ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ στον Σπύρο Τσάμη
Θρεμμένος από την εμπειρία ενός ακόμη Παγκόσμιου Κυπέλλου και κάτοχος παραστάσεων από υψηλή ποδοσφαιρική κοινωνία όπως η γερμανική… Φάνταζε, και αποδείχθηκε πως ήταν, κατάλληλος να διατυπώσει ώριμα την αγωνιστική προοπτική αλλά και τυχόν παρενέργειες της συμμετοχής στο Μουντιάλ της Βραζιλίας. «Δύσκολα, αλλά μπορούμε», βεβαιώνει για την Εθνική ο 26χρονος Σωκράτης Παπασταθόπουλος.
Ομως, δεν πρόκειται για τετριμμένη εξαγγελία που παραπέμπει σε… πολιτικό από εκείνους που ελέω εκλογών τον υποχρεώνουν να νιώθει ότι, εκτός των άλλων, οι παίκτες της Εθνικής γίνονται αφορμή να ξανασμίξουν, έστω και μπροστά στην τηλεόραση, οι συνέλληνες που κοκορομαχούσαν κάτω από τα προεκλογικά μπαλκόνια λίγες μέρες πριν…
Πριν και μετά από την αγωνιστική προοπτική υπάρχει η αξία της ακριβής εμπειρίας, που την γιόρτασε στις 9 Ιουνίου, στα γενέθλιά του, στον τόπο που αναμορφώνει το ποδόσφαιρο σε πυξίδα ζωής: «Παγκόσμιο Κύπελλο στη Βραζιλία! Τυχερός νιώθω… Ολοι οι παίκτες έτσι νιώθουμε! Διαφορετικό Μουντιάλ σε σύγκριση με όλα τα προηγούμενα! Και πώς να μη νιώθω έτσι, όταν ξέρω ότι το ποδόσφαιρο στη χώρα αυτή είναι κάτι… ιερό! Θα παίξουμε εκεί όπου όλα τα παιδιά, από δύο χρόνων, κλοτσούν μπάλα στις παραλίες… Μπορώ να πω πολύ περισσότερα για να τονίσω ποια είναι η σημασία της μπάλας για τους διοργανωτές. Ομως όλοι τα ξέρουμε. Εκείνο που προέχει λοιπόν αυτή τη στιγμή είναι να μην πούμε κάτι άλλο για τη σχέση Βραζιλίας – ποδοσφαίρου… Προέχει για όλους όσοι θα παίξουμε εκεί να υπάρξει οργανωτική επιτυχία. Η αίσθησή μου είναι ότι οι Βραζιλιάνοι θα τα καταφέρουν. Μακάρι και τα γήπεδά τους να έχουν πολύ κόσμο, αν όχι να είναι γεμάτα, γιατί αυτό θα δώσει ώθηση και σε εμάς».
• Οι Βραζιλιάνοι, όμως, αν και το ποδόσφαιρο είναι δεύτερη φύση τους, βρίσκονται στους δρόμους διαμαρτυρόμενοι για το οικονομικό άνοιγμα στη γη της δικής τους μεγάλης φτώχειας…
«Το ξέρω, το σέβομαι, αλλά πιστεύω ότι θα τα καταφέρουν γιατί υπάρχει και στήριξη από την παγκόσμια αρχή του ποδοσφαίρου που θέλει το προϊόν της, το ποδόσφαιρο, να λάμψει σε μια γη όπως της Βραζιλίας που το αποθεώνει! Οσα ακούω για τα προβλήματα των Βραζιλιάνων διοργανωτών μού θυμίζουν τους δικούς μας Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Τρέχαμε κι εμείς τους τελευταίους τρεις μήνες να προλάβουμε και τελικά καταφέραμε να διοργανώσουμε Ολυμπιακούς Αγώνες που χαρακτηρίστηκαν “οι καλύτεροι”… Ετσι και οι Βραζιλιάνοι που βλέπουν την μπάλα τόσο σημαντική για τη ζωή τους. Πιστεύω ότι έστω και δύσκολα θα τα καταφέρουν, ανεξάρτητα από το αν έπρεπε, λόγω της οικονομικής αδυναμίας των δύο χωρών, να γίνουν οι Ολυμπιακοί Αγώνες του 2004 στην Αθήνα και το