ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Τάσο Τσακίρογλου

• Τι σηματοδοτεί η επιτυχία της «Λίστας Τσίπρα» για την ιταλική και την ευρωπαϊκή Αριστερά;

Οσον αφορά την Ιταλία, η οριακή επιτυχία του ψηφοδελτίου «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» σημαίνει την αποκατάσταση μιας αντιπροσωπευτικότητας, όχι μόνο για την ιταλική Αριστερά, από την οποία έλειπε για πολλά χρόνια, αλλά και μια νέα ευκαιρία για εκατομμύρια ανθρώπους, οι οποίοι δεν ψηφίζουν πια, διότι δεν είναι βέβαιοι ότι ένα πραγματικά αριστερό ψηφοδέλτιο μπορεί να συγκροτήσει μια πλειοψηφία. Συνολικά για την ευρωπαϊκή Αριστερά, η επιτυχία αυτή δεν προσθέτει απλώς τη δύναμη των τριών ευρωβουλευτών στο Κόμμα της Ευρωπαϊκής Αριστεράς (GUE) ακριβώς στην έναρξη της ιταλικής προεδρίας στην Ε.Ε., αφού μεταξύ τους εξελέγη η Μπάρμπαρα Σπινέλι, κόρη ενός από τους σημαντικότερους εμπνευστές της Ευρωπαϊκής Ενωσης, αλλά και μία από τους πλέον ειδικούς των ευρωπαϊκών υποθέσεων.

• Η τελική αποτίμηση;
«Η Αλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα» είναι ένα μικρό, αλλά σημαντικό επεισόδιο αντίστασης: Γιατί σ’ αυτό το ψηφοδέλτιο υπάρχει ο πυρήνας μιας δυνατής και πραγματοποιήσιμης εναλλακτικής λύσης στην εισβολή των πολιτικών που προορίζονται να οδηγήσουν στη διάλυση ολόκληρη την ήπειρο, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας.

• Διαφορετικές πολιτικές δυνάμεις μιλούν για την ανάγκη «περισσότερης Ευρώπης». Αυτό που βλέπουμε όμως είναι πως όσο περισσότερο προχωρά η ευρωπαϊκή ενοποίηση υπό καθεστώς αρπακτικού καπιταλισμού, τόσο περισσότερο εξαπλώνονται η φτώχεια και τα δεινά. Τι σημαίνει για εσάς το αίτημα «για μιαν άλλη Ευρώπη»;
Περισσότερη Ευρώπη σημαίνει μια δημοκρατική, ομοσπονδιακή, περιεκτική, οικολογική και εξισωτική Ευρώπη. Δηλαδή, ακριβώς το αντίθετο απ’ αυτό που είναι σήμερα. Σημαίνει, επίσης, άρνηση να επιστρέψουμε στις οικονομικές πολιτικές που βασίζονται στα έθνη, δηλαδή σε εμπορικούς πολέμους. Που πάει να πει, αυτό που επιδιώκει η πάλη κατά τού ευρώ: κατά μιας πολιτικής που είναι βέβαιο ότι οδηγεί στον εθνικισμό και συγκαλύπτει τον ρατσισμό εις βάρος των μεταναστών. Εκεί οδηγεί η πολιτική της δήθεν διεκδίκησης να αποκατασταθεί η εθνική κυριαρχία.

• Για αρκετά χρόνια δεν βλέπουμε κάποιο αποτελεσματικό εργατικό κίνημα στην Ευρώπη. Αντίθετα, βλέπουμε γραφειοκρατικά συνδικάτα που έχουν συμβιβαστεί με το κράτος και τις κυβερνήσεις. Υπάρχουν επίσης εκατομμύρια άνεργοι, χωρίς καμία οργανωμένη ζωή. Ποιο είναι το μέλλον των μαζικών οργανώσεων της εργατικής τάξης;
Τα συνδικάτα δεν θα είναι πλέον αυτό που υπήρξαν τον 20ό αιώνα. Εργάτες από το ίδιο συνδικάτο, την ίδια επιχείρηση ή ομάδα είναι διασκορπισμένοι σε όλο τον κόσμο και είναι σχεδόν αδύνατον να ενωθούν κατά του εργοδότη τους, ο οποίος συχνά είναι σχεδόν ανώνυμος και ανήκει στον κόσμο των υπερ-πλούσιων. Παρ’ όλα αυτά, με μια νέα προσέγγιση «από τα κάτω», τα συνδικάτα θα μπορούσαν ακόμα να παίξουν ένα σημαντικό ρόλο. Το μέλλον της κοινωνικής σύγκρουσης, τουλάχιστον στις δυτικές χώρες, πρόκειται να σχετίζεται με αντιφάσεις και αγώνες στις τοπικές κοινότητες, εκεί όπου οι εργάτες έχουν περισσότερες πιθανότητες να πετύχουν καλά αποτελέσματα, συνδέοντας τους στόχους τους με εκείνους μιας ριζοσπαστικής οικολογικής ανανέωσης της παραγωγής, προς όφελος ολόκληρης της κοινότητας.

