεγα ότι τον εμπιστεύομαι ιδιαίτερα. Συνεχίζει, ουσιαστικά, την προεκλογική εκστρατεία εν όψει πρόωρων βουλευτικών εκλογών. Στην πραγματικότητα δεν άλλαξε τη γραμμή των προκατόχων του, του Μόντι και του Λέτα. Κάτι που αποδεικνύεται και από το ότι η Ιταλία βρίσκεται και πάλι σε οικονομική ύφεση. Ασκεί την ίδια πολιτική, με μόνη διαφορά το ότι, δημοσίως, την καταγγέλλει ως λανθασμένη.
Το θέμα είναι ότι μετά το 40,8% που πέτυχε στις ευρωεκλογές, ο Ρέντσι θα ήθελε να προκηρυχθούν σύντομα βουλευτικές εκλογές. Ο στόχος του είναι να κερδίσει και πάλι την αναμέτρηση, βάσει υποσχέσεων. Αν όμως δεν στηθούν και πάλι, γρήγορα, οι κάλπες, θα αναγκαστεί να λάβει σειρά αντιλαϊκών μέτρων και τα ποσοστά του θα μειωθούν εντυπωσιακά. Σε περίπτωση που λαθεύω και που δεν πρόκειται για τέτοιου είδους υπολογισμό, αν ο Ιταλός πρωθυπουργός θέλει, πράγματι, να αλλάξει την Ευρώπη, εμείς θα το γιορτάσουμε, διότι σημαίνει ότι αποφάσισε να υιοθετήσει τις θέσεις μας…
• Στο εξής η «Λίστα Τσίπρας» θα παρουσιάζεται ως «ριζοσπαστική Αριστερά» -που στην ιταλική γλώσσα παραπέμπει σε κάτι το ακραίο- ή απλώς ως η νέα δύναμη της Αριστεράς;
Ως μια δύναμη που θέλει να κάνει λογικές προτάσεις. Στην κινηματογραφική ταινία «Γουόλ Στριτ», οι πρωταγωνιστές λένε μια ωραία φράση: «Παραφροσύνη σημαίνει να κάνουμε πάντα την ίδια πράξη και να περιμένουμε να υπάρξουν διαφορετικές συνέπειες». Οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές που επέβαλαν στην Ελλάδα, στην Ιταλία, στον ευρωπαϊκό Νότο τα τελευταία χρόνια, έκαναν ακριβώς αυτό. Μας κατέστρεψαν, αλλά επιμένουν ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα, αν μας επιβληθεί ακόμη περισσότερη λιτότητα.
Εμείς, απλούστατα, είπαμε στον κόσμο ότι διαφωνούμε ριζικά. Και για τον λόγο αυτό μάς εμπιστεύθηκαν και πολλοί μικροί βιοτέχνες και πολίτες που ανήκουν στη λεγόμενη μέση αστική τάξη. Σας διαβεβαιώνω ότι για την ιταλική πραγματικότητα, για την Αριστερά της, είναι ένα μικρό θαύμα.