φετινό Μουντιάλ στη Βραζιλία… Αυτή είναι μια άλλη κουβέντα… Στη Γερμανία όπου παίζω μπάλα, ακούω γύρω μου τους Γερμανούς, που ξέρετε ποιες οργανωτικές ικανότητες έχουν, να λένε κι αυτοί ότι “οι Βραζιλιάνοι θα τα καταφέρουν”. Αυτό περιμένουμε κι εμείς, οι παίκτες της Εθνικής. Αλλά ό,τι κι αν συναντήσουμε, η θέλησή μας και μαζί η υποχρέωση να παίξουμε καλά είναι πιο σημαντικά πράγματα από κάθε οργανωτικό πρόβλημα που ίσως προκύψει! Θα είναι έτοιμοι, όμως, οι Βραζιλιάνοι. Θα το δείτε»…
• Τα μηνύματα, μέσω της εφημερίδας μας, από τις χώρες των αντιπάλων μας, από στελέχη των ομάδων τους και όχι μόνο, είναι ότι και οι τρεις αντίπαλοί μας στον όμιλο δεν μας υπολογίζουν…
(Υψώνει τη φωνή). «Δεν μας υπολογίζουν; Ούτε εμείς τους υπολογίζουμε! Αναρωτιέμαι πώς μπορούν να μη μας παίρνουν σοβαρά υπόψη τους… Λες και δεν ξέρουν τι έχει πετύχει η εθνική ομάδα μας τα τελευταία δέκα χρόνια! Μετά το 2004 της Πορτογαλίας, περάσαμε στην επόμενη φάση του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος και στο Μουντιάλ του 2010. Μέχρι το 75΄ απέναντι στην Αργεντινή ήμασταν μέσα στο κόλπο… Και τώρα πάλι παρόντες! Αλλά, μακάρι να μη μας υπολογίζουν… Ο ανυποψίαστος αντίπαλος είναι πιο εύκολος από εκείνον που βρίσκεται σε ετοιμότητα και σε περιμένει… Μακάρι, λοιπόν, να μας θεωρούν εύκολο αντίπαλο!».
• Εμείς πώς τους βλέπουμε; Παραμονές έναρξης, όλοι γνωρίζουν όλους…
«Οι ομάδες που θα αντιμετωπίσουμε στον όμιλο είναι διαφορετικές μεταξύ τους και καμία δεν έχει ευρωπαϊκά χαρακτηριστικά στο παιχνίδι της… Παίζουμε σε δύσκολο όμιλο. Κάθε παιχνίδι θέλει διαφορετικό τρόπο αντιμετώπισης. Καλύτερη ομάδα, άρα και πιο δύσκολη για μας, είναι η Ιαπωνία. Ομάδα με ταχύτητα και συνοχή. Βλέπεις πάντα και τους δέκα Ιάπωνες να βρίσκονται πίσω από την μπάλα! Πολύ πειθαρχημένοι σε ό,τι κάνουν, σε άμυνα και επίθεση! Εχουν και προβλήματα που τα ξέρουμε και τα δουλεύουμε… Κυρίως τα κενά τους στις στημένες φάσεις. Εκεί είναι ευάλωτοι… Η Κολομβία κλείνει φέτος δεκαετία καλής παρουσίας! Εχει παίκτες τεχνίτες, με σημαντική εμπειρία σε ευρωπαϊκά πρωταθλήματα και όχι μόνο. Θα σταθώ ιδιαίτερα στην Κολομβία, γιατί ναι μεν είπα ότι η Ιαπωνία είναι η καλύτερη ομάδα του ομίλου μας, αλλά η Κολομβία είναι κι αυτή ομάδα με φιλοδοξίες στο Μουντιάλ. Το πιο σημαντικό για μας είναι ότι μαζί της θα παίξουμε το πρώτο παιχνίδι. Ρεαλιστικά θα μιλήσω… Αν δεν χάσουμε από τους Κολομβιανούς, θα ανοίξει ψυχολογικά και βαθμολογικά ο δρόμος για κάτι καλύτερο… Οσο για την Ακτή Ελεφαντοστού, έχει πολύ μεγάλους παίκτες! Αλλά ξέρουμε ότι η ομάδα τους είναι ή του ύψους ή του βάθους! Αν βρεθούν στη μέρα τους, μπορούν να σου κάνουν μεγάλη ζημιά! Οφείλουμε να μπλοκάρουμε τα ατού τους»…