• Πρέπει η Αριστερά να ακολουθήσει τον σημερινό δρόμο της «αέναης ανάπτυξης», ο οποίος έχει οδηγήσει στα σημερινά αδιέξοδα και στην εξάντληση των φυσικών πόρων, ή θα πρέπει να επινοήσει ένα πιο ανθρώπινο μοντέλο ανάπτυξης;

Η προοπτική της αέναης ανάπτυξης έχει τελειώσει για τα καλά και πρέπει όλοι να αντιληφθούμε ότι με το να βασιζόμαστε σε τέτοιους μύθους, απλώς εξαπατάμε τους ανθρώπους.

• Ενα από τα θέματα που δεν συζητήθηκαν στην προεκλογική περίοδο των ευρωεκλογών είναι αυτό της κλιματικής αλλαγής και των ευθυνών της Ε.Ε., η οποία δεν ανταποκρίθηκε στις νέες προκλήσεις. Τι λέτε;
Αυτό είναι αλήθεια. Η Ευρώπη βρέθηκε για λίγο στην πρωτοπορία εκείνων που εκπόνησαν πολιτικές, για να εμποδίσουμε την κλιματική αλλαγή. Τώρα πια δεν συμβαίνει αυτό. Δύσκολα θα βρείτε κάποια αναφορά σ’ αυτό το θέμα στις σημερινές πολιτικές συζητήσεις. Μια ριζοσπαστική προσέγγιση στην κλιματική αλλαγή, όπως και σε πολλά άλλα οικολογικά θέματα, είναι το βασικό σημείο του προγράμματός μας, όχι μόνο για να εμποδίσουμε την καταστροφή της βιωσιμότητας του πλανήτη μας, αλλά και για να δημιουργήσουμε εκατομμύρια χρήσιμες και ευχάριστες νέες εργασίες.

• Εχετε δηλώσει ότι «μια δικτατορία της άγνοιας» κυβερνά παγκοσμίως τη φιλελεύθερη δημοκρατία. Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν παίξει κομβικό ρόλο σ’ αυτήν την εξέλιξη. Βλέπετε κάποια δυνατότητα να σπάσει το μονοπώλιο του μιντιακού συστήματος, το οποίο ελέγχεται από τους υπερπλούσιους;
Ναι, υπάρχει τέτοια δυνατότητα. Αλλά με την προϋπόθεση ότι θα καταργήσουμε τους υπερπλούσιους και την εξουσία τους.

…………….

 Ποιος είναι ο Γκουίντο Βιάλε

Γεννημένος στο Τόκιο το 1943, υπήρξε ένας από τους πρωταγωνιστές των βιομηχανικών αγώνων το 1968 στο Τορίνο, ενώ υπήρξε ηγετικό στέλεχος της ακροαριστερής οργάνωσης Lotta Continua, μαζί με τους Αντριάνο Σόφρι, Ερι ντε Λούκα, Μάουρο Ροστάνιο κ.ά. Είναι οικονομολόγος, ερευνητής πολιτικών, οικονομικών και κοινωνικών επιστημών και ένας από τους έξι διανοούμενους που συνυπέγραψαν το κάλεσμα υπέρ του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ στο ψηφοδέλτιο «Η άλλη Ευρώπη με τον Τσίπρα». Αρθρογραφεί στις μεγαλύτερες ιταλικές εφημερίδες για θέματα περιβάλλοντος, οικονομίας και αναπτυξιακών μοντέλων και από το 1973 έχουν εκδοθεί τουλάχιστον 16 βιβλία του.