• Δεν γνωρίζουμε αν νιώθετε ότι το… οφείλατε κι αυτό, αλλά θα καταφέρετε να ενώσετε μπροστά στην τηλεόραση με κοινή επιθυμία Ελληνες που λίγες μέρες πριν διαφωνούσαν (συχνά πρόσβαλλαν o ένας τον άλλο…) με αφορμή τις εκλογές…
«Ναι. Ετσι είναι και χαιρόμαστε. Το λέμε μεταξύ μας και οι παίκτες της Εθνικής! Αλλο βέβαια το ένα, άλλο το άλλο. Δεν εξισώνω τα δύο ενδιαφέροντα του κόσμου, αλλά δεν σου κρύβω ότι έχω, όπως ακούω να λένε και άλλοι συμπαίκτες στην Εθνική, την επιθυμία να δώσουμε λίγη χαρά στον πιεσμένο μέσο Ελληνα! Αν πάμε καλά βέβαια, δεν θα του λύσουμε προβλήματα της δύσκολης ζωής του, αλλά ξέρουμε ότι όλη η πιεσμένη Ελλάδα τού σήμερα θα βρίσκεται μπροστά στην τηλεόραση. Αυτό αρκεί… Μας δίνει μια πρόσθετη ανάγκη να πετύχουμε σε σύγκριση με άλλες εποχές που δεν υπήρχαν τόσα προβλήματα στην καθημερινή ζωή! Αν μπορέσουμε να δώσουμε στον απλό κόσμο λίγη περηφάνια, λίγη χαρά, έστω για μια στιγμή, θα είναι μεγάλη χαρά για μας, τους παίκτες».
• Μπορείτε;
«Ξέρουμε ότι θέλουμε να κάνουμε τα πάντα! Είναι δύσκολος ο όμιλός μας. Από τους πιο δύσκολους στη διοργάνωση! Το λέω αυτό γιατί και οι τέσσερις ομάδες είμαστε κοντά η μία στην άλλη σε δυναμικότητα! Στόχος είναι η πρόκριση και βλέπουμε! Μπορούμε να πάρουμε την πρόκριση. Εφικτός ο στόχος μας! Κι αυτό γιατί ξέρουμε καλά τους αντιπάλους μας… Και οι τρεις αντίπαλοι είναι αντιμετωπίσιμοι για μας, όπως κι εμείς γι’ αυτούς. Κοιτάμε ρεαλιστικά ό,τι έχουμε μπροστά μας… Μπορούμε! Χρειάζεται και τύχη»…
• Την τύχη του την προκαλεί κανείς…
«Σωστό, αλλά όχι πάντα… Ισως ένα παιχνίδι καθορίσει την πορεία μας. Ομάδα σαν την Μπενφίκα δεν προκαλεί την καλή τύχη της; Εχει παίξει σε επτά τελικούς και δεν πανηγύρισε! Θέλει και τύχη λοιπόν… Μπορούμε πάντως. Μπορούμε»…
• Ποια είναι τα δικά μας αγωνιστικά επιχειρήματα;
«Είμαστε πειθαρχημένοι στην άμυνα και τρώμε δύσκολα γκολ! Επίσης, όπλο μας είναι η δύναμη στις στημένες φάσεις. Βλέπεις ότι στην Ευρώπη οι ομάδες που παίζουν καλή άμυνα σε όλο το παιχνίδι έχουν σίγουρα τρεις – τέσσερις ευκαιρίες για γκολ. Συνήθως βάζεις ένα, και νίκησες! Ετσι έφτασε και η Ατλέτικο Μαδρίτης τόσο ψηλά φέτος… Ετσι, ρεαλιστικά, σκέφτομαι και για μας. Ρεαλισμός είναι. Οχι ηττοπάθεια! Οφείλουμε να ξέρουμε ποιοι είμαστε και πώς πρέπει να σκεφτόμαστε στο γήπεδο ώστε να τα καταφέρουμε και πάλι. Ανεξάρτητα από συστήματα, υπάρχει η χαρά της συμμετοχής, που σου δίνει αέρα δίπλα στην υποχρέωση που νιώθεις… Είμαι χαρούμενος γιατί είναι το δεύτερο Παγκόσμιο Κύπελλο στο οποίο θα παίξω, ενώ είμαι μικρός σε ηλικία… Πρόκειται για συγκλονιστική εμπειρία! Οι καλύτεροι παίκτες του κόσμου, ο ένας απέναντι στον άλλο, στις εξέδρες και όχι μόνο. Παντού γύρω σου, πολύχρωμη εικόνα, με ανθρώπους από κάθε γωνιά της Γης… Συναρπαστικό»!
……………………………………………………………………………………………………………………………………
«Το θαύμα “2004” δεν ξαναγίνεται!»
Αναπόφευκτα, η συζήτηση στράφηκε και στην… καλή νεράιδα που αυτόματα μετατρέπεται σε πιεστικό ξωτικό! Ας καθορίσουμε έτσι την απρόσμενη χρυσή επιτυχία της Εθνικής, ακριβώς δέκα χρόνια πριν, στην Πορτογαλία, γιατί ιδιότητά της είναι να αποτελεί και μέτρο σύγκρισης για όλες τις επόμενες γενιές. Δεν μάσησε τα λόγια του:
«Η επιτυχία του 2004 δεν πρόκειται να επαναληφθεί! Ούτε τώρα, ούτε το… 2024, ούτε το… 2044! Ηταν μοναδική. Ανεπανάληπτη! Φυσιολογικό είναι να ζητάμε να γινόμαστε καλύτεροι, να ψάχνουμε την επιτυχία σε κάθε ευκαιρία, αλλά μην κρυβόμαστε πίσω απ’ το δάχτυλό μας… Ο θρίαμβος του 2004 ήταν ένα θαύμα! Τότε, η Εθνική μας έπιανε εκπληκτική απόδοση και παράλληλα οι αντίπαλοί μας ήταν σε κακή μέρα… Εκτός των άλλων, είχαμε και τύχη. Γιατί, ναι. Τότε συνέβη αυτό που είπες εσύ πριν: Προκαλούσαμε την καλή τύχη μας κι εκείνη μας… άκουγε! Το κοινό είναι ότι όλες οι εθνικές ομάδες μας, από τότε μέχρι σήμερα, είναι χτισμένες στην ίδια φιλοσοφία, κάτι που μας δίνει θάρρος τώρα στη Βραζιλία. Κι αυτό συμβαίνει γιατί οι αποστάσεις μεταξύ των ομάδων έχουν μειωθεί. Είναι ότι όλα τα παιχνίδια παίζονται πλέον 50-50. Ισως 60-40 υπέρ κάποιας ομάδας, αλλά ώς εκεί! Το 90-10 άλλων εποχών έχει τελειώσει. Το ποδόσφαιρο παίζεται διαφορετικά! Το 90-10 ισχύει στις μέρες μας μόνο αν έχεις απέναντί σου ερασιτέχνες, είτε σύλλογος είσαι είτε εθνική ομάδα! Κι αυτό όχι πάντα! Εχουμε μειονεκτήματα, όπως κάθε ομάδα που θα βρεθεί στη Βραζιλία, αλλά και πλεονεκτήματα… Σ’ τα είπα! Το μειονέκτημά μας, όπως λέει συχνά και ο προπονητής μας, είναι η ανάπτυξη του παιχνιδιού… Στα τελευταία παιχνίδια όμως με τη Ρουμανία, εμφανιστήκαμε βελτιωμένοι και στην ανάπτυξη! Δουλεύουμε σ’ αυτόν τον τομέα. Αρα, γιατί να μην αισιοδοξούμε ότι και επιθετικά θα πάμε καλύτερα;».
………………………………………………………………………………………………………………………………………
ΤΙ ΘΑ ΕΛΕΓΕ ΣΤΟΝ ΣΑΜΑΡΑ
«Οφείλουν οι πολιτικοί να αλλάξουν τη λογική που έχουν οι αποφάσεις τους»
Αναρωτιέμαι αν μέσα σ’ αυτή τη μέθεξη της «πολύχρωμης εικόνας», πράγματι υπάρχει χώρος στη σκέψη για την εκπροσώπηση, όπως είπες πριν, του πιεσμένου Ελληνα της σκληρής καθημερινότητας…
«Υπάρχει! Ξέρω – και το λένε και άλλοι συμπαίκτες της Εθνικής γύρω μου… Ξέρουμε ότι ναι μεν θα είναι πολύ καλό να δώσουμε χαρά στον κόσμο που θα καθίσει μπροστά στην τηλεόραση, αλλά το επόμενο πρωί επίσης ξέρουμε ότι τα προβλήματα του κόσμου θα συνεχίσουν να υπάρχουν. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα είναι ασήμαντη η χαρά που θα τους έχουμε προσφέρει… Το αντίθετο! Η ευκαιρία να ξεχαστεί, έστω και για λίγο, είναι σημαντική όταν ξέρει ότι το άλλο πρωί που θα ξυπνήσει δεν έχει να ταΐσει το παιδί του».
Ηρθε ο πρωθυπουργός στην προπόνηση και σας έδωσε ευχές. Τι ήθελες να του πεις και δεν του το είπες;
«Ευχές ήρθε να δώσει κι αυτό ήταν καλό… Με ρωτάς τι ήθελα να του πω… Δεν ήταν κατάλληλη στιγμή να του μιλήσω. Αν ήταν, θα του έλεγα… “Ξέρω ότι όλοι έχουμε κάνει πολλά λάθη. Πολιτικοί και πολίτες! Οι πολιτικοί, χρόνια τώρα, με τις επιλογές σας, αλλά και οι πολίτες που είχαμε μάθει ότι μπορούμε να ζούμε με περισσότερα από τα χρήματα που βγάζουμε! Κι εδώ υπάρχει κοινή ευθύνη, γιατί εμάς μας άρεσε να το κάνουμε αυτό, αλλά, μέσω των πολιτικών που το επέτρεπαν, βρίσκαμε τον τρόπο να ξοδεύουμε περισσότερα απ’ όσα κερδίζαμε από τη δουλειά μας… Φταίμε κι εμείς. Ο λαός. Ομως και οι πολιτικοί, χρόνια τώρα, δεν ήταν καλοί”. Αυτά θα του έλεγα του πρωθυπουργού… Τώρα, σε εσένα θέλω όμως να πω ότι αρκετά έχουμε μιλήσει όλοι μας για τους λόγους και τις ευθύνες της σημερινής δύσκολης κατάστασης που ζει ο κόσμος… Το θέμα δεν είναι, πλέον, πώς και γιατί φτάσαμε ώς εδώ, αλλά πώς θα βγούμε από το αδιέξοδο! Οφείλουμε όλοι, πολίτες και πολιτικοί, να αναλογιστούμε τις ευθύνες μας. Οφείλουν να αλλάξουν οι πολιτικοί τη λογική που έχουν οι αποφάσεις τους, αλλά και οι πολίτες τον τρόπο σκέψης και ζωής μας».
Δεν περίμενε δική μας ερώτηση για να κορυφώσει τη σκέψη του με λέξεις καρδιάς:
«Αμεσα, αυτό που πρέπει να γίνει στην καθημερινότητα είναι κάτι απλό και αυτονόητο. Δεν είμαι πολιτικός για να αποφασίσω αλλαγές. Απλός πολίτης είμαι και μάλιστα αναγνωρίζω ότι το πρόβλημα δεν είναι και δικό μου! Εννοώ ότι εγώ δεν είμαι παράδειγμα, γιατί είμαι επαγγελματίας σε ομάδα του εξωτερικού και έχω χρήματα για να περνάω καλά… Η λύση σ’ αυτή τη δύσκολη περίοδο για τους περισσότερους Ελληνες είναι εμείς που έχουμε να βοηθήσουμε όπως μπορεί ο καθένας μας όσους δεν έχουν, ώστε να επανέλθει η κοινωνική ισορροπία που είναι προϋπόθεση ανάπτυξης».
